YESTERDAY ONCE MORE

Papa, bakit di ka na nilo-love ni mama?

Sa tuwing titingin ako sa apat na taong gulang na anak ko, naalala ko itong tanong niya. Hindi ko alam kung anong nangyari. Kung paano yung 10 taon na pagsasama namin eh nabago lang sa loob ng isang araw.

Di ko sinabing wala akong kasalanan. May mga pag-aaway at hindi pagkakaintindihan madalas kapag may pamilya ka na.

Sabi nga nila. Love is not perfect. It is full of struggles. You just have to pick someone who is willing to struggle with you 'till the end.

Nang minsan nagkaron ng pagtatalo between my family's side and her inakala niya na hindi ko siya pinagtanggol. Sakin naman kinausap ko yung parients ko ng maayos kasi ayoko ng palakihin yung gulo pero di ko akalain na dun din pala magsisimula magbago ang lahat.

Dun nagsimula na manlamig na siya. Yung oras na hindi kami nagpapansinan ay naging araw. Yung araw naging buwan. At ngayon magha'Heartbreak Anniversary na.

Sinubukan kong kausapin siya pero masaya na raw siya na nagagawa niya gusto niya. At nag-request pa sya na hayaan siya and to give her some privacy, which i did, thinking she would later come to her senses. But I was the one who came to a realization that...

First, a woman would give and pour all of her love as long as you treat her right.

Second, they make the house feel home. They keep the marriage together, and of course, as long as you treat her right.

If you give her pain, stress, and take them for granted. They will endure it for as long as they can. But then, everything has its end. And when they said enough. Goodbye boy.

Now, we are still under the same roof, but we are not living together. We found a way to live without each other. It is obvious that it is never gonna be the same. Our priority is our child's well-being. We don't want him to feel that he is the reason why his parents are not okay.

But kids today are clever. My 4-year old just couldn't resist to ask why me and her mom are not sweet anymore. In fact, I sleep separate from them. I have my own space. I just couldn't help but hug her when I sleep next to her. Then itataboy ka. Parang pasko sa lamig.

So boys, for boys ah not men. Men know what to do already and they wouldn't be in this situation cause they know how to treat their Queens.

Para sa boys to, hanggat maaari i-trato niyo ang babae ng tama. Kung meron na kayong kasama na, alam niyo na dapat mag-stick through anything. Siya na yon. Wala ng bawian. Wag mo i-take for granted thinking na may bukas pa. You never know what you've got 'till it's gone.

Ako, ngayon, araw araw kong hinihiling sa diyos na sana bumalik pa kami sa dati. Yes kahit YESTERDAY ONCE MORE, Lord. Kahit isang araw lang ulit. Maramdaman ko lang uli na I am her man.

Yes, I am putting effort to win back my wife but the way I see it, malabo na. Lalo na if they get independent na. Sorry boy, G ka na!

So we ignore each other.

And pretend the other person doesn't exist.

But deep down.

We both know it wasn't suppose to end like this.

AsaBoy

2016

BSBA

STI

iKON

Taong 2017 noong naghiwalay kami ng boyfriend ko dahil ang sabi nya na-fall out of love na sya sakin. Sobrang sakit dahil wala akong maisip na ginawa ko para makapagpabago ng nararamdaman niya at wala din siyang maibigay na rason kung bakit isang araw pag gising niya hindi niya na ako mahal. Dahil mahal ko siya nagmakaawa akong wag iwan. Itinaboy niya ako kahit naging nakakatawa na ako sa paningin ng iba.

Pero isang araw habang hinihintay kita palabas sa trabaho mo nakita kitang may ka-holding hands na ibang babae, dumaan kayo sa harap ko at ni sulyap ay hindi mo binigay sakin kahit alam mong nanduon ako. Para akong mamamatay sa sakit dahil akala ko ako ang may mali pero may iba ka lang pala, pinagmukha mo pa akong tanga. Napagdesisyunan ko na hinding hindi mo na ko makikitang muli.

Noong panahong sobrang broken ako, halos gabi-gabi akong umiiyak at gusto ko nalang maglaho pero nakilala ko ang K-pop.

Saktong nagcomeback ang Blackpink at sila ang pinagkaabalahan ko hanggang sa nakuha na nila ang buong atensyon ko dagdagan pa ng iKON, Got7 at EXO. Masasabi kong na-heal nila ang puso ko at sila ang nagpasaya sakin nung mga panahong lugmok na lugmok ako.

Naranasan ko umattend ng concerts at mangolekta ng merch bilang distraction sa puso kong sugatan haha!

Nagconcert ang iKON at isa ako sa maswerteng nakaabot nung panahong kumpleto pa sila at dito ko rin nakilala si Carl. Lowerbox A ang ticket na kinuha ko at may katabi akong lalaki na may kasamang batang babae na nasa 12 y/o, actually mukhang hindi siya masaya, opposite sa pinapakita ng kasama niyang bata. Syempre ako rin masaya. Tawa pa ako ng tawa kahit wala namang nakakatawa dahil sobrang excited ako.

"Matagal ka ng fan?"

Bigla nya kong tinanong kalagitnaan ng concert, syempre nagulat ang lola niyo kasi bigla niya kong kinausap kahit hindi naman kami close.

Tapos syempre sabi ko bago lang then tinanong ko din sya kung ganun din ba sya, dun ko nalaman na napilitan lang sya samahan ang kapatid nya dahil nga minor pa at kaya pala mukha lang syang napilitan.

Buong concert kinakausap niya ko dahil daw parehas kaming nasa 20's at kami lang daw ang magkakaintindihan. Kahit gusto ko mag-focus sa concert hindi ko siya ma-ignore dahil nakakahiya naman mang isnob haha. Minsan tinutukso ko rin sya lalo na pagnacricringeyhan sya sa nakikita nya sa stage.

After ng concert hiningi nya ang number ko at syempre binigay ko naman. So ayun na nga, dun na magsimula na araw-araw nya akong kinakamusta sa text, naging friends na din kami sa FB. Hanggang sa umabot na kami sa point na lumalabas na kami para kumain, sinusundo nya na ako sa work at dun ko nalang narealize na nararamdaman ko na ulit ang saya na nawala sakin simula nung naghiwalay kami ng ex ko.

Sinagot ko sya at mag t-two years na kami this year, sobrang saya at smooth ng relasyon namin. Suportado nya ko sa lahat ng kabaliwan ko kahit harap harapan kong pinagnanasaan si Jackson, Jayb, Bobby, Jinhwan at Kai. Legal kami both sides ng family, close na rin kami ng sister nya lalo na't parehas kaming baliw sa kpop. Nagpaplan na din kami ng future namin dahil parehas na din kaming stable at handa na magsettle. Sobrang perfect na sana ika nga.

Last month, bumili ako sa isang coffee shop at unexpectedly nakasabay ko sa linya ang ex ko. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko at pakiramdam ko lumulutang ako habang umiikot ang paligid. Hindi ko maexplain ang nararamdaman ko pero kumirot ang puso ko, nakita ko din ang gulat sa mukha nya dahil di nya din siguro ineexpect magkikita kami.

Niyaya nya ko umupo para magcatch up at eto naman ako dahil tameme pumayag nalang ako. Nag-usap kami at humingi sya ng tawad dahil alam nyang nasaktan nya ako years ago at pinagsisihan nya daw ang nangyari.

After nung encounter namin halos hindi na ako makatulog sa gabi, nasa isip ko nalang ang pag uusap namin at kelan ko lang napagtantong mahal ko pa rin sya.

Nasasaktan ako, nalilito, kasi mahal ko ang boyfriend ko at handa akong magpakasal sa kanya pero hindi ko kayang ibigay ang buong ako. Akala ko nakamove-on na ako pero sa isang pagkikita lang namin ng ex ko bumalik lahat ng sakit at feelings ko sa kanya. Pakiramdam ko hindi ko deserve si Carl at hindi ko na rin alam ang gagawin ko.

Alice

2015

BSMT

EAC

WEDDING DAY

Hi. Title palang alam nyo na kung about saan ang confession ko...

Lahat naman siguro tayo nangangarap lumakad sa altar o maghintay habang naglalakad sa aisle ang babaeng pinakamamahal mo.

A few days from now, eto na yung araw na pinaka hihintay mo. I can't even wait to see how happy you are while waiting in front of the altar. Nai-imagine ko na kung gaano kabagay yung tuxedo sayo habang abot tenga yung ngiti mo at teary eyed ka pa.

Naiisip ko rin kung mabubulol ka ba sa wedding vows dahil alam kong mahiyain ka.

Naalala mo ba nung unang beses tayong pumunta sa Quiapo Church? July 18, 2019 yun diba? Nag lalakad tayo papasok sa simbahan tapos bigla mong sinabi na,

"Alam mo pangarap ko to, yung lumakad sa altar kasama ang babaeng pinakamamahal ko".

Ang saya saya ko non...

Same day may nangyari satin at doon nabuo ang baby natin. Maraming problema ang dumating pero kinaya ko.

Unfortunately we lost our baby.

Pero inisip ko na siguro di pa talaga sya para sa atin. Maraming nagtatanong kung ano daw nagustuhan ko sayo that time dahil simple ka lang habang ako may pagka maarte sa katawan at pananamit. You are even almost 10years older sa akin but I still choose you.

Fast forward. Eto na, ito na yung pangarap mo ilang tulog nalang matutupad na yung dream wedding mo.

Hindi na imagination lahat. I know you will be so much happy with her. Ikakasal ka na sa babaeng mahal mo.

I know simula't simula siya ang mahal mo. Sobrang mali yung nangyari sa atin noon to the point na hindi ko sinigurado na may legal ka palang girlfriend at may tampuhan lang kayo nung makilala mo ako.

Few months ago lang nung nagkausap tayo. Nagalit ka dahil nalaman ng girlfriend mo yung about satin but still you're lucky kasi sobrang mahal ka niya at tinanggap ka niya.

Nag-usap kami ng maayos at in-explain ko sa kanya yung nangyari. Pinakinggan niya yun at nag-sorry sa nangyari sakin. Sabi niya sana yun na yung last na pagkakamali mo dahil itutuloy niya yung pagpapakasal niya sayo kasi mahal na mahal ka niya.

She deserves all the happiness. She deserves love and faithfulness kaya sana hindi mo siya lokohin.

I'm happy for the both of you but don't worry I'm okay too. Focus muna ako sa family at career ko, to avoid doing may past mistakes again.

Yun lang dahil pinapalaya na kita, pinalaya ko na rin yung sarili ko from my conscience. Wala ng sakit, walang bitterness.

All I have now is genuine happiness. Thank you dahil naging parte ka ng leksyon sa buhay ko. For our baby, she will forever be our little angel.

C.E.

20**

Unknown

LDR

"I once asked myself this question, is this long distance relationship with you worth it?"

I bet everyone who experienced and is experiencing this kind of relationship would agree with me that this kind of situation is not that easy.

There are times where you'll think of giving up. There are a lot of couples who already gave up because they can't handle this type of relationship.

Yes it's hard, very hard. Being far from the person you love is heartbreaking. There are days where you long for their presence, for their hug, for their touch, but they're not there and you can't do anything about it. Every day is a struggle of living your life without them near you.

There are days where misunderstandings will happen. You will argue, fight, and might hate each other, but unlike other normal couples, you can't just easily go to where that person is, then kiss and make up. No it's not that easy. All you can do is text or call them many times, but you can't do anything about it if they ignore your calls.

Other people would say that long distance relationship won't work. They would probably ask why would you wanna be with someone whose miles and miles away from you, when you can have someone near. Someone who you can see personally everyday. Someone who would wipe your tears when you cry, hug you when you're cold, take care of you when you're sick, make you feel loved, and would always be there for you physically every day.

I guess other people won't understand why. But for us, those who are in this type of relationship would know. We'd rather have that person that we love no matter how far they are, than have someone else who's near.

But I must admit, it get's tiring as months and years pass by. You'll get tired of waiting for the day when you'll see each other again, and when will this long distance end. You'll get tired of all the arguments and miscommunications. You'll feel like you want to give up. You'll ask your self, is this still worth it?

I was on that moment, asking myself if what is best for us, should we still continue this or should we just end it?

Then I remembered that night when I was standing there, waiting for you to come. After a few minutes, I saw you walking down the stairs, wearing your red polo shirt. I approach you, you saw me then hugged me, and kissed me in the forehead. That's when I realized that yes, this is all worth it. That all those days spent without you, those days where I cry myself to sleep cause I miss you, those lonely nights where I wish you're here with me, all those days of waiting is worth it when I finally get the chance to be with you.

I've realized while you're holding my hand when we were walking around, that your hands are the only hand I want to hold for the rest of my life. When you hugged me, I remembered how good it felt to finally be in your arms, and I know I'm not gonna feel that way with someone else. I know that those months of waiting is nothing compared to that three short days that we were together.

I admit that I'm not perfect, and I'm probably not the best girlfriend a guy can have. I commit mistakes, I'm childish and immature at times, I get angry at little random things, I create dramas at almost every thing. I have flaws, and attitudes that would piss you off. But one thing is for sure, I love you with everything that I have. I'm imperfect, but I'm trying to be the best version of who I am for you.

So as long as you're holding on, I will still hold on too with what we have. That no matter how hard and mess up this gets, I will never give up on us. I will never get tired of waiting for the day where I can finally say "LDR no more".

Em

2017

Unknown

MAN UP

To The Boy I Loved Back in College,

I could remember the way you smiled at me, the jokes you cracked in class, the way you smelled when you said you haven’t taken a bath for days because that’s what engineering students did.

I could feel your hand touching mine as we sang “The Lord’s Prayer” when you and I went to church on a sunday afternoon after I accompanied you on your Christmas shopping. I could even taste that buko pie from Laguna or Tagaytay that you bought for me on your way home from your field trip.

The random dates, oh! There were a lot. You would ask me out every time you were available, or should I say, every time you were in between relationships.

I, on the other hand, also had a couple of legitimate boyfriends over the years. But never ever in those ten years were you really out of my mind.

Back in college, I told myself that I would find you once I graduated and got a stable job. But my jobs were not stable for three years. I moved from one company to another, trying to search for where I would fit in. And when I finally found the job that I loved, you had a serious relationship with someone else. And worse, you moved to another continent.

We still kept our communication lines open. You still maintained your original mobile number because of its sentimental value, like you said. But even when you broke up with your serious girlfriend, you NEVER pursued me.

We confessed our feelings to each other explicitly and implicitly countless of times. I waited. I thought to myself that maybe, you were still enjoying your bachelorhood.

I waited for years.

Though we would go out whenever you were on vacation in Manila, you never said a word about our status. You would just text me whenever you felt like going out on a date. And I would just say “yes" every time… until I could say yes no more.

I am sorry for not having waited a little longer for something that would or would not come. I am sorry for not being aggressive enough or vocal enough to tell you how much you meant to me when it could have still made a difference. But I am just like other girls who prefer being loved and pursued to loving one-sidedly.

There’s nothing I can do now. I won’t wait for you anymore. I won’t hold you back from loving other women. I won’t ask for your attention anymore or your time or for even just a short reply to my messages.

I am letting you go.

You may own a piece of my heart forever, but I won’t let you own all of me anymore. Not because I stopped loving you. I still do. It’s just that I got tired waiting for you to man up... so I married another man — a man who loved me back like you never did.

Pekeng Haponesa

20**

BE

UP

I’LL NEVER FORGET YOU

Familiar ba kayo sa kanta na nauso ngayon sa tiktok na may lyrics na,

"I’ll never forget you.

They said we’d never make it.

My sweet joy.

Always remember meeeee …"

Dahil doon may naalala akong nangyari sa akin before mag-pandemic. Nasa may tapat ako ng SM MOA nun at naghihintay ng jeep pauwi. Punuan na yung jeep at medyo humahaba na rin ang pila. Kaya hindi talaga ako basta-basta makaalis sa pila. Dagdag na rin yung siksikan talaga dahil andaming pasahero.

Nung nakasakay na ako, karamihan sa mga nakasabay ko ay mga studyante. Sa kaliwa ko ay may nakaupong isang high school student ng Pasay East nakita ko sa id lace niya. While sa right side ko is a student from FEU based on his id lace too. I think he’s a college student na. Yung pormahan kase and yung bag na gamit niya ay hindi na pang-high school tsaka may dala siyang kulay blue na pahaba yung nilalagyan ng mga sketches ba tawag dun? Basta yung parang ginagamit yata ng mga engineering na sinasabit sa balikat.

Maputi siya, makinis, nakasalamin at halatang may kaya. May katangkaran din siya kase nakayuko na siya sa tabi ko. Napatitig ako sa kanya. Dahil maliit lang ako, parang nakadungaw tuloy siya sa akin. Imagine nasa jeep lang kami ha.

Nahuli niya akong nakatitig sa kanya, I mean nahuli ko rin naman siya nakatingin sa akin, basta nagkatitigan kaming dalawa. Kaya nagkahiyaan tuloy kami at parang nawala ako sa sarili ko pansamantala.

Hanggang sa hindi ko napansin, inaantay na pala nung taga-singil ng bayad yung pamasahe ko pero hindi ako nakapag-prepare dahil mas inuna ko pang makipagtitigan sa katabi ko.

Hiyang-hiyang ako dahil nakatingin din yung ibang pasahero sa akin. Syempre hindi naman yun aalis hangga’t hindi kumpleto. Nagmadali akong kunin yung wallet ko sa bag ko, and to my surprise kulang ng 2 pesos yung barya ko!!! May buo man, pero buong isang libo.

Panic mode na ako nun kase hindi naman pwedeng ibayad ang isang libo. Naghalungkat ako sa bag ko pero limang 25 cents lang ang nakita ko. Pinagsisihan ko tuloy na iniwan ko yung cents sa sukli ko kanina.

Ako nalang inaantay para makaalis na. Parang gusto ko na lang bumaba kase hiyang hiya na ako. Tapos tinitignan pa ako ni kuyang katabi ko kaya mas na-pressure ako.

Ilang ulit ko ng binilang yung barya ko, kulang talaga ng piso. Mukha akong tanga habang nagbibilang ng paulit-ulit, nagbabakasakali na madagdagan, p*nyeta!

Naiiyak na ko nun, tapos biglang nagsalita yung katabi ko,

"Magkano kulang?" parang natatawa pa niyang tanong.

"Piso lang …" malambing ko pang sabi doon kay kuya. Naiiyak na kase talaga ako sa hiya.

"Oh eto oh" sabay abot niya ng piso.

Nginitian ko lang siya pagkatapos nun tapos hindi na ko kumibo. Kunwari nalang natutulog ako sa byahe kase alam kong pinagtitinginan ako ng ibang pasahero.

Pag-uwi ko sa bahy doon na ako nanghihinayang kase hindi man lang ako nagsabi ng ‘thank you’ kay kuya poging katabi ko. Tapos naalala ko pa na sobra pa ng 25 cents yung binayad ko kay kuyang naniningil.

Shout out kay kuyang taga-FEU na nakasakay ko at ni-libre ako ng piso. I’ll never forget you!

CL

2019

SHS

ADMU

KILAY IS LIFE

Ganito kasi yun, nanunuod kami ng volleyball ng boyfriend tapos naghaharutan, tawanan pa kami nung una pero after ilang minutes habang nanunuod kami biglang wala na siyang kibo, tahimik na siya, hindi na niya ako pinapansin.

Tapos eh ako hindi ako sanay na ganun siya kaya ginaya ko na rin. Nawala na rin ako sa mood sa kinilos niya kaya hindi na rin ako kumibo at tahimik na lang ako sa tabi niya habang nanunuod kami. Pero after ng ilang minuto na hindi ako nagsasalita at napansin niya siguro yung pagkatahimik ko, bigla naman niya akong inakbayan at hinawakan kamay ko.

Dahil mataas pride ko tinatanggal ko yung kamay niya sa balikat ko. Kaya tinigil niyang umakbay sa akin. Alam na warla na this!

The whole game tahimik na kami parehas walang kibuan, walang pansinan. Kilala ko to, kung mataas pride ko mas mataas naman pride niya. Bahala siya!

Hanggang sa napagdesisyonan ko ng umuwi kahit hindi pa tapos yung game. Sinabi ko sa kanya na umuwi na kami in a cold way at hanep sumagot din siya in a cold way. Umuwi kami ng walang pansinan at hindi pa kami magkatabi sa jeep. Mga ma-pride talaga.

Hanggang sa sumakay na kami ng tricycle may batang lumapit tapos nanlimos, sinabi niya sa akin na bigyan ko raw yung bata kasi wala raw siyang barya. Kaso hindi ko siya pinansin kaya nakipag-agawan siya sa wallet ko at biglang,

NALAGLAG yung EYEBROW PENCIL mula sa wallet ko!!!

Too late na para pulutin yun kasi umandar na yung tricycle nang mabilis. Nakakahiya naman kung papahinto ko pa kasi may mga ibang pasahero pa bukod sa amin.

Wala na akong nagawa kundi titigan na lang yun. Doon talaga sobrang sama ng loob ko at napaiyak pa ako. Bes, eyebrow pencil ko yun na water proof! Nag-iisa lang yun sakin. I believe na "kilay is life!" OA na kung OA pero tumutulo talaga luha ko nun haha. Nakakahiya boset!

"Babe tahan na papalitan ko yun, wag ka ng umiyak jan" panunuyo niya.

"Waag na! di na kailangan!" padabog na sagot ko sa kanya.

Nung pababa na kami, sabi niya may bibilhin daw muna siya doon sa may maliit na mall sa amin. May pinapautos daw sa kanya. Sabi ko sa kanya bahala siya. Ano? Pag-aantayin pa ba niya ko. Masama pa nga loob ko eh.

Hinayaan ko siya, pero nagulat ko paglingon ko, pumasok talaga siya sa mall. Sir*ulo talaga!

Aalis na sana ko kaso wala eh, kahit masama loob ko, ayoko naman siyang iwan at uuwi akong mag-isa. Kaya ending hinintay ko pa rin siya. Karupukan!

Pagbalik niya bigla niyang kinuha yung bag ko at doon pinasok yung paper bag na binili niya then sabay sabi,

"Mamaya mo na sa bahay niyo buksan pag uwi mo at tignan yung laman” sabay ngiti.

Eh? Para pala sa akin lahat ng pinamili niya.

Tumango na lang ako bilang sagot kase nahiya ako sa inasta ko sa kanya. Hanggang sa malapit na kami pero siya yung mauunang bababa ng tricycle then nung pababa na siya, hinalikan nya ko sa cheeks then said,

“Sorry babe ah, mahal na mahal kita" huhu ang pusooo koo.

Binabaan ko na rin yung pride ko at nag-response sa kanya. We bid goodbye to each other. Pag-uwi ko binuksan ko yung paper bag and napangiti na lang ako sa nakita kong laman nun, naglalaman siya ng tatlong dark goya chocolates and panalitan niyo yung eyebrow pencil ko.

Naiiyak na naman tuloy ako.

Hindi man yun katulad ng pangkilay ko na nalaglag pero sa lahat ng naging pangkilay ko, yung binili nya yung pinaka-favorite ko. It’s very special to me at hanggang ngayon ginagamit ko pa rin siya. Tama naman yung color ng eyebrow pencil na pinili niya.

Kilala niya talaga ako. Alam niyang sumama talaga loob ko nung nalaglag pangkilay ko dahil kilay is life ako. Siya pa nga minsan nagkikilay sa akin para raw mas pantay. I am so blessed talaga na kahit nagkatampuhan kami mas pinili niya pa rin kaming magkaayos at the end of the day.

~~~

Alam niyo girls, hindi man lahat ng lalaki katulad sa boyfriend ko. Pero never ever settle for less. Yes, ma-attitude at ma-pride rin talaga sila minsan pero kung mahal ka niyan walang pride pride. Kung sa tingin mo hindi ka kayang i-handle ng boyfriend mo sa tuwing nagtatampo ka, then maybe it’s a red flag? Maniwala kayo sa akin, lahat ng lalaki alam kung paano manuyo. Nasa sa kaniya lang talaga yan kung gusto niyang manuyo o hindi.

Queen

20**

Unknown

RELATIONSHIT (SPG)

Hello admins, I'm not expecting na mapo-post to pero gusto ko lang maglabas ng sama at bigat ng loob ko.

Two years graduate na ako at hindi pa po ako nakakapagsimulang mag-ipon para sa mga pangarap ko. Sobrang dami ng problema since nagkaroon ng pandemic. Lovelife. Family Problem. Financial. Health problem. Sobrang sakit sa ulo lalo na kapag nagsasabay-sabay sila. Pero pinakaproblema ko is my lovelife.

May boyfriend ako, four years na kami. Sa four years na yun may nangyari na sa amin. Okay naman flow ng relationship namin not until na diagnosed ako na may cyst ako sa ovary.

Nire-remind ko yung boyfriend ko na hangga't maaari wala munang mangyari sa amin. Pero everytime na tina-topic ko sa kanya yun, nag-aaway kami, hindi niya ko maintindihang ayoko munang gawin yun kasi baka ma-trigger lalo cyst ko.

Everytime na magkasama kami nagagalit siya kapag hindi ko siya pinagbigyan.

Ilang beses na rin kami nag-break, mababaw na dahilan, minsan nagkakasakitan na, nagmumurahan pa. Sa kanya umiikot mundo ko dahil na rin sa tagal namin. Mas pinili ko siya kesa sa mga kaibigan ko. Kaya pag may away kami hirap ako mag-open kung kanino.

Sinasabi niya mahal niya ako. May mga pangarap naman siya sa akin. Pero nakakalimutan niya yun kapag nag-aaway kami.

Kapag mag-aaway kami lagi niya ko sinisisi na kasalanan ko, ako lagi may mali. Hindi niya nakikita mali niya. Pagtatawanan niya lang ako kapag nagkabati kami kase iyakin daw ako, habol daw ako ng habol.

Sabi pa niya ako lang naman daw naghahabol sa relationship namin. Matagal na daw tong wala kung hindi ako naghahabol. Hindi naman daw niya habol katawan ko, kasi mas marami pa raw mas sexy at mas maganda sakin (which is totoo naman). Kaya nga raw niya akong palitan ng ibang babae kung gugustuhin niya lang daw.

Hirap bitawan lalo na ilang taon na kami, siya kasama ko sa lahat ng achievements ko. Lahat ng memories hirap kalimutan. Sa tingin mo/niyo itutuloy pa ba o susuko na? Paano? Kung itutuloy ko naman, paano ko ipaintindi sa kanya na sana wala munang mangyari sa amin? Hindi ko na alam kung anong klaseng approach ang gagawin ko sa kanya.

Bhabiee

2019

Unknown

THE ONE

Hi. I'm Hannah. May boyfriend ako around 8 months na. Okay naman kami, legal kami both sides at hindi rin kami masyadong nag-aaway. Maraming beses na rin akong nakapunta sa kanila.

Last week pumunta ako sa kanila kase birthday ng mama niya. Bumili na rin ako ng regalo para kay tita. Pagdating ko doon medyo okay naman parang tulad lang ng nakaugalian. Nginitian ako ng mama niya at papa niya. Nag-hi rin mga kapatid niya.

Hindi naman sa pag-iinarte pero parang may nararamdaman akong kakaiba sa kanila. Yes, pinansin ako kase lagi akong nagpupunta sa kanila pero hindi talaga tulad ng iba na excited sila na makita ako. Iniiwasan ko lang isipin na parang may mali kase baka ganyan lang talaga sa kanila. Sa bahay kase namin, kahit sinong bisita man yan, talagang welcome na welcome. Sa kanila ngiti lang tapos maya-maya pasok na sa kwarto o di kaya'y sa tindahan.

Hindi rin uso sa kanila ang ayain kang kumain. Tipong ikaw na lang mahihiya kase kumakain na sila. Ibang-iba ang pagtatrato nila sa bisita kumpara sa amin. Hindi ko alam kung ganyan talaga sila sa lahat o sa akin lang.

But just last last week, i think my instinct was right.

Tapos na ang celebration ng bithday ng mama niya. Nagsiuwian na ang mga bisita. Ako naman nakikipaglaro sa pamangkin ng boyfriend ko. Nasa seven years old pa lang yung bata. Sobrang awkward kase ako kapag andoon ako sa kanila kaya nakikipaglaro na lang ako sa bata. Medyo busy din kase yung boyfriend ko dahil maraming inaasikaso.

Habang naglalaro kami ng isang game sa cellphone, dumaan boyfriend ko. Tapos nakita ng pamangkin niya. Nagulat ako biglang nagtanong yung pamangkin niya ng,

"Kuya, kelan po babalik si Ate Stella? Sabi niya nung nakaraang araw babalik siya, sabi niya sabay daw ulit kami magluluto ng adobo."

Hindi ko alam kung anong ire-react ko sa tanong ng bata. Halata ring nagulat yung boyfriend ko kase hindi siya nakasagot kaagad.

"Ikaw talagang bata ka kung anu-ano pinagsasabi mo ha.ha.ha" kabadong sagot ng boyfriend ko. Nakikita ko ang pekeng tawa niya habang papalapit sa pamangkin niya.

Tinaponan ko siya ng malalim na tingin. Wala akong pake kahit nasa pamamahay nila ako. Alam kong hindi nagsisinungaling ang bata. Alam kong totoo ang tinatanong ng bata.

Stella was his ex-girlfriend. Long-term girlfriend. The core cause of my insecurities. The one who triggered my self-confidence.

It's been eight months simula naging kami ng boyfriend ko pero ano pang kelangan niyang gagawin sa pamamahay na yun. She was an ex. Bakit may pagbisita. Bakit wala man lang nabanggit sa'kin yung boyfriend ko tungkol sa pangyayaring to.

Kung alam ng bata, impossibleng hindi alam ng pamilya niya. Nakapagluto pa kasama ang bata? Tapos hinayaan lang nila? Alam naman nila na may jowa ng bago yung anak nila.

Gusto kong umiyak pero alam kong magmumukha lang akong kawawa. Kaya tumayo ako at agad na umalis. Hindi ko hinahayaan ang sarili kong magmukhang tanga sa harap nila kahit alam kong pinagmumukha nila akong tanga.

Hannah

2021

Unknown

FLAGS REVIEWER (Part 2)

Hi FEUSF! Nawili ako sa mga comments so eto part 2!

Actually parang wala namang kasunod yun kasi lockdown and nagka-pandemic kaya walang face-to-face. Ikwe-kwento ko na lang yung mga moments namin sa school noong face-to-face pa. Nakakamiss na kasi pumasok sa school at gumawa ng kalandian chour.

By the way grade 11 and HUMSS strand na po kami pareho. This story was happened last year.

Third grading after ng earthquake nagkaroon kami ng klase pero hindi sa room namin kundi sa gym kami ini-stay dahil may crack yung room namin dahil sa earthquake so delikado.

One week siyang absent. I don't know why baka sakit siguro kasi first time nag-absent eh tapos one week pa so nakakabahala na.

Nakaupo lang ako sa floor dahil nagc-cellphone ako na itinatago ko sa libro kunwari nags-study nagbabasa lang pala ng Project Loki. Nakakaintense yung binabasa ko kasi nga more on crime solving, so yun habang nagbabasa napasulyap ako sa harapan ko nakita ko sya na nakatitig saakin!

Mas intense pa ata yung titig niya kesa sa binabasa ko mars, tumibok bigla yung puso ko ng mabilis na akala mo naman huminto sa pagtibok. Absent siya kaninang umaga ah? Kaloka hindi siya nagparamdam ng one week and half day tapos biglang susulpot.

Nagkakatitigan lang kami ng may kumuha sa phone ko nilingon ko ito bata-bata pala ni guard kino-confiscate phone ko. Sinabi ng bata na sumunod ako papuntang admin office para sa record tumango na lang ako dahil medyo sanay na dahil sa cellphone dami ko ng record sa admin.

Pumunta nga akong admin kasama yung friend ko todo explain pa ako na nagc-cellphone lang naman ako dahil nag r-review hindi sana pakikinggan yung reason ko ng binigay sakin nung classmate ko ang reviewer sa quiz bee para sa United Nations program dahil dun nakalusot ako.

After nang nangyari may chika sakin yung friend ko,

"Kanina pa sunod ng sunod sila Ken sa atin a? Since nung papuntang admin office, nag-alala ata."

Ako naman hindi pinansin yung sinabi niya kunwari walang pakialam but deep inside umaasa. So lumilinga ako para mahanap siya then nahanap ko nga siya sa likod kasama mga kaibigan niya na mga classmates namin.

***

Dumating ang third grading examination wala pa rin kaming room kaya sa computer lab kami pina-exam dahil maingay sa gym and since specialization naman namin ang computer so ayos lang na doon kami.

Maingay kami sa pagpasok palang sa loob ng lab parang walang exam kung mag-ingay. Kahit sa paghahanap ng pwesto at pag upo maingay pa rin kaya naririndi na sa amin yung adviser and subject teacher namin sa computer but walang pake ingay pa rin ng ingay section namin.

Hindi pa rin sadya na magkatapat kami ng upuan ako sa left siya sa right kaya naman mas lalo akong hindi makafocus sa test tapos wala pang review hindi kasi uso sakin yun sakit lang sa ulo sa stock knowledge lang ako nakadepende paano na 'to?

Medyo nakayanan ko pa sa ibang subject kahit papaano marami akong nai-stock na knowledge hindi ko lang talaga madadala sa stock knowledge yung math at computer eh kaya mga iilan lang mga sagot ko.

Lumingon ako sa gawi ni Ken, yung lolo niyo focus na focus sa test halatang naka-review para ata sa future namin.

Bumalik ulit ako sa papel ko pero wala pa rin akong maisagot mangongopya sana ako sa mga katabi ko pero malas mga kalahi ko sila na hindi nagr-review.

Nang nakaisip ako ng kalokohan na ako lang ang nakakaalam nag susulat ako sa scratch,

'KEN PAHINGI SAGOT SA NUMBER 7, BILIS!'

Binilog-bilog ko yung papel lumingon ako kay Ken at hindi nadalawang isip na binato sa kanya yung scratch sakto naman tumama sa ulo niya.

After kong gawin yun tumalikod ako at yumuko sa desk dahil naramdaman ko na ang kahihiyan na ginawa ko. Tiningala ko lang yung ulo ko nang may bumato din saking papel binasa ko ito,

'WALA AKONG SAGOT'

Nang binasa ko yun tawang tawa ako pero walang sound kasi nakakahiya naman sa mga kaklase ko. Nagreply uli ako,

'SINUNGALING IKAW PA WALANG SAGOT'

Binilog-bilog ko ulit yung scratch at binato sa kanya saka tumalikod at yumuko uli sa desk naghihintay sa reply nya.

Minutes passed wala pa rin yung reply niya kaya naman sumulat ulit ako,

'KEN KUNG WALA KANG SAGOT SAGUTIN MO NA LANG AKO HAHAHA'

Ganon pa rin ang ginawa ko binato ko sa kanya yun at tumama sa tenga niya, this time pinanood ko siyang basahin yun, nakita ko pang napailing siya binibilog niya yung papel after basahin saka umalis sa upuan niya para magpasa na ng test paper sa math.

Napakagat labi lang ako habang pinagmamasdan siyang umalis at magpasa ng papel.

Hanggang sa time na kunti pa rin yung sagot ko kaya pinasa ko nalang. Hindi naman ako nanghinayang na walang sagot sa test nanghihinayang lang dahil walang sagot galing kay crush.

Zariyah

2019

Unknown

INUMAN

Hi FEUSF! I'm Kyra. Let me share my story here kase wala na talaga akong mapaglabasan ng sama ng loob.

I'm in a 2-year relationship with my boyfriend. Like others, masasabi kong normal naman relationship namin, feeling ko pang-stable na kase mature na kami pareho. Not until this night came.

Birthday ng tropa ng boyfriend ko kaya in-invite niya kami ng jowa ko sa place nila. Inuman daw kasama ang ibang tropa na kasama rin mga girlfriends nila.

Since weekend, free kami ng boyfriend ko kaya pumunta kami. Kilala ko na rin naman yung mga tropa niya.

Pagdating namin doon, andoon na lahat ng tropa niya sa may labas nag-iinuman habang yung mga babae nasa may sala. Hiwalay yata yung inuman ng mga babae kaya hinatid ako ng jowa ko doon sa mga babae.

Kalagitnaan, medyo nakainom na ang karamihan and i think yung jowa ko malapit na talagang malasing. Natatanaw ko kase siyang patawa-tawa na.

Maya-maya umalis muna ko sa may salas para puntahan sana yung jowa ko. Baka kase lasing na. Pero bago pa ko makarating ng labas narinig ko yung jowa ko na nagsasalita,

"Oo pre, sobrang bait talaga, ang swerte ko na sa ganoong babae."

Alam kong ako tinutukoy niya kase syempre ako yung jowa eh.

"Kaya nga pre eh, naka-jackpot ka! Alagang-alaga ka na wala ka pang gastos kase may kaya" sabi ni Paolo na isa sa tropa niya.

Hindi ko nagustuhan ang tono ng pananalita niya kaya nanatili akong nakatayo sa may gilid at pinapakinggan sila. Ewan ko kung anong pumasok sa isip ko at na-intriga akong makinig.

"Oo, sagana nga ako sa pagkain at luho ko eh, tapos kapag date namin, laging hati kami sa bayad o hindi kaya'y siya na magbabayad. Kabaliktaran kay Nicole pre."

Lasing na nga kase nabanggit na si Nicole na ex-girlfriend niya. 2-year relationship din yun pero pinagpalit siya sa lalaking may kaya. Kaya ramdam ko yung hinanakit niya. Noong bago pa lang kami nalaman ko na pineperahan lang siya nung babae kaya sabi ko sa sarili ko, never akong manghihingi kahit piso sa kanya. Kaya ko namang bilhin lahat ng gusto ko kase may trabaho naman ako.

"Pero pre, pansin ko lang sa tagal niyo ni Kyra, parang hindi ko nakikita na fine-flex mo siya sa social media" sabi pa nung isa niyang tropa.

Doon ako mas lalong na-intriga. Alam kong ang sagot niya ay dahil gusto niya ng lowkey relationship. Kase yan ang palagi niyang sinasagot sa akin everytime sinasabi kong i-upload mga pictures namin.

"Alam niyo pre, in-unblock na kase ako ni Nicole. Alam mo namang yun, stalker. Nahihiya lang ako na baka sabihin niya na pinagpalit ko siya sa mas pangit sa kanya..."

Hindi ako malungkot nung gabing yun, pero nakakagulat na yung luha ko tuloy-tuloy na tumulo. Parang sumisikip ang dibdib ko sa narinig ko. Hindi ko alam kong anong maramdaman ko. Iba ang sagot niya sa inaasahan kong 'lowkey' lang.

"... simple lang kase si Kyra diba? Hindi nagme-make up tulad ni Nicole na palaging naka-ayos. Okay sana kung simple na maganda HAHHAHA..."

Hindi ko na kinaya ang susunod na sasabihin niya. Rinig ko nalang tawanan nila. Umalis na ako at tumungo papuntang banyo. Dahil lasing na ang iba naming kasama, hindi nila napansin ang mukha kong namumula na.

Inayos ko ang sarili ko. Naghilamos na rin ako para hindi masyadong halata. Hindi ko bahay to para mag-eskandalo.

Nagpaalam ako sa kanila na may kailangan lang ako gawin sa bahay. Hindi naman sila nagtanong pa. Nakiusap na rin ako na paalagaan muna ng boyfriend ko dahil sobrang lasing talaga at hindi na kayang umuwi. Sinamahan ko lang silang ihatid yung boyfriend ko sa kwarto at nagpaalam na agad akong umalis.

Namumuo ang luha ko noong mga oras na tinitigan ko yung boyfriend. Isa lang alam ko sa gabing yun, kelangan ko umalis.

Gusto ko man manatili pero pakiramdam ko hindi ako belong sa lugar na yun. Nahihiya ako. Nahihiya akong tumingin sa tropa niya. Nai-insecure ako sa mga babaeng nasa sala.

Alam kong hindi ako maganda. Pero mas masakit marinig dahil narinig ko mismo galing sa kanya Hindi niya ako sinasabihang ganun. Everytime na feeling ko pangit ako, lagi niyang sinasabi na akala ko lang daw yun.

Lagi niya akong sinasabihan simple lang, maayos tignan, bagay yung suot ko, kaya na-build ko self-confidence ko simula nakilala ko siya.

But all this time, sugar coated words lang pala. I thought gusto lang ng lowkey relationship kaya ayaw mag-flex pero ngayong nagsink in lahat sa akin mga dahilan niya, ang sakit. Parang wala akong maramdaman kundi sama ng loob sa kanya.

It's been days simula nangyari yun. Normal kaming nag-uusap sa call. That night i decided to pretend na wala akong alam, kase ayokong pag-usapan. Ayokong marinig sa kanya yung katotohanang hindi naman talaga ako maganda sa pangalawang pagkakataon.

Hindi ko na mababago ang itsura ko. Totoo yun eh. Yun ang tunay na ako. Ngayon pinipilit kong maging maayos ang sarili ko at boses ko everytime na tatawag siya. Kahit out of a sudden na lang tumutulo ang luha ko kapag naririnig ko ang boses niya.

Ang sakit magtiis. Ang hirap magpanggap na okay lang ako. Naaapektuhan na ako. These past few days, gusto ko lang matulog. Tinatamad na rin akong kumain. Wala akong gana kumilos. Sinasabi ko lang na medyo masama pakiramdam ko, but deep inside sobrang nasasaktan talaga ako. Wala eh, mahal ko yung tao at ayoko ng gulo.

Kye

2021

Unknown

AGE GAP

Hi FEUSF! I'm Meca. I just want to release this burden in my heart. It feels so heavy lalo na at hindi ko mailabas kahit sa mga friends ko dahil i can't find the courage to do so.

Nahuhulog ako sa taong way older than me. As in really, really old guy. He's 35 while I'm 19. See the gap? And first time nangyari sa akin 'to.

Falling for a guy whose age is way apart to mine? Yes, I prefer older guy but i didn't saw this one coming. And hindi n'ya alam. Wala s'yang ideya na nahuhulog nako sa kanya. He's clueless. Naging stress reliever n'ya ako sa hectic nyang schedule.

We always talk. Palagi rin syang natawag. Akala ko yun lang yon pero ako tong na-attach eh. Nasanay ako lintek. Alam ko ang age gap namin before i admitted to myself that I like him no, I like him even more that it's too close to love.

I have a bunch of reasons kung bakit ko s'ya nagustuhan. I'm really in love with his personality. On how he carry himself, how he compose himself, on how he perceives things. The way he sort things out, the way he explain something na kahit ang babaw yes, pero ang lakas ng impact sakin.

I'm in love with his 'aspects of maturity' since yeah he's old kaya ganon na s'ya ka-matured. Pero 'yon ba talaga? Am i infatuated? Am I just admiring him? Puppy love? Sana, pero paano kung hindi?

Mayaman s'ya, nagtatrabaho sa VXI, so pwedeng pwede syang makahanap ng mas better. Sa age nya? Pang seryosohan na ang hanap nya. Alam ko kahit hindi nya pa sabihin. Nasanay na ako sa kanya e tang'na talaga.

Kabisado ko na s'ya. May nagugustuhan na syang babae that's what I know. What's worst? Kahawig ko pa! Great.

Ang hirap lang, tinatry ko naman syang hindi isipin. Kapag nakikita nga ni ate na may kausap ako thru phonecall sinasabi ko "ah si Ron to yung manliligaw ko" kahit ang totoo sya naman talaga. I'm afraid of what they might think.

Takot akong i-judge nila ako. Kase kahit naman maging negative or positive tayo palagi pa rin silang may masasabi. And now, hindi na kami palaging nag-uusap. Nagtu-turn off chat ako every time na makikita kong online s'ya.

Umiiwas ako baka kase lumala? Natatakot ako. Lintek naman kase self! Mahuhulog na nga lang, sa taong mas matanda pa sa akin! Ano nang gagawin ko? I miss him so much.

Tho hindi lang naman sya ang nakakausap ko palagi since busy nga s'ya. Si Ron din, minsan may iba pa pero sya talaga e, yung tipong 'd@mn, nagchat siya!'

Ganon. Masaya ako. Tipong kahit walang certain topic? Bigla na lang kayong magju-jump into something na mapag-uusapan, minsan nauuwi pa sa pagdidibatehan dahil meron s'yang sariling preference sa certain topic na yon, so do I. Meron din ako and i don't filter my words. Kaya nga may freedom of speech. But at the end of the day, mas nahuhulog lang ako.

Hindi ko man s'ya pagtuunan ng pansin pero ganon parin e. Hindi ko naman iniisip promise, pero pumapasok talaga. Naiisip ko talaga s'ya. Sa sobrang frustrate ko gusto ko nang umiyak bwiset. Lintik kasing matandang yon! Mangkukulam. Tang'na puppy love paba to? Infatuation?

And I remember, we set a friendly date this coming first week of june. I suddenly felt the urge na gusto ko s'yang lutuan. Hindi ako palaging laman ng kusina alam ng familya ko yan. Infact i barely cook.

Hindi hassle since may bahay sila dito sa village kahit na hindi s'ya nakatira dito and marami rin syang kamag-anak dito sa place namin. But the question is, itutuloy ko pa ba? Tang*na. Gulong-gulo ako.

Ibo-block ko ba? Eh lagi ko ngang hinihintay na magpop up yung message nya sa messenger. Nafu- frustrate ako na gusto ko nalang magshutdown, literally.

For you my happiness,

Hey, kamusta ka? I hope you’re doing good. Stay healthy so please iwasan na ang magpuyat. You're not getting younger anymore. You want early libing? And please ingat sa mga nae-encounter since pandemic, prone ka to get infected. Although, we don't talk that much or not really? Kase hindi na ako nagparamdam, pero iniisip pa rin kita. I always pray for your health. I wish you find what you are looking for.

I just wanna say that ever since I met you, I no longer desire anything more than spending my precious time with you. You mean a lot to me. You're my comfort. You're my kind of safe haven in this chaotic world.

Eca

2021

Unknown