Madalas tambay ako sa Starbucks Dapitan kasi malapit lang sa AB. Dun ako nag-aaral maganda kasi yung ambiance. Suki na ako dun. Kilala na nga ako nung mga barista at kuya guard dun. Hanggang lumipat ako sa may carpark. Mas malaki kasi at feeling ko mas safe kasi nga nasa loob ng Ust. Duon nakita kita syet ang gwapong barista. Napatulala ako nun nung oorder na ako. Sabi mo miss what's your order ako naman ahhh parang hindi ko maintindihan yung sinabi mo. Kasi all I knew that time was you captivated my heart. Tall, dark and handsome ka. Simula nun lagi na akong nag-iistarbucks sa may carpark just to see you. Kabisado mo na nga yung favorite frappe ko everytime na pupunta ako diyan. One time nakasalubong kita sa Pnoval and you asked me to have a lunch together. Yes pumayag 3rd year student ka pala sa Feu ako naman 2nd year and you are planning to shift in Ust. Hanggang after a year nakapagshift ka na sa Ust. Lagi na tayong magkasama nun. Duon tayo nag-aaral sa lover's lane. Student assistant ka na din sa may library. Lagi mo kong hinahatid pauwi sa bahay namin. Naging constant yung pag-uusap natin. You were very special to me ganun din ako sayo. Tapos nalaman ko pala may girlfriend ka pala tapos ang sweet sweet mo sa akin. Kafling lang pala ako sayo. Nakakainis kasi hindi ko muna inalam. Hinayaan kitamg mapalapit sa akin hanggang mafall na ako sayo pero wala hindi siguro tayo ang para sa isat'isa. Sabi mo nun sakin sorry and you were willing to give up your relationship just to be with me. Pero hindi ako selfish ayoko makasira ng relationship. So I decided na lumayo sayo hanggang we lost our contacts. After three years without having a contact with each other. Naisip ko na iistalk ka sa fb and nakita ko na single ka na. Pagkatapos nun wala na hindi na kita inistalk ulit. Hanggang nung mag-apply ako sa isang company sa Ortigas. Dun ka din pala nagwowork. Yes, medyo awkward pero wala naman akong magagawa diba? Hanggang nagbonding ulit tayo nun. And after how many months niligawan mo ko. Sinagot naman kita
after three months. Hindi man masaya o ganun kadali yung relationship natin pero masasabi kong kinaya natin iconquer lahat ng challenges na dumating sa atin at ngayon happily married na tayo together witn our two kids. Advance Happy 12th anniversary Mahal!
Munchkin
2003
AB
Friday, March 25, 2016
March 18, 2016
Araw ng kasal. Nagising ako ng may ngiti sa labi. Naisip ko ang babaeng pinakamamahal ko at kung ano na kaya ang ginagawa niya ngayon. Siguro inaantok pa siya dahil alam kong napuyat siya kagabi. Siguro habang nilalagyan siya ng makeup at nakapikit ang kanyang nga mata baka nakatulog yun, antukin yun eh. Naalala ko, nong college palang kami, nakatulog siya sa gitna ng field ng grandstand kahit katirikan ng araw Siguro habang kinukuhaan siya ng litrato nakasimangot na yun, ayaw na ayaw niya kasi na pinapangiti siya ng ibang tao maliban sa akin. Kahit sa graduation photo niya hindi siya nakabgiti. O siguro naman namomoblema na yun ngayon isuot ang gown niya na masikip daw at nagrereklamo na mataba na daw siya kahit na hindi naman. Hindi na bale, kelangan ko na din maghanda. Excited na kong makita siya mamaya.
Lalaki ako kaya hindi ko na kelangan ng mabusisi na paghahanda katulad ng mga babae lalo na kapag kinakasal. Agad akong natapos at kinakabahan na sumakay ng kotse papuntang simbahan.
Pagdating ko sa UST church ay binati ako ng mga tao. Mga ilang kaibigan ang aking namukhaan at nginitian. Saksi ang ilan sa aming pagmamahalan. Sinuklian nila ang aking ngiti, ang iba ay alanganin. Bakit kaya? May masama bang nangyari sa kanya?
Pumunta ako sa puwesto ko sa harap ng altar. Nilagay ang dalawang kamay sa aking bulsa at palakad lakad habang wala pa siya. Manaka naka ay sinusulyapan ko ang relo para tignan ang oras at nakikiramdam sa mga tao sa paligid. Hindi na ko nakatiis at naglakad ako palabas ng saktong dating ng bridal car. Nakahinga ako ng maluwag at inannounce na dumating na ang bride. Bumalik ako sa pwesto ko kung saan kitang kita ko ang nakasaradong pintuan ng simbahan. Ng bumukas ito ay nasulyapan ko ang pinakamagandang babae sa tanan ng buhay ko. Naisip ko kung gaano ko siya kamahal at lahat ng aming pinagdaanan. Nakangiti siya at ang mga mata niya ay nakatutok lang sa harap. Dahan dahan siyang naglalakad habang tumutugtog ang kanta na napagkasunduan namin noon na siyang tugtog kapag naglakad siya papuntang altar. Ng makarating siya sa dulo ay niyakap niya ang kanyang mapapangasawa at sabay silang humarap sa akin. Ngumiti ako at nagsalita:
"Family and friends, we are all gathered here today to celebrate this joyous union of..."
Lalaki ako kaya hindi ko na kelangan ng mabusisi na paghahanda katulad ng mga babae lalo na kapag kinakasal. Agad akong natapos at kinakabahan na sumakay ng kotse papuntang simbahan.
Pagdating ko sa UST church ay binati ako ng mga tao. Mga ilang kaibigan ang aking namukhaan at nginitian. Saksi ang ilan sa aming pagmamahalan. Sinuklian nila ang aking ngiti, ang iba ay alanganin. Bakit kaya? May masama bang nangyari sa kanya?
Pumunta ako sa puwesto ko sa harap ng altar. Nilagay ang dalawang kamay sa aking bulsa at palakad lakad habang wala pa siya. Manaka naka ay sinusulyapan ko ang relo para tignan ang oras at nakikiramdam sa mga tao sa paligid. Hindi na ko nakatiis at naglakad ako palabas ng saktong dating ng bridal car. Nakahinga ako ng maluwag at inannounce na dumating na ang bride. Bumalik ako sa pwesto ko kung saan kitang kita ko ang nakasaradong pintuan ng simbahan. Ng bumukas ito ay nasulyapan ko ang pinakamagandang babae sa tanan ng buhay ko. Naisip ko kung gaano ko siya kamahal at lahat ng aming pinagdaanan. Nakangiti siya at ang mga mata niya ay nakatutok lang sa harap. Dahan dahan siyang naglalakad habang tumutugtog ang kanta na napagkasunduan namin noon na siyang tugtog kapag naglakad siya papuntang altar. Ng makarating siya sa dulo ay niyakap niya ang kanyang mapapangasawa at sabay silang humarap sa akin. Ngumiti ako at nagsalita:
"Family and friends, we are all gathered here today to celebrate this joyous union of..."
The Forbidden Love
This is our love story. 3rd year college ako nun sa Ust. Habang ikaw graduating na. We came from different colleges. Bat way back highschool we were schoolmates. Kilala mo ko kasi we had common friends at magkalaban tayo during student council elections. We were both running for P.R.O at that time. Hindi magkalayo yung votes na nakuha natin nun. But in the end you were the one who was elected. Even you were not so serious nung mga panahon na yun kasi parang wala ka naman magawa yung trip mo lang talaga na tumakbo sa election without any intention to serve our school. Hindi ako magtataka na mananalo ka kasi sikat ka sa campus natin. Gwapo ka kasi at kilala bilang MVP sa basketball. Matangkad ka, slim, maputi at chinito. So nag-apply na lang ako bilang volunteer under your team. Nakakainis kasi wala kang ginagawa sa council nuon. Tambak yung mga gawain pero sa amin mo pinapasa. Dumating ang college life parehas pala tayo ng university which is Ust. For the three years ng stay ko dito sa Uste never kita nakita or nakasalubong man lang. Until one time habang papalakad ako sa carpark para maglunch nakita kita. Hindi ko alam kung ikaw ba yun o kamukha mo lang kasi mas lalong pumogi. But yes, ikaw nga yun kasi tumigil ka sa paglalakad and you said "Uy kumusta ka na? Sabi ko Hi! Ok lang naman ako" then we had a minute conversation. Long time no see nga kasi hindi man lang nagtatagpo yung landaa natind dito sa school. Kakain ka din pala ng lunch nun kaya niyaya mo ko at sabay na tayong kumain. Sabay tayo ng schedule kaya madalas sabay tayong maglunch. Marami tayong kwento para sa isa't isa for the past three years na hindi tayo nagkita. Naging super close na natin nun na sabay tayong pumupunta at nag-aaral sa library. Dumating yung time na nafall ako sayo siguro dahil lagi kitang kasama. Naattached ako sayo dahil sa sweetness na pinapakita mo sa akin. Then nung nasa library tayo studying for the coming prelims nagulat ako kasi may inabot kang paper asking me to court you. I didn't know what to answer pero napasabi akong yes. Everytime we were together you made me special. Few months ka na nanligaw sa akin at naisip ko na rin na sagutin ka. Hanggang one day may date tayo somewhere in Quezon City. Sira yung kotse mo kaya sabi mo wait for me at magtataxi na lang ako. Sabi ko next time na lang kaya at busy ka pa din. Pero you insisted to have a date with me. Dun ko naisipan na sagutin ka na rin sa favorite place natin kung saan tayo laging nagdadate na resto. Napaaga ako ng dating nun siguro mga 30 minutes I was there before the exact time ng meet up natin kasi nga excited na akong sabihin yung yes ko sayo. Hanggang 7pm na yun yung usapan na time natin wala ka pa din. Alam ko naman na hindi ka nalalate kaya nanibago ako. Sabi ko baka natraffic ka lang kasi nga rush hour din. Hanggang 30 minutes ka ng late, 1 hour, 2 hours at umabot ako ng 3 hours na nag-aantay sayo. Text ako ng text sayo hindi ka nagrereply. Nakailang missed calls din ako sayo pero hindi mo naman sinasagot. Tinanong na ako ng waiter kung anong order ko pero sabi ko may inaantay pa ko. Naiinis na ako nun but I tried na huwag ituloy kasi nga sasagutin na kita that time. Hanggang may tumawag sa akin yung mommy mo sabi niya hindi ka na daw makakarating iyak siya ng iyak. Sabi ko naman tita ano po bang nangyari? At sinabi niya na nacar accident ka daw. Tumulo na yung luha ko nun at pinapunta niya akong ospital sa may St. Lukes. I was speechless at that time. Araw-araw kitang dinadalaw sa hospital. Umaasang gigising ka na from comatose. Grabe kasi yung head injury mo nun pero alam ko na matapang ka kaya alam kong kaya mo yan. After three weeks sa ICU I heard the bad news bumigay ka na daw. Ang laki ng pagsisisi ko nun. Sana hindi na lang pala tayo nagplanong lumabas. Iyak ako ng iyak. Two years na mula noon pero sariwa pa rin sa akin yung mga nangyari. Hanggang ngayon ikaw pa din yung nasa isip at puso ko. Hindi man naging tayo pero masaya ako na dumating ka sa buhay ko. Lagi kitang napapaginipan maybe it's your way para magkita ulit tayo. Sayang lang at hindi ko sayo nasabi kung gaano kita kamahal when I had the chance. Sana masaya ka na kung nasaan ka man ngayon at alam kong dadating ang pagkakataon na magkikita ulit tayo at tutuparin natin ang love story nating naudlot. Pero sa ngayon long distance relationship muna tayo. Hindi man sa mundong ibabaw pero papatunayan nating may forever sa langit.
Hopeless
2008
AB
Hopeless
2008
AB
Maria Ozawa meets Crisostomo Ibarra
Pariwala yan ang buhay ko. Ako yung babaeng walang pakialam sa pangarap sa buhay. Puro singko at muntikan pang madebar. Two timer ako siguro nga kasi maganda at sexy daw ako. Marami akong manliligaw at laging nakikipaghook up sa bar. Minsan nakipagsex pa ako sa may asawa dahil sa isang pustahan. Yes, marami akong naging boyfriend at kafling. Karamihan sa kanila nagparaos sa akin at nakasex ko na. Buti na lang hindi ako nabuntis. Para kasi sa akin hindi importante yung virginity and I just wanna have fun and explore everything. Dumating pa nga sa point na professor ko ang nakafling ko muntik ng maging kami pero wala namang nangyari sa amin. Then, nakilala kita. Naging kaklase kasi kita sa Stat. Wala talaga akong gusto sayo nun at ganun ka din sa akin kasi alam mo naman na pinagchichismisan na ako sa room. Para ngang diring diri ka sa akin. Kahit magkatabi lang tayo never mo akong kinausap. Matalino ka nga pala at gwapo yung datingan mo parang si Crisostomo Ibarra na naghahanap ng kanyang Maria Clara. Tapos one time nakita mo kong umiiyak kasi yung boyfriend na minahal ko ng sobra niloko ako. Hanggang dun nagstart yung friendship natin. Tapos naging tayo na nga I offered you to have sex with me but you resisted. For six years we were together wala pang nagyayari sa atin. You knew my past but yet you had a big respect to me ans you didn't care about virginity.
Maria
2010
AB
Maria
2010
AB
Nakatulog x Nagkalovelife
Ganito siya nagsimula. Nakasabay kita sa bus biyaheng farview. Gabi na yun halos walang masakyan. Punuan kasi rush hour kaya no choice ako. Siksikan nun at inaantok na din ako kasi ang aga kong nagising. Yung pumasok kang walang araw at uuwi kang wala na ding araw. Katabi kita noon kaya kahit gwapo at cute ka hindi na kita pinansin kasi antok na antok na ako. Hanggang napasandal na pala ako sayo noon. Hindi mo inalis yung ulo ko sayo. Hindi mo din ako ginising Hinayaan mo lang ako na nakasandal sayo. Hinawakan mo pa yung balikat at ulo ko kasi nagtutulakan sa bus. Hanggang sa may bumaba ginising mo ako at pinaupo. Tapos nakaupo ka na ri. ng may bumaba ulit. Doon hindi ko namalayan na nakasandal na naman ako sayo. Antok na antok kasi ako sobra. Tapos nakalagpas na ako sa babaan ko na Philcoa. Putcha na yan oh. Ikaw SM Fairview ka pala bababa. Kaya ginising mo ako nun. Nauna akong bumaba. Sa sobrang pagmamadali ko naiwanan ko pala yung book na dala ko. Hindi ko man lang napansin. Napakaimportante pa naman nun sa akin sa accounting pa ha. Hanggang pagkatapos ng ilang araw. Inadd mo ko sa fb. Nagulat ako kung pano mo ko nahanap yun pala dahil sa libron na naiwanan ko sa bus. Hanggang napag-usapan nating magmeet-up sa may main para isauli yung libro ko. Tapos kinuha mo na yung number ko. Hanggang ngayon five months and counting na pala tayong naglolokohan joke text palang. Buti na lang at single tayo pareho kaya hokage moves na ituuu.
SleepingBeauty
2014
AMV
SleepingBeauty
2014
AMV
Birthday Boy
Alas tres ng hapon. Wala sa plano ko ang sumali sa kung anong organisasyon o makipagkilala kahit kanino. Nagbabantay lang ako nun sa registration ng Pandayan ni Lino Brocka, nagpapaypay habang naghihintay ng mga bisita. Hindi ko alam kung bakit pero lumipad ang tingin ko sa orasan sa cellphone ko. Napatingin sa pasilyo ng Roque Ruaño at naisipang mag-text sa kung sino, ""pwede pong umattend ng meeting ninyo?""
Ilang minuto, dinala na ako ng mga paa ko mula Ruaño hanggang St. Raymund's at sa kinauupuan ninyo. Hindi ko nga alam kung bakit ba ako nasa Ruaño kanina, e. Hindi ko rin alam kung bakit nandito ako ngayon. Sa harapan mo.
Ang simple mo lang manamit. Akala ko pa noon, ikaw 'yung tipong malinis naman pero hindi talaga nagsa-sapatos. Naka-puting kupas na t-shirt ka lang, faded na pantalon, at tsinelas. May sling bag pa sa tabi. Para kang hinugot sa isang senti indie movie.
Gusto ko ang ngiti mo. At ang boses mong solid pa sa DJ sa radyo. May iba sa vibes mo kumpara sa ibang nakausap ko. Ewan ko, pero gusto ko kapag ikaw ang nagsasalita. Ang gaan lang. Hindi ko mai-describe nang maayos pero parang crossbreed ka ni John Prats at isang tipikal na taga-UP sa daldal at personalidad. Hindi ko ma-explain. Basta, iba.
Natutuwa ako tuwing ikaw ang nagsasalita. Malakas ang boses mo at laging malaman ang sinasabi. Gusto ko ang parang medyo ginulong buhok mo at ang sukat ng salamin mo sa mukha mo.
'Yung paraan mo rin ng pagta-type at pagcha-chat, nakakatawa, kasi iba rin sa kadalasan kong mga kausap. 'Yung iyo, kumpleto parati sa punctuations at kung ano-ano. Parang magpapasa parati ng research paper.
Ang haba mo rin parati sumagot at para akong nagbabasa parati ng mabilisang istorya. Ang sarap mong kausap. Hindi mo lang alam kung ga'no ako natutuwa sa mga ganun. Ang ganda parati ng choice of words mo. Hindi ka marunong magsulat, 'ka mo, pero mas marunong ka pang magkuwento sa mga ibang kakilala ko.
Akala ko dati, huli kong mahahawakan ang mga kamay mo nung nagkakilala tayo. Pero hindi pala, nung hinawakan mo ang mga kamay ko nung gabi sa mga bangko malapit sa BGPOP at ilawan tayo ng flashlight nung tinangka nating umupo sa gitna ng field.
Akala ko rin dati, hindi ako tutulad sa mga nagpi-PDA. Mga makakati af na taong ayaw ko. Pero naalala ko minsan, nilapitan tayo ng babaeng nagja-jogging at kinulbit ka, ""'wag niyo pong gagawin 'yan. Baka may paring dumaan."" Seryoso, na-drain ang kulay sa mukha ko nun. Pero natawa na lang ako. Wala naman tayong ginagawa nun. Nagtititigan lang naman tayo. *facepalm*. Hahahaha
Tsaka nung pumunta tayo sa isang cafe sa P. Noval. Tinatanong mo lang ako kung pa'no 'yung reaction paper ko tapos bigla mo 'kong kiniss. Natawa ako, swear. Out of the blue, kiniss mo ako. Pero mas natawa ako nung nilabas mo ang cellphone mo at ginoogle ang, ""how to kiss"".
Ang dami nating first. Sabay tayong natututo sa mga bagay-bagay. Mas marami kang alam at mas nakakatanda ka sa 'kin pero may mga bagay din palang nangangapa ka pa. Tuwang-tuwa ako habang pinapanood kang i-figure ang ibang bagay sa parehong paraan na natutuwa ako habang malinaw mong ipinapaliwanag sa 'kin ang mga bagay-bagay na 'di ko pa alam.
Lagi kong nafi-feel na para bang you deserve someone better. Minsan, naiisip kong phase lang ako sa buhay mo at may mami-meet ka pang someone na nasa lebel mo.
Masyado kang good to be true.
Pero paulit-ulit mo sa 'king pinaparamdam na pwede akong mahalin kahit walang magandang kahit ano sa 'kin. Sa ating dalawa, hindi totoong ikaw ang masuwerte na merong ako. Kasi ako talaga ang masuwerte, at merong ikaw.
Mahal na mahal kita.
Belated happy birthday, mahal ko.
Peach Mango Pie
2019
Faculty of Arts and Letters
Ilang minuto, dinala na ako ng mga paa ko mula Ruaño hanggang St. Raymund's at sa kinauupuan ninyo. Hindi ko nga alam kung bakit ba ako nasa Ruaño kanina, e. Hindi ko rin alam kung bakit nandito ako ngayon. Sa harapan mo.
Ang simple mo lang manamit. Akala ko pa noon, ikaw 'yung tipong malinis naman pero hindi talaga nagsa-sapatos. Naka-puting kupas na t-shirt ka lang, faded na pantalon, at tsinelas. May sling bag pa sa tabi. Para kang hinugot sa isang senti indie movie.
Gusto ko ang ngiti mo. At ang boses mong solid pa sa DJ sa radyo. May iba sa vibes mo kumpara sa ibang nakausap ko. Ewan ko, pero gusto ko kapag ikaw ang nagsasalita. Ang gaan lang. Hindi ko mai-describe nang maayos pero parang crossbreed ka ni John Prats at isang tipikal na taga-UP sa daldal at personalidad. Hindi ko ma-explain. Basta, iba.
Natutuwa ako tuwing ikaw ang nagsasalita. Malakas ang boses mo at laging malaman ang sinasabi. Gusto ko ang parang medyo ginulong buhok mo at ang sukat ng salamin mo sa mukha mo.
'Yung paraan mo rin ng pagta-type at pagcha-chat, nakakatawa, kasi iba rin sa kadalasan kong mga kausap. 'Yung iyo, kumpleto parati sa punctuations at kung ano-ano. Parang magpapasa parati ng research paper.
Ang haba mo rin parati sumagot at para akong nagbabasa parati ng mabilisang istorya. Ang sarap mong kausap. Hindi mo lang alam kung ga'no ako natutuwa sa mga ganun. Ang ganda parati ng choice of words mo. Hindi ka marunong magsulat, 'ka mo, pero mas marunong ka pang magkuwento sa mga ibang kakilala ko.
Akala ko dati, huli kong mahahawakan ang mga kamay mo nung nagkakilala tayo. Pero hindi pala, nung hinawakan mo ang mga kamay ko nung gabi sa mga bangko malapit sa BGPOP at ilawan tayo ng flashlight nung tinangka nating umupo sa gitna ng field.
Akala ko rin dati, hindi ako tutulad sa mga nagpi-PDA. Mga makakati af na taong ayaw ko. Pero naalala ko minsan, nilapitan tayo ng babaeng nagja-jogging at kinulbit ka, ""'wag niyo pong gagawin 'yan. Baka may paring dumaan."" Seryoso, na-drain ang kulay sa mukha ko nun. Pero natawa na lang ako. Wala naman tayong ginagawa nun. Nagtititigan lang naman tayo. *facepalm*. Hahahaha
Tsaka nung pumunta tayo sa isang cafe sa P. Noval. Tinatanong mo lang ako kung pa'no 'yung reaction paper ko tapos bigla mo 'kong kiniss. Natawa ako, swear. Out of the blue, kiniss mo ako. Pero mas natawa ako nung nilabas mo ang cellphone mo at ginoogle ang, ""how to kiss"".
Ang dami nating first. Sabay tayong natututo sa mga bagay-bagay. Mas marami kang alam at mas nakakatanda ka sa 'kin pero may mga bagay din palang nangangapa ka pa. Tuwang-tuwa ako habang pinapanood kang i-figure ang ibang bagay sa parehong paraan na natutuwa ako habang malinaw mong ipinapaliwanag sa 'kin ang mga bagay-bagay na 'di ko pa alam.
Lagi kong nafi-feel na para bang you deserve someone better. Minsan, naiisip kong phase lang ako sa buhay mo at may mami-meet ka pang someone na nasa lebel mo.
Masyado kang good to be true.
Pero paulit-ulit mo sa 'king pinaparamdam na pwede akong mahalin kahit walang magandang kahit ano sa 'kin. Sa ating dalawa, hindi totoong ikaw ang masuwerte na merong ako. Kasi ako talaga ang masuwerte, at merong ikaw.
Mahal na mahal kita.
Belated happy birthday, mahal ko.
Peach Mango Pie
2019
Faculty of Arts and Letters
Ala-ala ng kahapon
Perfect couple. Yan daw tayo. Nagsimula sa asaran at nauwi sa pagmamahalan. Katabi kita sa klase. Walang oras na hindi mo ako inaasar. Ako naman pinapabayaan ka lang. Wala ka sigurong magawa. Pero hindi ko pala alam na kaya mo ako inaasar kasi crush mo ko. Yun pala yung way mo para mapansin kita. Kahit napipikon na ako sinusubukan ko pa rin na icontrol yung sarili ko. Gwapo ka oo, pero ayoko sa tulad mo. Bully at laging bagsak sa exams. Pero hindi ko alam na sa isang bully pala ako mafafall. Sinabi ng bestfriend ko na may gusto ka daw sa akin. Pero hindi ko pinapansin as in no comment lang ako. But one time nakita mo kong umiiyak kasi nga iniwan ako ng boyfriend ko. And binigyan mo ko ng panyo. Dun nagsimula ang lahat. After that naging close na tayo. Sabay tayong kumakain sa carpark. Lagi mo akong nililibre. Study buddy tayo sa library. Nagdadate sa lover's lane. Lahat ng relationship goals ginagawa natin at kung hindi man gagawin natin. Masaya tayo sa loob ng three years na tayo. Kung mag-aaway man tayo never lilipas ang araw na hindi tayo magbabati. Hanggang gagraduate na tayo. Sabay tayong lumabas sa arch. Kasabay nun pinakilala mo ako sa mga parents mo. Nagdinner tayo together with your family. Ang saya saya kasi perfect na talaga ang lahat. We planned to find jobs and after nun we will settle to have out own family. Hanggamg nagpropose ka sa akin sa favorite nating restaurant. After a year we planned to get marry pero hindi na pala matutuloy. Hindi mo ko iniwan and never mo akong pinagpalit sa ibang babae. Never kung inisip na kukunin ka na agad sa akin ni Lord. Tawag ako ng tawag nun pero hindi mo sinagot akala ko tulog ka lang yun pala binangungot ka na sabi ng parents mo mo. Hindi ko alam kung paano magsisimula muli ng wala ka. Hanggang ngayon hindi pa din ako makapagmove on lalo na at ikaw ang one great love ko.
Serena
2008
Faculty of Engineering
Serena
2008
Faculty of Engineering
Love on Taft
Yes, I found my forever. Happy Thursday, yes dun ko siya natagpuan. Inaamin ko I was in a relationship with a thomasian that time. Yes, same kaming tomasino. Artlet siya habang ako Engineering. Three years na yung relationship namin. Maganda din siya, matalino at talented. Nakakainlove yung boses na mayron siya. Yun bang wala ka ng hahanapin pa. Kasi siya yung pinapangarap ng bawat lalaki. Gimekero ako which is inaamin ko naman. Palagi akong nasa happy t pero hindi alam ni girlfriend. Kaya nga dun ko siya nakilala. Sexy, maganda at chinita. Para siyang anghel na nalaglag sa lupa. Wala siyang kasama. So this was my chance para lapitan siya. Hiningi ko yung name and number niya knowing na may girlfriend na ako. Hanggang naging textmates kami. Laging ko na siyang nakakasama sa Happy Thursday. Tapos niyaya ko na din siya lumabas kasama ko. Naging malabo yung relationship ko sa gf ko. Paano ba naman kasi siya na ang lagi kong hinahanap. Nakakaadik yung ganda at alindog niya. Tapos mabait pa siya sobra. Niligawan ko siya kahit may gf na ako. Swerte ko at sinagot niya ako. Nakipagbreak na din ako kay girlfriend pero ngayon hindi niya matanggap na wala na kami. Lagi niya pa din ako tinetext at kinukulit na makipagbalikan sa kanya. Ang dami kong sampal na natanggap sa kanya nung nakipagbreak ako sa kanya. Hindi ko naman siya masisisi kasi kasalanan ko. One time, nag-attempt pa siya na magsuicide. Dinalaw ko siya sa ospital at nakiusap yung mama niya na balikan ko siya kasi first boyfriend niya din ako. Pero hindi ako pumayag. Nalaman ng girlfriend ko at willing siya maglet go. Pero ayoko, ayoko talaga kasi mahal na mahal ko yung girlfriend ko. Kasal na pala kami ngayon at may dalawang anak at hanggang ngayon kinukulit pa din ako ni ex. Totoo, masarap magmahal ang mga lasallian. Subukan niyo din ng malaman niyo.
Loverboy
2013
Faculty of Engineering
Loverboy
2013
Faculty of Engineering
Boob Marley
Flat chested ako. As in flat talaga. 23 na ako pero boobs ko sobrang underdeveloped. Kabog pa ako ng boobs ng mga grade schoolers. No joke. Kahit baby bra man suotin ko may free space pa din.
Ganun ako ka-flat. E tangina barkada ko nung college pa ako puro boys, only girl ako. So lagi nila akong inaasar na flat daw ako. Plinantsa daw ba torso ko? Baka daw kasi di ko dinidiligan? Baka daw nadeflate lang, parang lobo? O baka naman daw lalaki talaga kasi ako? May isang beses nasiko ako ng kaibigan ko, sakto sa boobs. Siyempre nasaktan ako pero sabi lang niya ""wala ka naman boobs a, nasaktan ka pa din?"" Nigga please. Di porke't di halata boobs ko e wala agad laman! Sobrang sakit pa din okay?!
Well. Insecure lang guy friends ko kasi mas malaki pa boobies nila sa akin hahahaha joke pero yung isa kong kabarkada (let's call him B), siya pinakamalala mang-asar sa akin. Ang theory niya baka naman daw di pa ako nagmemenstruate kaya underdeveloped. Di yun totoo, matagal na akong nagmemenstruate at buwan buwan nagkaka-dysmenorrhea ako okay???
Pero ayun nga. Lagi akong inaasar ni B pero bago kami grumaduate umamin siyang crush pala niya ako. Aba, nanligaw bigla! Pinahirapan kong onti si B kasi bully e. Isipin mo? Apat na taon akong inaasar ng bonggang bongga tapos manliligaw lang din pala?
Pero today, as I'm getting ready to walk down the aisle to marry B, tinatawanan ko na lang lahat ng pang-aasar niyang ginawa. Suot suot ko yung wedding gown kong pina-alter ko pa yung bust section para lang di mag-slide sa katawan ko pag naglalakad ako. I'm marrying the love of my life and I'm proudly flat-chested! Woo!!!!
ECHOS LANG. Sa kasal kasi usually nagtatapos yung love stories sa UST Files e hahahahaha di pa kami ikakasal ni B. Pero oo, going strong pa din kami. Nanligaw siya ng 8 months by the way. Sinagot ko din. Di ako nakatiis e. Hanggang ngayon inaasar pa din niya ako. ""Boobless bae"" daw ako. Letse siya. Pero love ko yung loko lokong yun.
Boobay
2012
AB
Ganun ako ka-flat. E tangina barkada ko nung college pa ako puro boys, only girl ako. So lagi nila akong inaasar na flat daw ako. Plinantsa daw ba torso ko? Baka daw kasi di ko dinidiligan? Baka daw nadeflate lang, parang lobo? O baka naman daw lalaki talaga kasi ako? May isang beses nasiko ako ng kaibigan ko, sakto sa boobs. Siyempre nasaktan ako pero sabi lang niya ""wala ka naman boobs a, nasaktan ka pa din?"" Nigga please. Di porke't di halata boobs ko e wala agad laman! Sobrang sakit pa din okay?!
Well. Insecure lang guy friends ko kasi mas malaki pa boobies nila sa akin hahahaha joke pero yung isa kong kabarkada (let's call him B), siya pinakamalala mang-asar sa akin. Ang theory niya baka naman daw di pa ako nagmemenstruate kaya underdeveloped. Di yun totoo, matagal na akong nagmemenstruate at buwan buwan nagkaka-dysmenorrhea ako okay???
Pero ayun nga. Lagi akong inaasar ni B pero bago kami grumaduate umamin siyang crush pala niya ako. Aba, nanligaw bigla! Pinahirapan kong onti si B kasi bully e. Isipin mo? Apat na taon akong inaasar ng bonggang bongga tapos manliligaw lang din pala?
Pero today, as I'm getting ready to walk down the aisle to marry B, tinatawanan ko na lang lahat ng pang-aasar niyang ginawa. Suot suot ko yung wedding gown kong pina-alter ko pa yung bust section para lang di mag-slide sa katawan ko pag naglalakad ako. I'm marrying the love of my life and I'm proudly flat-chested! Woo!!!!
ECHOS LANG. Sa kasal kasi usually nagtatapos yung love stories sa UST Files e hahahahaha di pa kami ikakasal ni B. Pero oo, going strong pa din kami. Nanligaw siya ng 8 months by the way. Sinagot ko din. Di ako nakatiis e. Hanggang ngayon inaasar pa din niya ako. ""Boobless bae"" daw ako. Letse siya. Pero love ko yung loko lokong yun.
Boobay
2012
AB
No chance at all
Indeed. You were the most beautiful woman I have met. I knew it was love at first sight. The first time I saw you I knew I liked you. Yun bang masasabi mo ng you are the one. Maria Clara ang datingan mo. Conservative kung manamit pero kahit ganun ang ganda ganda mo pa din. You were courted by different guys but among them I was the lucky one. Ako na yata ang pinakamaswerteng lalaki ng marinig ko ang matamis mong oo. Tanda ko pa nasa kalagitnaan tayo ng ride nun. Extreme ride yun. Roller coaster pa nga yun. Habang iniikot tayo at binabaliktad sabay mong sigaw na oo tayo na sinasagot na kita. Nalaglag na ata ang puso ko nun at nawala na ang kaluluwa ko hindi dahil sa roller coaster pero dahil sa matamis mong oo. Naging masaya ang lahat sa atin sa loob ng 5years na tayo ay magkasama. Pero ang gago ko ginago ko yung babaeng mahal na mahal ako. Niloko kita at pinagpalit sa babaeng kakakilala ko lang. Nakipagsex sa kung kani-kanino. Inaamin ko ang tanga ko kasi alam kong mahal mo ako pero nagawa kitang saktan. Tanggap ko na hindi mo na ako kayang patawarin o bigyan pa ng another chance. Pero hanggang ngayon hindi pa din kita makalimutan. Araw-araw akong nagsisisi sa mga nagawa ko sayo at umaasa na one time babalik ka sa akin. Aftrer 12 years nagkita na naman tayo and this time sa simbahan na. Ang ganda ganda mo pa din suot ang puti mong damit at belo. Oo, hindi na pwedeng maging tayo hindi dahil may pamilya ka, mas hindi dahil na ayaw mo na kung hindi dahil madre ka na at nagseserbisyo sa simbahan.
Alvin
2005
Faculty of Arts and Letter
Alvin
2005
Faculty of Arts and Letter
When I was your Man
Magkaklase tayo since highschool. We were seatmates kasi nga parehos tayong M ang start ng surname. Sayo ako humihingi ng papel. Sayo ako kumokopya ng homeworks at kapag may quizzes. I asked you to be my promdate at pumayag ka naman. Since that day we became close with each other. Sabay tayong nag-entrance exams sa UP at UST. Hindi tayo pinalad sa UP pero sa dream school mo which was UST nakapasa tayo. Travel Management ang course mo habang ako Mechanical Engineering. We always hang out together. Lagi tayong magkasam during our free time. For three consecutive years ikaw ang Paskuhan buddy ko. Sabay nating sinusulyapan ang mga fireworks. Niligawan kita at after a few months sinagot mo na ako. We had ups and downs in our relationship. Napakaplayboy ko kasi even we were together nakukuha ko pang magtext at makipaghang out sa ibang mga babae. Pero despite of that you still love me. Hanggang ayun niloko kita. Iyak ka ng iyak nun. We lost our communication hanggang binalita sa akin ng blockmate mo na nagkakamabutihan na kayo ng professor mo. I still love you that time at ayokong mapunta ka sa kanya. Kaya I tried to text you again hanggang napatawad mo na ako. Then, nagkamabutihan ulit tayo. Niligawan kita at sinagot mo ulit ako. Ang saya saya ko na akin ka na ulit. Pero napakatanga ko nga talaga na sinayang ko yung second chance na binigay mo sa akin. I cheated on you again. So we broke up. At ngayon balita ko nga kayo na ng ideal man mo. Ikakasal na kayo ng professor mo. Sinayang ko yung two years na mayron tayo. Oo, mahal pa rin kita mahal na mahal pero hindi ako deserving para sayo. Hanggang ngayon pinagsisihan ko yung mga panahon na akin ka. I wasted the second chance that you gave to me. Mamiss ko yung mga moments na kasama kita. Yung pamamasyal natin sa mall. Yung sabay nating panonood ng sine at pagpunta sa concert. Yung kasama kita lagi sa library. Yung hatid sundo kita sa inyo. Sabay nating pagsimba sa Ust chapel. Lahat ng yun na hindi na natin mauulit pa. Magagawa mo na yun kasama siya. Hindi man naging masaya ang experience ko sa Ust atleast natuto ako mula sa mga pagkakamali ko. Salamat at nakilala kita. Hindi man naging tayo pero tandaan mo minahal kita, mahal kita at mas mamahalin pa kita. Habang buhay kong pagsisihan ang pinakawalan kita my Cinderella. At sayo prof, you are a lucky man. Sana ingatan mo siya hindi tulad ng ginawa ko. Mahalin mo siya higit pa sa pagmamahal ko at higit sa lahat wag mo kong tutularan. Salamat sa pag-imbita mo sa akin sa kasal niyo upang kumanta. Masakit man sa akin pero para sayo Mahal gagawin ko. Hindi man happy ending ang love story natin atleast naging happy ako makasama ka. Oo tama kayo, may forever sa inyo basta kumapit at magtiwala ka lang.
Cinderella's Ex Lover
Engg
2010
Cinderella's Ex Lover
Engg
2010
An Open Letter To My Cinderella
I was your professor and you were my student. The first time I saw you I knew I didn't like you. You were a lazy happy go lucky student. Mahilig gumimik at maghappy thursday. You always failed in my class. Hindi ka na pumapasa late ka pa lagi. Pasaway at maingay sa klase ko. I hate you, Yes I really hate you. Lagi akong napipikon sayo kaya minsan pinapalabas kita sa klase. I became your professor for one semester at walang araw na hindi ka magulo sa klase ko. Minsan tulog dahil sa kakagimik mo. Maganda ka oo pero hindi ko type yung katulad mo. Pasaway at sakit sa ulo. Yung walang professor ang magtitiis sayo pero ako I took it as a challenge. Pero merong something sayo na hindi ko maexplain. You are one of a kind. Yung tipong you made me smile despite of your naughtiness. Lagi kang papansin sa klase ko. Hindi kita napapansin dati pero napansin kita nung simula kang magbago. Nakakapanibago. You started to study hard and perfected the examinations. You always got highest scores in your projects. From being pasaway, tulog at magulo palagi ka ng nagrerecite at active sa class discussions natin. Until you became one of the top in our class. I admired you back then. I asked you what happened to you? And you just smiled saying someone inspired me. I knew that time that you had a crush in me but I didn't care that time knowing I had a girlfriend back then. You added me on facebook and I accepted you. I didn't know kung kanino mo nakuha yung number ko but you texted me saying thank you for being an inspiration to me. At that time we became so close. Valentine's 2010 someone gave me a letter saying I was so lucky to be your student and I didn't notice that I was falling for you each day I saw you. Unknown, hindi ko alam kung sino pero hindi ko na inalam basta masaya ako knowing na masaya yung student ko na naging professor niya ako. We had a six years gap pero okay lang kasi parang tropa na ang tingin natin sa isat'isa outside the school premises. Masaya akong kausap ka lagi hanggang maubusan na tayo ng topic sa isat'isa at maggood night na tayo. Ayun natapos na ang sem may lungkot sa akin knowing na mamimiss kita. Oo, mamimiss ko ang isang estudyanteng katulad mo. Everyday, hinahanap kita sa klase ko pero oo nga pala hindi na kita student. Pero hindi tayo nawalan ng contact sa isa't isa. Sabi ko if you need a friend, someone you can talk to I am just free. Masaya ako sa kwento mo sa akin na hindi ka na madalas gumimik at maghappy thursday. Salamat at nakinig ka sa payo ko. One time napag-usapan natin kung may boyfriend ka na I knew you had so many suitors kasi nga madaming flowers ang nagbibigay sayo and chocolates sa Ust. Hindi naman ako magtataka napakaganda mo at masayahin. Pero you told me na wala kang gusto dun sa mga nanliligaw sayo at alam ko rin naman na nagmomove on ka pa lang dun sa ex mong iniwanan ka. Sabi mo nagkakagusto ka na rin sa iba pero malabo malabong magustuhan kaniya. Sabi ko walang malabo basta gugustuhin mo. Hindi ko alam na ako pala yung tinutukoy mo that time. Months had passed you told me the good news binalikan ka ng ex mo at naging kayo ulit. Masaya ako sa binalita mo pero may lungkot at the same time. Mula noon madalang na tayo na mag-usap na naging busy na tayo sa kanya kanya nating relationships. Pero hindi naging madali sa amin ng first girlfriend ko ang relationship namin. Conflict sa schedule hanggang sa nawalan kami ng time sa isa'isa dahil naglalawschool din siya. Sobrang sakit sa akin yung break up namin lalo na siya yung first girlfriend ko. Nasayang lang yung three years na magkasama kami. At sana magpopropose na rin ako sa kanya. Mapaglaro nga talaga ang tadhana siguro pinagtapo kami pero hanggang dun na lang yun. So I decided to go in a bar para maglabas ng sama ng loob. Uminom at magpakalasing. Duon nakita kita umiiyak at lasing na lasing. First time kong makita ang isang matapang na tulad mo na umiiyak. Inamin mo na niloko ka pala ng boyfriend mo. Same with me na bigo sa lovelife sabi ko iiyak mo lang, iiyak lang natin hanggang wala na tayong mailuluha. I was the one in your side when you were so down ganun ka din sa akin. We found each other's company. Simula noon lagi na tayong magkasama. Lagi tayong nasa Humanities. Ikaw gumagawa ng thesis mo dahil graduating ka na habang ako gumagawa ng lesson plans. Sabay tayong kumakain ng lunch minsan sa Dapitan o minsan sa Lacson. Minsan naman duon tayo sa Hepalane. Hindi ka maarte sa pagkain yung tipong kahit turu-turo lang ay okay na sayo. At duon mas lalo kitang minahal at nagustuhan. Textmates na pala tayo yung nagpupuyat tayo makausap lang ang isat-isa kada gabi. Duon mas lumalim yung love na meron ako sayo. Pero alam kong bawal yung ginagawa natin dahil dito maari akong matanggal sa profession ko. Kaya ako na ang umiwas. Hindi na ko nagpaparamdam at nagpapakita sayo kasi pinag-uusapan na rin nila tayo. Nalungkot ako that time so naghanap na lang ako ng ibang way para makalimutan yung lungkot na yun. Binaling ko na lang sa pagtuturo ang pagkalumbay ko sayo. At ikaw balita ko may bago kang manliligaw. Ako naman nakikipagbalikan na yung ex ko sa akin pero hindi ko na siya tinanggap kasi alam ko mayroon ng someone na nagpapasaya sa akin at alam kong ikaw yun. Pumunta akong Makati para may ayusin na papers hanggang nakita kita dun. Ang cute at ang ganda mo pa din. Nastarstruck na naman ako sayo. Niyaya kita ng dinner tapos napadalas na yung paglabas natin yung panunuod natin ng movie together. Sinabi ko nga pala sayo na ikinasal na yung ex ko at masaya na ako para sa kanya. Ako naman sabi ko masaya na ako kung anong mayron ako ngayon. Inamin mo sa akin that time na may gusto ka sa akin dati pero ngayon wala na kaya okay na sayo ikwento yun. Kinumusta kita at sabi mo masaya ka sa pagiging single mo. Inamin ko na sayo na Mahal kita at that time you were shocked parang hindi pumasok sa utak mo yung sinabi ko kaya inulit ko. Ayun, ngumiti ka lang at nagpasalamat. Hanggang I asked to court you and yes ang sabi mo. Hindi mo alam kung gaano ko kasaya nuon. Lahat ng pagod at effort ko nawala nung sagutin mo ko nuong June 18, 2011. Oo tandang tanda ko pa na habang nakasakay tayo at nasa tuktok ng ferris wheel duon narinig ko ang matamis mong oo. Magfifive years na pala tayo this coming June at duon ikakasal na rin tayo sa Ust church kung saan tayo pinagtapo. I never expect na yung pinakaayaw ko na estudyante at that time siya din pala ang destiny ko yung taong kukumpleto sa akin. Yes, I watched you grow from a brat to a lady and now to be my future bride. Tama siya, totoo ang forever basta kumapit ka lang at magtiwala.
PrinceCharming
2006
Educ
PrinceCharming
2006
Educ
A Second Chance
I was your student and you were my prof. Honesty, I was a lazy student yung tipong Happy go lucky lang. More on gimik, happy thurdsday yung kapag may exam lang nag-aaral at umaasa sa tres kumbaga bahala na si batman. You became my professor for one semester at ayun lagi akong pasaway sa klase mo. Ako yung laging late at laging maingay. Lagi ka ngang napipikon sa akin at ganun din ako sayo so ang ginagawa ko lagi kitang pinipikon. Gwapo ka, matalino at mabait kaso may girlfriend ka na. Hindi ko namamalayan na inlove na pala ako sa proffesor ko. So I did all my best para lang mapansin mo. But this time in a good way nag-aral akong mabuti. Hanggang naperfect ko yung mga exams mo. Lagi akong nagrerecite at pinaghahandaan ko lahat ng projects na binibigay mo sa amin in a way na ako yung laging highest. Until I became one of the top students in your class. From being enemies we became friends in facebook and into real life. Hindi ko ineexpect na mafafall in love ako sa isang professor na katulad mo. Six years ang gap natin sa isat'isa not bad naman diba? Masaya akong kakwentuhan ka sa fb at ako pa nga ang nag-iistart ng convo hanggang sa maubusan ako ng topic at mag-goodnight na tayo sa isat'isa. Hanggang matapos ang sem malungkot ako kasi hindi na kita madalas makikita. Yung inspirasyon kung bakit ako gumigising ng napakaaga at nag-aaral ng mabuti hindi ko na laging masisilayan. Madalang na pala ako gumimik maghappy thursday dahil sayo. Salamat sa mga payo mo at hindi na din ako naging happy go lucky. Maraming nanliligaw sa akin pero wala ikaw yung gusto ko pero sino ba naman ako para gustuhin mo at alam kong estudyante mo lang ako. Binalikan ako ng ex ko at naging kami ulit. Masaya naman ako pero hindi na katulad ng dati nawala na yung sparks at hindi masaya tulad na kapag ikaw ang kausap at kasama ko. One day, nahuli kong may babae yung boyfriend ko na dapat ay mamahalin ko na siya ng buong buo at kakalimutan ka na. Ang sakit sakit sa part ko na you are now ready to give your everything to him but it was not enough. So bumalik ako sa dating ako, bumalik sa paggimik at duon nakita kita umiinom. Ayun, nagbreak pala kayo ng girlfriend mo at ang dahilan hectic ang schedules na hindi niyo na nabibigyan ng time ang isat'isa. Sobrang lungkot mo that time that you can't accept the fact na hiwalay na kayo ng first girlfriend mo. Ako naman malungkot dahil wala na kami ni ex. Nag-inuman tayo nuon. I was crying to you. At sabi mo we can do this, we can move on. You were my crying shoulder that time at first ko pa lang umiyak sayo dahil nga alam mong matapang ako na lagi kang napipikon sa akin. Ikaw din umiyak nun. At naging sandalan natin ang isat'isa sa panahon na bigong bigo at wasak na wasak ang ating mga pusong sawi. Lalo akong nainlove sayo nun sa mga kabutihang ginagawa mo sa akin. Hanggang lagi tayong sabay kumakain sa Dapitan minsan sa Lacson o saan man tayo dalhin ng ating paglalakad. Palagi na tayong magkatext. Hanggang lumalim yung pagtitinginan natin sa isat'isa. One day nagulat ako at umiwas ka na sa akin. Pinag-uusapan na pala tayo sa building natin at alam naman natin na bawal yung treatment na ginagawa mo sa akin. Nalungkot ako that time so naghanap na lang ako ng ibang way para makalimutan yung lungkot na yun. Hanggang nalaman kong nakikipagbalikan yung ex mo sayo at ako naman may bagong manliligaw. Graduating na pala ako kaya sabi ko sana pagkagraduate ko makita ulit kita kung pwede man. Napaisip ako na baka ito nga ang ating tadhana, tadhanang wakasan ang pag-sasama. One day in Makati, nakasalubong kita syet ang gwapo mo pa din mas lalo pumogi. At we had a dinner together hanggang napadalas at nagmovie na rin tayo. Kwinento mo na kinasal na yung ex mo at di mo na siya tinanggap kasi may mahal ka ng iba. Ako naman sabi ko masaya na ako kung anong mayron ako ngayon. Infact inamin ko pa nga sayo na gusto kita dati knowing na wala na yung feelings na yun so I felt free to tell you. Sabi ko sino naman sir ang bago mong gusto? Mas maganda ba sa akin? And you said wag mo na nga akong tatawaging sir wala na tayo sa campus magkaibigan na tayo. At sinabi mo no kasingganda mo siya kasi ikaw yun ikaw yung gusto ko dati pa dati pa na naiinis ako sayo dahil sa pagiging pasaway mo pero alam kong malabo alam kong bawal yun dati. Nagulat ako sa pag-amin na ginawa niya sa akin. Sinabi niya na alam niya naman na matagal na may gusto ako sa kanya at halata naman yun sa mga gestures ko. Hindi ko alam kung ano yung sasabihin ko sa kanya pero at that moment sobrang bilis ng tibok ng puso na hindi ko alam kung ano yung isasagot ko sa kanya. Tinanong niya ako kung may chance ba daw siya sa akin? Lahat ng feelings bumalik at oo ang sinagot ko. Niligawan niya ako for one year at sobrang sweet niya sa akin. Last 2011 sinagot ko siya and yes magfifive years na kami sa June and engaged na kami. Plano na pala naming magpakasal on the same month. Ang love story natin ay parang "Starting Over Again" pero hindi katulad nun sa atin may "A Second Chance". Kaya ang wish natin ay magiging totoo na, to settle our own family and to live happily ever after. Oo, totoo ang forever basta magtiwala ka lang.
Cinderella
2010
Cthm
Cinderella
2010
Cthm
Monday, March 14, 2016
Right place and Right time
"Nagmumura ako in real life pero hindi naman ako iskwater. The last time I checked, marami pa naman kaming lupang pinapaupahan and I believe, I am living in our own property so there's no any way to call me living in a slum. Hindi nag mumura ang parents ko. Di rin naman nila ako tinuruang mag mura so don't put the blame on them. Graduate naman ako ng college, in fact psychology pa ang course ko so you don't have the right to judge me that I am uneducated. Though, I am aware that cursing is a sin but well, we are all sinners.
Naalala ko nung grade 2 ako, sinampal ako ng nanay ko nung narinig niyang nag salita ako ng "G**o" eh narinig ko lang naman sa TV yun. Tsk. Environment and media are the main causes of everything. There's nothing wrong in swearing if expressing obscenities is the only way to relieve the emotional pain inside your chest or the physical pain, then do it. Read "Hypoalgesic effect of Swearing" by Richard Stephens. In this study the researcher stated that swearing can lessen any pain. Stephens also ended up with an observation that cursing isn’t directly linked to intellect. Just a reminder for those judgmental peeps out there that think people who always swear are ignorant.
Cursing is the best coping mechanism. Depression, rejections and other feelings of grievances cursing can make us feel better. Wag rin paganahin ang gender discrimination na pag babae masamang babae agad pero pag lalake astig. Anong kash*tan yun? Pero kung iisipin, pangit nga namang tignan sa babae. Medyo refrain lang tayo girls lalo na sa public places. Pang private interpersonal conversation lang tayo. Normal ang pagmumura mapa presidente, prime-minister, mapa mahirap o pinaka mayaman lalo na sa pinoy. Sa comment section palang eh.
Sa sobrang galit, imbis na patayin mo yung taong nam-provoke sayo mumurahin mo nalang ng "P*+*#G *#% mo!" Mga ganung instance. Mabait ka pa nga nun eh kasi hindi ka nanakit. Atleast di mo siya sinapak o ginripuhan sa tagiliran, diba? Pag sobrang saya mo naman mapapa P*+*#G *#% ka nalang. Kapag nagulat ka mapapa P*+*#G *#% ka nalang. Kapag brokenhearted ka mapapa P*+*#G *#% ka nalang din. Pag pinansin ka ng crush mo mapapa P*+*#G *#% ka nalang din sa kilig. Mapa "P" or mapa "FYou" or "MF" iykwim, englishin man o hindi mura parin, pinasosyal lang para sa mga elitista.
But if you don't know how to express it in a right place and in a right time, that's the time that you will look like uneducated because you obviously did not use your mind before you speak. That's the most important thing to remember. Right place, alangan namang mag mura ka sa simbahan o harap ng hapag kainan? Magmura ng pagka lakas lakas sa public places na may kasamang halakhak gaya ng PUVs o LRT. Lagi ring idepende sa mga taong makakarinig gaya ng mga bata para di ka gayahin at magulang para di masermonan. Pag di mo talaga kaya, pwede mo namang ibulong sa sarili mo gaya ng madalas mong ginagawa pag di mo magets yung exam niyo sa Statistics o Algebra. "P*+*#G *#% ano to?" diba. Again, right place, right time."
PS: This post is not mine. I just want to share it with you guys and just wanna add something.. In ateneo bihira ang nag mumura ng P.I pero f*ck marami. The thing is, mura parin yun.
ctto
2005
Other
Ateneo De Manila University
Naalala ko nung grade 2 ako, sinampal ako ng nanay ko nung narinig niyang nag salita ako ng "G**o" eh narinig ko lang naman sa TV yun. Tsk. Environment and media are the main causes of everything. There's nothing wrong in swearing if expressing obscenities is the only way to relieve the emotional pain inside your chest or the physical pain, then do it. Read "Hypoalgesic effect of Swearing" by Richard Stephens. In this study the researcher stated that swearing can lessen any pain. Stephens also ended up with an observation that cursing isn’t directly linked to intellect. Just a reminder for those judgmental peeps out there that think people who always swear are ignorant.
Cursing is the best coping mechanism. Depression, rejections and other feelings of grievances cursing can make us feel better. Wag rin paganahin ang gender discrimination na pag babae masamang babae agad pero pag lalake astig. Anong kash*tan yun? Pero kung iisipin, pangit nga namang tignan sa babae. Medyo refrain lang tayo girls lalo na sa public places. Pang private interpersonal conversation lang tayo. Normal ang pagmumura mapa presidente, prime-minister, mapa mahirap o pinaka mayaman lalo na sa pinoy. Sa comment section palang eh.
Sa sobrang galit, imbis na patayin mo yung taong nam-provoke sayo mumurahin mo nalang ng "P*+*#G *#% mo!" Mga ganung instance. Mabait ka pa nga nun eh kasi hindi ka nanakit. Atleast di mo siya sinapak o ginripuhan sa tagiliran, diba? Pag sobrang saya mo naman mapapa P*+*#G *#% ka nalang. Kapag nagulat ka mapapa P*+*#G *#% ka nalang. Kapag brokenhearted ka mapapa P*+*#G *#% ka nalang din. Pag pinansin ka ng crush mo mapapa P*+*#G *#% ka nalang din sa kilig. Mapa "P" or mapa "FYou" or "MF" iykwim, englishin man o hindi mura parin, pinasosyal lang para sa mga elitista.
But if you don't know how to express it in a right place and in a right time, that's the time that you will look like uneducated because you obviously did not use your mind before you speak. That's the most important thing to remember. Right place, alangan namang mag mura ka sa simbahan o harap ng hapag kainan? Magmura ng pagka lakas lakas sa public places na may kasamang halakhak gaya ng PUVs o LRT. Lagi ring idepende sa mga taong makakarinig gaya ng mga bata para di ka gayahin at magulang para di masermonan. Pag di mo talaga kaya, pwede mo namang ibulong sa sarili mo gaya ng madalas mong ginagawa pag di mo magets yung exam niyo sa Statistics o Algebra. "P*+*#G *#% ano to?" diba. Again, right place, right time."
PS: This post is not mine. I just want to share it with you guys and just wanna add something.. In ateneo bihira ang nag mumura ng P.I pero f*ck marami. The thing is, mura parin yun.
ctto
2005
Other
Ateneo De Manila University
Just Dated A Player
"One night, I was able to surf the net eventually someone messaged me. At first I was shocked napatayo ako sabay isang ""p*tang*na"" then I asked my boardmate who is also a feu student ""uy kilala mo ba tong player na to?"" And she said ""oo yan yung team A FEU MBT player"" Nag chat kasi sya, and I decided to stalk him first, AND CONFIRMED!! Sya nga tangina haha. I entertained his message and then little by little we talked like we're close friends, our conversation lasts until 2:00 am. Hindi ko ineexpect that he will asked for my number and esp. yung linyang ""may bf ka na ba?"" Syempre ako naman napatalon ng alas dos ng madaling araw tangina naman kasi muntik pa kong sapakin ng boardmate ko. We exchanged photos thru messenger. After a while he invited me to hang out with him. Ako pa ba tong magpapabebe eh player na yon jusko po!
After that night nape-pressure na ako, sa dinami dami ng damit ko I don't know what to wear tangina naman kasi hahha! Hanggang sa nagsawa ako eto na nga lang bahala na!
At eto na nga this is the day. Takte ayoko na ngang matulog eh. I'm going to meet the giant wtf haha. At ayun na nga nagkita na kami. It's not my first time to be with the varsities but he is different from the others. *I feel like there's a lot of butterflies in my tummy, sugar in my mouth, sparks that touches my skin and a heart-shaped in my eyes* we kissed and we exchanged SOULS syempre alam nyo na yon haha! ""It feels like heaven to touch oh I wanna hold him so much"" mapapakanta ka nalang talaga.
But of course I always put in my mind that he is a player. ""A player that plays a ball and has the chance to play my feelings at the same time."""
Ellen Adarna
2015
Institute of Tourism and Hotel Management (ITHM)
FEU Manila
After that night nape-pressure na ako, sa dinami dami ng damit ko I don't know what to wear tangina naman kasi hahha! Hanggang sa nagsawa ako eto na nga lang bahala na!
At eto na nga this is the day. Takte ayoko na ngang matulog eh. I'm going to meet the giant wtf haha. At ayun na nga nagkita na kami. It's not my first time to be with the varsities but he is different from the others. *I feel like there's a lot of butterflies in my tummy, sugar in my mouth, sparks that touches my skin and a heart-shaped in my eyes* we kissed and we exchanged SOULS syempre alam nyo na yon haha! ""It feels like heaven to touch oh I wanna hold him so much"" mapapakanta ka nalang talaga.
But of course I always put in my mind that he is a player. ""A player that plays a ball and has the chance to play my feelings at the same time."""
Ellen Adarna
2015
Institute of Tourism and Hotel Management (ITHM)
FEU Manila
Touch and Go
Para sa’yo na nakatabi ko sa bus papuntang Buendia (January 01, 2016):
New Year nun pero pinili ko pa ring lumuwas papuntang Manila para maiwasan ang maraming pasahero. Haggard. Pagod.Puyat. Gutom. Ilang oras kami naghintay ng kapatid ko sa Calapan Port (Oriental Mindoro) para makasakay ng barko. Magdidilim na ng makarating kami ng Batangas Port. Sa di kalayuan, may kasabay ang barko na sinakyan ko na dumaong. Bangka lang sya. Galing Puerto Galera. Napansin ko agad kase maingay at madami. All boys. Halos nga mapuno na yung bangka ng ‘squad’ nila. Hiyawan. Puro groufie pababa ng bangka. Natatawa ako kase mukhang mga first time.
Sa dami ng beses akong pabalik balik ng Mindoro t’wing sembreak at bakasyon, ganun din kadami ang pantasya ko na balang araw makakatabi ako ng gwapo. Hindi nga ako binigo ng tadhana. Kung kelan wala sa isip ko yung mga ‘gwapu-gwapong katabi’ na ‘yan, saka naman kita nasumpungan. 75% ng pasahero sa bus ay foreigners. Foriegner ka at alam kung mapapalaban ako ng English-an. Mukha kang Arabo pero sabi mo African ka. Wala akong choice nun kundi tumabi sa’yo dahil wala nang bakante. Wapakels ako nun kung gwapo ka or what, ang mahalaga lang saken e makauwi na. May itsura ka (pero hindi ako gwapong-gwapo. Mataas standards ko. Lul) Marunong naman akong mag-English pero nung tinanong ko kung pwede kong ayusin yung aircon, wrong gramming ako. Lately ko na lang naisip na iba nga pala ang meaning ng “Do you mind” at “Would you mind”. Kaya pala nung tinanong kita na “Do you mind if I.. (turn it off) ?” ( *nag-gesture na lang ako na papatayin ko yung aircon), ikaw mismo yung nag patay pero ngumiti ka agad kahit we’re total strangers. (Wala e, matagal na kong hindi nakakapag English, hirap na ko maka-construct ng sentence).
Dun nag-start convo natin. Hindi ako palaimik pagdating sa guys but with you, everything were perfectly fine and natural. Wala, tawa lang tayo ng tawa. Siguro dahil hindi ka rin naman magaling mag English, ganun din ako. Kumbaga, may sari-sarili tayong grammar. Walang kyeme. Hindi ako na-concious na nakikipag-usap ako sa lalaki. Ang feeling ko kase pag ganun, malandi ako. Hindi magandang tingnan. Ang lagi kong pray sa trip ay mabilis ang byahe pero that time, I prayed na sana trafiic para kahit papano mapatagal pa usap natin. Ang alam ko lang nung nag-uusap tayo, ang gaan. Ang gaan-gaan. Ang dami mong kwento at ang dami kong natutunan sa culture and religion mo na Islam. Halos yun kase yung topic natin, pansin ko lang. Medyo hilo ako sa byahe dahil wala pa kong lunch e 6pm onwards na nun. Kaya sabi ko I’ll take a nap for a while. Nakangiti mong sinabi: “Really? You are sleepy?”, siguro hindi ka convinced kase wagas akong makatawa sa mga joke mo a while ago. The next thing you did was you lend your earphones. One for you and the other one for me. Hindi ko na pinansin, antok na talaga ako. Hinintay ko na lang yung choice of music mo na papatugtugin. Habang nakapatong ulo ko sa bag ko, may nag-play na (Akala ko pa nga African songs e). Gusto ko yung kanta na yun, hindi ko nga lang alam title kase sa FM ko lang sya napapakinggan. “Yun yung sinasayaw ko t’wing nagpi-play, ah”, isip-isip ko. Natuwa ako kase same tayo ng type ng music. Tas parang napansin ko, pangit pagkaka-download mo. Tumutigil. Namamatay-matay. Namamatay-matay ulit. Naulit na naman. Parang hindi naman talaga maganda quality nung kanta, sinulyap ko ng konti isa kong mata.. At aba! Nakangiti ka habang nakatingin saken! (Kelangan pa talagang i-check kung natutulog talaga ako?) Ngumiti na din lang ako, nabawasan tuloy antok ko. Kinabukasan ko lang nalaman nung sinearch ko yung kanta na yun. ‘LEAN ON’ pala title. Nagplay tuloy sa utak ko kanta ni Bieber na…’ What do you mean?’ That time ba, you want me to lean on your shoulders? (Feelingera!)
Malapit na tayo sa terminal at nagtutulog-tulogan pa rin ako ng kinalabit mo ko at sinabing hindi mo pa alam pangalan ko after all the kwento. Para valid, I lend you my ID and you lend yours in return. Hirap naman basahin name mo . Kung tatanungin mo ko, gusto ko rin malaman name mo. Naisip ko yun habang pinipilit kong makatulog. Nun lang ako nagkaroon ng ganun kalakas na loob --to take the first move. Ayaw ko kaseng masayang pagkakataon nung time na yun. Nun ko lang yun na-feel na, kaya ko pala yun gawin kapag tama yung pagkakataon. I was really glad na ikaw yung unang naglakas loob to ask. Naalala ko, hindi ko pinakita mukha ko in my ID dahil throwback na throwback face ko dun. Hindi mo rin pinakita sa’yo (quits lang). Pero there’s one thing I gave you. I gave you a 1x1 picture of mine na I always kept in my coins purse. Dahil feeling ko, you deserve to have one. Siguro dahil may takot ako na hindi na tayo magkikita ulit. It’s now or never- feeling. Wala, I just want you to remember my face para kung magkikita man tayo ulit, pamilyar pa mukha ko sa’yo. I’m good at remembering faces kase.
Pababa na ko sa terminal ng bigla kang tumingin ng parang natatakot and then you asked: “Can..I have.. your..number?” . Halatang nahihiya ka. First time ko sinabihan nun at dahil pabebe ako at gusto kong marinig ulit, pinaulit ko. Gusto ko kase with conviction mo itanong. You did repeat it. With confidence this time. I typed it ng madalian at bumababa na ng bus. Huli ko na ng naisip na parang biglang nag-blank nung tinype ko. Siguro air shuffle yan, e hindi naman ako familiar sa ganung phone; but still, I didn’t mind that time dahil ako na lang yung hinintay bumababa. Nakakahiya kay Manong driver at sa ibang paasahero na ang bagal ko kumilos. Nag-worry ako bigla na baka hindi mo nasave o whatever. E nakababa na ko, wala nang chance para mahabol kase umalis na rin yung bus agad. But I didn’t lose hope tho (I told myself: Nasave nya, nasave nya). On the other hand, I didn’t have a chance to ask yours. Binagyo kase lugar namin sa Mindoro at blown-out pa rin simula nung bumagyo (kahit nga nung pasko at New year) dead bat phone ko and I didn’t have ballpen either ( Haay, napaka-perfect timing naman tadhana!). Noon ko lang naintindihan na hindi lahat ng nakikipagpalitan ng number ay malandi. Malandi agad? Hindi lahat. Matured lang siguro to take chances. Totoo ang sabi ng isa kong Psych Prof na “Hindi mo mahuhusgahan ang isang bagay hanggat hindi mo nararanasan.”
Ilang beses kong sinearch name mo sa fb and Instagram pero walang lumalabas. Ginoogle ko na, wala rin. Sa pagkakaalam ko, Master ako dagdating sa pagi-stalk. But this time, I failed. Every time, I always check my phone kung magre-reach out ka because you have my number naman..pero wala namang unknown number na nagtetext o tumatawag. Siguro, the moment na bumababa ka ng bus, nakalimutan mo na lahat..sa akin kase kabaligtaran because after I jumped out of the bus, dun ko lang narealize na nakakakilig pala yung nangyari… Na tan*ina, SPARKS yuuun! Ako lang ba yung na-hook? Ang alam ko ikaw rin e. Kaya nga ninja moves ka. Mali na umasa ako na hindi pa yun yung end ng story natin, I know. Ba’t kase feeling ko destiny yun? Feel na feel ko pa yung mga quotes na ‘Everything has its own reason’ – chuchu. Hindi ako hopeless romantic, ah. Romantic lang. Ta****a naman kase, hiningi mo pa name at number ko!! Nagkaron tuloy ng delusion ang lola mo! Hindi mo alam compliment saken lahat ng nangyari dahil for the first time in forever, may naglakas loob din na humingi ng number ko at makipag-usap sa mataray at may ‘relaxed bitch face syndrome’ na babae. Naku, aasa talaga ako nun! Joke lang, naniniwala akong magkikita pa tayo. Kelangan mo pa isauli 1x1 ko, no! Joke! I know that was not ‘sparks’. It is a beautiful LOVE story to be continued..’hanging’ pa lang sya ngayon (B*LLSH*T!!). “It is not the end of the story if it’s not happy ending”, sabi nila. Right. See you in the future. I know you’re somewhere there in Baguio. Studying Civil Engineering. Bakasyon ka naman ulit sa Puerto Galera, oh? Hindi kase ako yung tipo na susuungin lahat dahil makakapag intay naman ako sa possibility . (Alangan naman ako pa yung pumunta ng school mo para lang mahanap ka? Wag ganun). Don’t worry, hobby ko ang mag-intay. I’m patient enough to wait. Sa tamang panahon, we’ll have the chance to talk and see each other. Again.
Nun ko lang unang naramdaman yung unexplainable feeling na sinasabi nila. Antagal ko yung inintay. Akala ko dati kapag nag-intay lang ako tas yung moment na yun e dumating na, happy ending na agad. Hindi pala, mag-iintay pa pala ulit ako ng kontiwasyon. Hindi ko naman alam na kelangan ko pala munang magmukhang gag* para sa lint*k na forever at happy ending na yan!
You took the first spot of my romantic experience and yet you left me clueless here, asking and waiting kung magre-reach out ka. Alam kong hindi mo makakalimutan name ko kase kaapelyedo ko yung favorite football player mo.
PS: English to dapat para maintindihan mo man kung mabasa mo. Sana sa susunod na magkita tayo, hindi na “Joke lang po” alam mong tagalog. Sana naman that time, alam ko na rin ang difference ng ‘would’ at ‘do’ in interrogative sentence. Tsaka bakit sabi mo CU ka nag-aaral? Wala namang CU sa Baguio ah, sinearch ko. Baka naman SEE YOU gusto mo sabihin."
Hanunuo
2013
Institute of Arts and Sciences (IAS)
FEU Manila
New Year nun pero pinili ko pa ring lumuwas papuntang Manila para maiwasan ang maraming pasahero. Haggard. Pagod.Puyat. Gutom. Ilang oras kami naghintay ng kapatid ko sa Calapan Port (Oriental Mindoro) para makasakay ng barko. Magdidilim na ng makarating kami ng Batangas Port. Sa di kalayuan, may kasabay ang barko na sinakyan ko na dumaong. Bangka lang sya. Galing Puerto Galera. Napansin ko agad kase maingay at madami. All boys. Halos nga mapuno na yung bangka ng ‘squad’ nila. Hiyawan. Puro groufie pababa ng bangka. Natatawa ako kase mukhang mga first time.
Sa dami ng beses akong pabalik balik ng Mindoro t’wing sembreak at bakasyon, ganun din kadami ang pantasya ko na balang araw makakatabi ako ng gwapo. Hindi nga ako binigo ng tadhana. Kung kelan wala sa isip ko yung mga ‘gwapu-gwapong katabi’ na ‘yan, saka naman kita nasumpungan. 75% ng pasahero sa bus ay foreigners. Foriegner ka at alam kung mapapalaban ako ng English-an. Mukha kang Arabo pero sabi mo African ka. Wala akong choice nun kundi tumabi sa’yo dahil wala nang bakante. Wapakels ako nun kung gwapo ka or what, ang mahalaga lang saken e makauwi na. May itsura ka (pero hindi ako gwapong-gwapo. Mataas standards ko. Lul) Marunong naman akong mag-English pero nung tinanong ko kung pwede kong ayusin yung aircon, wrong gramming ako. Lately ko na lang naisip na iba nga pala ang meaning ng “Do you mind” at “Would you mind”. Kaya pala nung tinanong kita na “Do you mind if I.. (turn it off) ?” ( *nag-gesture na lang ako na papatayin ko yung aircon), ikaw mismo yung nag patay pero ngumiti ka agad kahit we’re total strangers. (Wala e, matagal na kong hindi nakakapag English, hirap na ko maka-construct ng sentence).
Dun nag-start convo natin. Hindi ako palaimik pagdating sa guys but with you, everything were perfectly fine and natural. Wala, tawa lang tayo ng tawa. Siguro dahil hindi ka rin naman magaling mag English, ganun din ako. Kumbaga, may sari-sarili tayong grammar. Walang kyeme. Hindi ako na-concious na nakikipag-usap ako sa lalaki. Ang feeling ko kase pag ganun, malandi ako. Hindi magandang tingnan. Ang lagi kong pray sa trip ay mabilis ang byahe pero that time, I prayed na sana trafiic para kahit papano mapatagal pa usap natin. Ang alam ko lang nung nag-uusap tayo, ang gaan. Ang gaan-gaan. Ang dami mong kwento at ang dami kong natutunan sa culture and religion mo na Islam. Halos yun kase yung topic natin, pansin ko lang. Medyo hilo ako sa byahe dahil wala pa kong lunch e 6pm onwards na nun. Kaya sabi ko I’ll take a nap for a while. Nakangiti mong sinabi: “Really? You are sleepy?”, siguro hindi ka convinced kase wagas akong makatawa sa mga joke mo a while ago. The next thing you did was you lend your earphones. One for you and the other one for me. Hindi ko na pinansin, antok na talaga ako. Hinintay ko na lang yung choice of music mo na papatugtugin. Habang nakapatong ulo ko sa bag ko, may nag-play na (Akala ko pa nga African songs e). Gusto ko yung kanta na yun, hindi ko nga lang alam title kase sa FM ko lang sya napapakinggan. “Yun yung sinasayaw ko t’wing nagpi-play, ah”, isip-isip ko. Natuwa ako kase same tayo ng type ng music. Tas parang napansin ko, pangit pagkaka-download mo. Tumutigil. Namamatay-matay. Namamatay-matay ulit. Naulit na naman. Parang hindi naman talaga maganda quality nung kanta, sinulyap ko ng konti isa kong mata.. At aba! Nakangiti ka habang nakatingin saken! (Kelangan pa talagang i-check kung natutulog talaga ako?) Ngumiti na din lang ako, nabawasan tuloy antok ko. Kinabukasan ko lang nalaman nung sinearch ko yung kanta na yun. ‘LEAN ON’ pala title. Nagplay tuloy sa utak ko kanta ni Bieber na…’ What do you mean?’ That time ba, you want me to lean on your shoulders? (Feelingera!)
Malapit na tayo sa terminal at nagtutulog-tulogan pa rin ako ng kinalabit mo ko at sinabing hindi mo pa alam pangalan ko after all the kwento. Para valid, I lend you my ID and you lend yours in return. Hirap naman basahin name mo . Kung tatanungin mo ko, gusto ko rin malaman name mo. Naisip ko yun habang pinipilit kong makatulog. Nun lang ako nagkaroon ng ganun kalakas na loob --to take the first move. Ayaw ko kaseng masayang pagkakataon nung time na yun. Nun ko lang yun na-feel na, kaya ko pala yun gawin kapag tama yung pagkakataon. I was really glad na ikaw yung unang naglakas loob to ask. Naalala ko, hindi ko pinakita mukha ko in my ID dahil throwback na throwback face ko dun. Hindi mo rin pinakita sa’yo (quits lang). Pero there’s one thing I gave you. I gave you a 1x1 picture of mine na I always kept in my coins purse. Dahil feeling ko, you deserve to have one. Siguro dahil may takot ako na hindi na tayo magkikita ulit. It’s now or never- feeling. Wala, I just want you to remember my face para kung magkikita man tayo ulit, pamilyar pa mukha ko sa’yo. I’m good at remembering faces kase.
Pababa na ko sa terminal ng bigla kang tumingin ng parang natatakot and then you asked: “Can..I have.. your..number?” . Halatang nahihiya ka. First time ko sinabihan nun at dahil pabebe ako at gusto kong marinig ulit, pinaulit ko. Gusto ko kase with conviction mo itanong. You did repeat it. With confidence this time. I typed it ng madalian at bumababa na ng bus. Huli ko na ng naisip na parang biglang nag-blank nung tinype ko. Siguro air shuffle yan, e hindi naman ako familiar sa ganung phone; but still, I didn’t mind that time dahil ako na lang yung hinintay bumababa. Nakakahiya kay Manong driver at sa ibang paasahero na ang bagal ko kumilos. Nag-worry ako bigla na baka hindi mo nasave o whatever. E nakababa na ko, wala nang chance para mahabol kase umalis na rin yung bus agad. But I didn’t lose hope tho (I told myself: Nasave nya, nasave nya). On the other hand, I didn’t have a chance to ask yours. Binagyo kase lugar namin sa Mindoro at blown-out pa rin simula nung bumagyo (kahit nga nung pasko at New year) dead bat phone ko and I didn’t have ballpen either ( Haay, napaka-perfect timing naman tadhana!). Noon ko lang naintindihan na hindi lahat ng nakikipagpalitan ng number ay malandi. Malandi agad? Hindi lahat. Matured lang siguro to take chances. Totoo ang sabi ng isa kong Psych Prof na “Hindi mo mahuhusgahan ang isang bagay hanggat hindi mo nararanasan.”
Ilang beses kong sinearch name mo sa fb and Instagram pero walang lumalabas. Ginoogle ko na, wala rin. Sa pagkakaalam ko, Master ako dagdating sa pagi-stalk. But this time, I failed. Every time, I always check my phone kung magre-reach out ka because you have my number naman..pero wala namang unknown number na nagtetext o tumatawag. Siguro, the moment na bumababa ka ng bus, nakalimutan mo na lahat..sa akin kase kabaligtaran because after I jumped out of the bus, dun ko lang narealize na nakakakilig pala yung nangyari… Na tan*ina, SPARKS yuuun! Ako lang ba yung na-hook? Ang alam ko ikaw rin e. Kaya nga ninja moves ka. Mali na umasa ako na hindi pa yun yung end ng story natin, I know. Ba’t kase feeling ko destiny yun? Feel na feel ko pa yung mga quotes na ‘Everything has its own reason’ – chuchu. Hindi ako hopeless romantic, ah. Romantic lang. Ta****a naman kase, hiningi mo pa name at number ko!! Nagkaron tuloy ng delusion ang lola mo! Hindi mo alam compliment saken lahat ng nangyari dahil for the first time in forever, may naglakas loob din na humingi ng number ko at makipag-usap sa mataray at may ‘relaxed bitch face syndrome’ na babae. Naku, aasa talaga ako nun! Joke lang, naniniwala akong magkikita pa tayo. Kelangan mo pa isauli 1x1 ko, no! Joke! I know that was not ‘sparks’. It is a beautiful LOVE story to be continued..’hanging’ pa lang sya ngayon (B*LLSH*T!!). “It is not the end of the story if it’s not happy ending”, sabi nila. Right. See you in the future. I know you’re somewhere there in Baguio. Studying Civil Engineering. Bakasyon ka naman ulit sa Puerto Galera, oh? Hindi kase ako yung tipo na susuungin lahat dahil makakapag intay naman ako sa possibility . (Alangan naman ako pa yung pumunta ng school mo para lang mahanap ka? Wag ganun). Don’t worry, hobby ko ang mag-intay. I’m patient enough to wait. Sa tamang panahon, we’ll have the chance to talk and see each other. Again.
Nun ko lang unang naramdaman yung unexplainable feeling na sinasabi nila. Antagal ko yung inintay. Akala ko dati kapag nag-intay lang ako tas yung moment na yun e dumating na, happy ending na agad. Hindi pala, mag-iintay pa pala ulit ako ng kontiwasyon. Hindi ko naman alam na kelangan ko pala munang magmukhang gag* para sa lint*k na forever at happy ending na yan!
You took the first spot of my romantic experience and yet you left me clueless here, asking and waiting kung magre-reach out ka. Alam kong hindi mo makakalimutan name ko kase kaapelyedo ko yung favorite football player mo.
PS: English to dapat para maintindihan mo man kung mabasa mo. Sana sa susunod na magkita tayo, hindi na “Joke lang po” alam mong tagalog. Sana naman that time, alam ko na rin ang difference ng ‘would’ at ‘do’ in interrogative sentence. Tsaka bakit sabi mo CU ka nag-aaral? Wala namang CU sa Baguio ah, sinearch ko. Baka naman SEE YOU gusto mo sabihin."
Hanunuo
2013
Institute of Arts and Sciences (IAS)
FEU Manila
Monday, March 7, 2016
EPIC
Pinaghihinalaan ko na noon pa ang boyfriend ko na may ibang babae kasi palaging busy. Ang tagal mag reply at madalas naka patay ang phone. Never akong nag complain sa kanya about dun pero mahinahon ko siyang tinatanong kung bakit. Reason niya school works. Then this day came na nagkaroon ako ng instinct hulihin siya.
Tanghali nun at alam kong vacant day niya. Tinanong ko kung nasan siya then sabi niya nasa dorm lang daw siya. So ako pumunta ako mismo sa dorm nila ng tropa niya. Buti bukas ang pinto ng main door. Dahan dahan akong pumasok.
Pinapakinggan ko ang pinto ng kwarto kasi naka lock at naiyak ako sa mg narinig ko. May babaeng boses na parang nag mo-moan ksabay ng tunog ng pag yugyog ng kama. Nag dadalawang isip ako kung papasukin ko ba kasi nanghihina talaga ako sa mga narinig ko. Ang sakit sakit palang maloko ng taong mahal mo.
Isang iglap nawala ang lungkot ko at napalitan ng galit. Kinuha ko yung gitara niya sa sala. Sinusi ko yung kwarto, oo binigyan niya ako ng copy kasi nag ii-sleep over ako sa kanila minsan. So sinusi ko. Binuksan ko ang pinto. Pagka bukas na pagkabukas hinampas ko ng gitara sa ulo. Napasigaw sa gulat yung babae dahil tumutulo sa kanya ang dugo sa ulo. Napasigaw din ako.
FVCK! DORMMATE NIYA PALA YUNG GUY NA NAKAPATONG SA BABAE! Maya maya pumasok yung boyfriend ko sa maindoor na bumili lang ng bigas sa tindahan. Nataranta at tinatanong kung anong nangyare.
Sumagot yung dormmate ng boyfriend ko.
"Yang girlfriend mo pre. Pinalo ako ng gitara sa ulo! P*TANG INA!" (Habang pinipigilan nya ang pag sirit ng dugo sa ulo niya.)
Gusto kong lamunin nalang ako ng lupa nung mga oras na yun.
Duguan si kuya. Ang laki ng tahi sa ulo. Ilang stitches din. Shet. O___OHiyang hiya ako.
Sobrang tamang duds ko kasi.
Ipinakita sakin ng boyfriend ko lahat ng ginawa niyang plates na project nila for finals. Ang dami. Kaya naman pala siya busy.
Sorry po. Tanga lang po. Peace kuyang dormmate ni AJ na taga Tech! Di ko po sinasadya.
✌
Ngayon alam ko na. Hindi palaging tama ang instinct ng babae. Madalas paranoid lang.
Tamang duda
2012
Institute of Arts and Sciences (IAS)
FEU Manila
Tanghali nun at alam kong vacant day niya. Tinanong ko kung nasan siya then sabi niya nasa dorm lang daw siya. So ako pumunta ako mismo sa dorm nila ng tropa niya. Buti bukas ang pinto ng main door. Dahan dahan akong pumasok.
Pinapakinggan ko ang pinto ng kwarto kasi naka lock at naiyak ako sa mg narinig ko. May babaeng boses na parang nag mo-moan ksabay ng tunog ng pag yugyog ng kama. Nag dadalawang isip ako kung papasukin ko ba kasi nanghihina talaga ako sa mga narinig ko. Ang sakit sakit palang maloko ng taong mahal mo.
Isang iglap nawala ang lungkot ko at napalitan ng galit. Kinuha ko yung gitara niya sa sala. Sinusi ko yung kwarto, oo binigyan niya ako ng copy kasi nag ii-sleep over ako sa kanila minsan. So sinusi ko. Binuksan ko ang pinto. Pagka bukas na pagkabukas hinampas ko ng gitara sa ulo. Napasigaw sa gulat yung babae dahil tumutulo sa kanya ang dugo sa ulo. Napasigaw din ako.
FVCK! DORMMATE NIYA PALA YUNG GUY NA NAKAPATONG SA BABAE! Maya maya pumasok yung boyfriend ko sa maindoor na bumili lang ng bigas sa tindahan. Nataranta at tinatanong kung anong nangyare.
Sumagot yung dormmate ng boyfriend ko.
"Yang girlfriend mo pre. Pinalo ako ng gitara sa ulo! P*TANG INA!" (Habang pinipigilan nya ang pag sirit ng dugo sa ulo niya.)
Gusto kong lamunin nalang ako ng lupa nung mga oras na yun.
Duguan si kuya. Ang laki ng tahi sa ulo. Ilang stitches din. Shet. O___OHiyang hiya ako.
Sobrang tamang duds ko kasi.
Ipinakita sakin ng boyfriend ko lahat ng ginawa niyang plates na project nila for finals. Ang dami. Kaya naman pala siya busy.
Sorry po. Tanga lang po. Peace kuyang dormmate ni AJ na taga Tech! Di ko po sinasadya.
✌
Ngayon alam ko na. Hindi palaging tama ang instinct ng babae. Madalas paranoid lang.
Tamang duda
2012
Institute of Arts and Sciences (IAS)
FEU Manila
Sweetest Goodbye
"Simula nung una ko siyang makita may kakaiba na sa pakiramdam ko. Yes, nalove at first sight ako. Napahinto ako at napatingin sa kanya ng sobrang tagal na para bang huminto talaga lahat ng tao sa paligid ko. Feeling ko pinana ako ng paulit-ulit ni kupido eh. Normal naman ang magandahan at humanga sa isang babae pero sa kanya.... Grabe ang naging interes ko. Madalas ko siyang nakikiga everytime na lalabas at papasok ako ng room sa EB205. Yun pala sila pala yung laging next na gagamit ng room na yon kaya palagi ko siyang nakikita at dahil din don siguro kaya ako naglakas loob na tanungin yung classmate niya kung ano ang pangalan niya then nung nalaman ko na, agad-agad kong hinanap yung account niya sa fb and finally nakita din. Halong lungkot at saya yung naramdaman ko nung nakita ko. Bakit? Masaya dahil makikita at mai-istalk kita araw-araw at malungkot naman dahil famous pala siya sobra, ang daming followers. Nawalan agad ako ng pagasa na baka hindi nya mapansin ang isang tulad ko. Pero naglakas loob padin ako na makipagkilala sa kanya dahil sobra talaga yung paghanga ko sa kanya.
Then, One time uwian ko na at nagmamadali akong lumabas ng room dahil may pupuntahan akong birthday at sa di inaasahang pagkakataon napatigil ako sa paglalakad ko nung nakita ko siya... Nakita ko siyang may kasamang iba at magkayakap pa. Simula noon nawalan na talaga ako ng pagasa na mapansin niya ako. Lumipas ang ilang mga araw niyaya ako ng mga kablock ko na sumama dun sa GLOW party ng IABF so ako naman sumama kasi gusto ko maexperience yung mga ganung event. Nung nandun na kami, biglang may isang pumasok at lahat kami ng mga kasama ko napatingin. Siya nga.... SIYA NGA!!!! Si crush ko dumarating. Sabay biglang tingin sakin ng mga kablock ko at todo ang pangangantyaw. Hindi ko alam kung bakit umiiwas ako sa kanya. Hindi ko alam kung bakit nagtatago ako sa tuwing nariyan siya samantalang hindi niya naman ako kilala. Pinilit ako ng mga kablock ko na magpapicture sa kanya pero ako todo tanggi dahil nahihiya. Pero ayaw talaga magpaawat ng mga kaibigan ko kaya pumayag na ako. (CHOOSY PA)
Pagkatapos ng party at uwian na. Pagkadating ko ng bahay naisipan kong i-message sa kanya yung picture naming dalawa at sinabi niya na i-upload ko at itag ko siya. Sabi ko naman ""hindi po kita matatag kasi di tayo friend"" then she replied ""ay ganun po ba? Wait. Ayan na po na-add na kita "" simula noon naging friends na kami sa fb, wala ng araw na dadaan nang hindi ko siya kausap. Nageenjoy at masaya ako sa tuwing kausap siya. Siya kasi yung tipo ng babae na kalog. Yung magkekwento ng kung anu-ano about her life and about her family. Madaldal siya sobra, sa sobrang daldal at kulit niya mahuhulog at mahuhulog ka talaga. Then one time, naitanong ko sa kanya kung may boyfriend siya? Ang sagot niya, WALA. Nabuhayan agad ako ng loob at tinanong ko siya kung sino yung lalaki na kasama niya at nakita ko silang magkayakap. Sabi niya sakin ""Ah yun ba? Hahaha. Kaibigan ko yun at bakla yun"" Ayun pagkatapos ng lahat ng yon madalas na kaming magkausap tuwing gabi. Chat,text etc. lalo akong nahuhulog sa kanya, lalo akong naging interesado na makilala pa siya kaya naitanong ko yung kaibigan ko kung ano ba ang dapat kong gawin kung makikipagsiksikan pa ba ako sa sobrang dami ng nanliligaw at umaaligid sa kanya o hahayaan ko nalang? ""Edi lumaban ka, may the best man win ika nga tol. Huwag agad susuko"" yan ang sabi sakin ng kaibigan ko. Sabagay, ang love parang sugal din pwedeng matalo, pwedeng manalo. Pero syempre hinding hindi ka mananalo kung hindi ka marunong tumaya. So, tinuloy-tuloy ko yung pagiging sweet ko sa kanya and mas ipinaramdam ko pa na interesado ako sakanya.
Then one day, nasa school ako kachat ko siya at nakikipagkita siya. Nagmamadali akong umuwi ng bahay para makapagpalit ng damit at manghiram ng pera sa kaibigan ko dahil syempre nakakahiya naman siguro kung lalabas kami wala akong pera. And yun nagkita kami sa may mamalengs sa may lerma. She's with her mom. Ang inexpect ko kaming dalawa lang at kakain sa labas. So yun yung unang araw na nakasama at nakabonding ko siya sobrang saya ko talaga dahil sa kanya. Lumipas ang ilang mga araw nagtuloy-tuloy padin ang pagiging magkaibigan naming dalawa then i suddenly asked her if it is okay kung liligawan ko siya. And she said YES! Ohmygod. Hindi ako makapaniwala grabe talaga yung saya ko nung araw na yun. Dumalas ang paglabas labas naming dalawa, nameet ko na family niya, at iba pa nilang mga kamag-anak. Lumalim ng lumalim ang samahan naming dalawa at sobrang sweet sa isa't isa. I'm from Manila and siya naman sa Marikina. Medyo malayo kami para sa isa't isa. Ngunit hindi naman kahit papaano naging hadlang yung pagiging long distance namin. Madalas inaabot nako ng madaling araw kapag nasa kanila ako at naranasan ko na makitulog dahil sobrang layo pa ng uuwian ko. Naging pasaway ako sa mga magulang ko. Sarili ko lang ang iniintindi ko hindi ko inisip na may magulang din ako na nagaalala para sa akin. Pero dahil sa labis na kagustuhan kong makasama siya kinagalitan at kinaiinisan ako ng family ko.
For almost 3 months na panliligaw. Finally, sinagot nya na ako. Hindi tlaga ako makapaniwala para bang gusto kong sumabog nung mga oras na yun sa sobrang tuwa. Imagine, kung dati hanggang tingin lang ako sa kanya pero ngayon girlfriend ko na siya. Sobrang sarap pala sa feeling na makatuluyan mo yung babaeng pinapangarap mo at gustong-gusto mo. Kaya naman ginrab ko na yung chance na maipakita sa kanya kung gaano ko talaga siya kamahal. Kung gaano ako kasigurado na siya na yung babaeng gusto kong makasama sa buong buhay ko. Na siya na yung babaeng gusto kong iharap sa altar. Sa kabila ng lahat ng sayang pinagdadaanan namin, hindi maiiwasan sa buhay ng tao yung mga mahihilig makisawsaw. Yung tipong alam na may boyfriend na yung tao pero hindi marunong dumistansya, hindi alam kung ano ang limits nila. Hindi nila alam na nakakasakit at nakakasira na sila ng isang relasyon. Madalas namin napagtatalunan at napagaawayan ang pagseselos ko sa mga lalaking umaaligid sa kanya. Paulit-ulit na nangyayari to sa aming dalawa. Dumalas ang away, bangayan gabi-gabi. Minsan nahahayaan nang matulog ang isa't isa nang hindi kami nagkakaayos. Lumala ng lumala yung damage sa relasyon namin. Hanggang sa isang araw dumating na yung pinaka kinatatakutan kong mangyari. Yun ay ang mawala siya. __ Yes, bumitiw na siya, iniwan na kong nagiisa. _ Mahirap pala talaga makabangon kapag nahulog na.
Babe, alam ko mababasa mo ito at nais ko lamang sabihin sayo na mahal na mahal pa rin kita. Hindi ko alam kung bakit. Lagi ka pading nandito sa puso ko, lagi padin kitang iniisip. Madalas inaaliw ko nalang ang sarili ko para tuluyan nang malimutan ka. Pero tuwing gabi bago ako matulog. Iniisip ko padin. Iniisip ko padin kung paano tayo humantong sa puntong ito, na isang iglap nawala nalang lahat. Nawala na lahat ng mayroon tayong dalawa. Oo mahirap, mahirap dahil wala kana sa akin. Pero sa tingin ko mas mahirap kung mananatili parin tayong dalawa kung palagi lang natin nasasaktan ang isa't isa. I think it's better for us to let go na talaga. Pero eto lang ang masasabi ko sayo. Ikaw lang ang mahal ko mula noon hanggang ngayon. Ikaw lang yung babae na minahal ko ng ganito na masasabi ko sa sarili ko na kulang ang habambuhay para mahalin ka. Siguro hindi pa ito yung tamang panahon para sa ating dalawa. Alam kong huli na para sabihin pang mahal kita kaya paalam aking sinta dahil tayong dalawa'y sa panaginip na lang muling magkikita pa."
Tong
2015
Institute of Accounts, Business, and Finance (IABF)
FEU Manila
Then, One time uwian ko na at nagmamadali akong lumabas ng room dahil may pupuntahan akong birthday at sa di inaasahang pagkakataon napatigil ako sa paglalakad ko nung nakita ko siya... Nakita ko siyang may kasamang iba at magkayakap pa. Simula noon nawalan na talaga ako ng pagasa na mapansin niya ako. Lumipas ang ilang mga araw niyaya ako ng mga kablock ko na sumama dun sa GLOW party ng IABF so ako naman sumama kasi gusto ko maexperience yung mga ganung event. Nung nandun na kami, biglang may isang pumasok at lahat kami ng mga kasama ko napatingin. Siya nga.... SIYA NGA!!!! Si crush ko dumarating. Sabay biglang tingin sakin ng mga kablock ko at todo ang pangangantyaw. Hindi ko alam kung bakit umiiwas ako sa kanya. Hindi ko alam kung bakit nagtatago ako sa tuwing nariyan siya samantalang hindi niya naman ako kilala. Pinilit ako ng mga kablock ko na magpapicture sa kanya pero ako todo tanggi dahil nahihiya. Pero ayaw talaga magpaawat ng mga kaibigan ko kaya pumayag na ako. (CHOOSY PA)
Pagkatapos ng party at uwian na. Pagkadating ko ng bahay naisipan kong i-message sa kanya yung picture naming dalawa at sinabi niya na i-upload ko at itag ko siya. Sabi ko naman ""hindi po kita matatag kasi di tayo friend"" then she replied ""ay ganun po ba? Wait. Ayan na po na-add na kita "" simula noon naging friends na kami sa fb, wala ng araw na dadaan nang hindi ko siya kausap. Nageenjoy at masaya ako sa tuwing kausap siya. Siya kasi yung tipo ng babae na kalog. Yung magkekwento ng kung anu-ano about her life and about her family. Madaldal siya sobra, sa sobrang daldal at kulit niya mahuhulog at mahuhulog ka talaga. Then one time, naitanong ko sa kanya kung may boyfriend siya? Ang sagot niya, WALA. Nabuhayan agad ako ng loob at tinanong ko siya kung sino yung lalaki na kasama niya at nakita ko silang magkayakap. Sabi niya sakin ""Ah yun ba? Hahaha. Kaibigan ko yun at bakla yun"" Ayun pagkatapos ng lahat ng yon madalas na kaming magkausap tuwing gabi. Chat,text etc. lalo akong nahuhulog sa kanya, lalo akong naging interesado na makilala pa siya kaya naitanong ko yung kaibigan ko kung ano ba ang dapat kong gawin kung makikipagsiksikan pa ba ako sa sobrang dami ng nanliligaw at umaaligid sa kanya o hahayaan ko nalang? ""Edi lumaban ka, may the best man win ika nga tol. Huwag agad susuko"" yan ang sabi sakin ng kaibigan ko. Sabagay, ang love parang sugal din pwedeng matalo, pwedeng manalo. Pero syempre hinding hindi ka mananalo kung hindi ka marunong tumaya. So, tinuloy-tuloy ko yung pagiging sweet ko sa kanya and mas ipinaramdam ko pa na interesado ako sakanya.
Then one day, nasa school ako kachat ko siya at nakikipagkita siya. Nagmamadali akong umuwi ng bahay para makapagpalit ng damit at manghiram ng pera sa kaibigan ko dahil syempre nakakahiya naman siguro kung lalabas kami wala akong pera. And yun nagkita kami sa may mamalengs sa may lerma. She's with her mom. Ang inexpect ko kaming dalawa lang at kakain sa labas. So yun yung unang araw na nakasama at nakabonding ko siya sobrang saya ko talaga dahil sa kanya. Lumipas ang ilang mga araw nagtuloy-tuloy padin ang pagiging magkaibigan naming dalawa then i suddenly asked her if it is okay kung liligawan ko siya. And she said YES! Ohmygod. Hindi ako makapaniwala grabe talaga yung saya ko nung araw na yun. Dumalas ang paglabas labas naming dalawa, nameet ko na family niya, at iba pa nilang mga kamag-anak. Lumalim ng lumalim ang samahan naming dalawa at sobrang sweet sa isa't isa. I'm from Manila and siya naman sa Marikina. Medyo malayo kami para sa isa't isa. Ngunit hindi naman kahit papaano naging hadlang yung pagiging long distance namin. Madalas inaabot nako ng madaling araw kapag nasa kanila ako at naranasan ko na makitulog dahil sobrang layo pa ng uuwian ko. Naging pasaway ako sa mga magulang ko. Sarili ko lang ang iniintindi ko hindi ko inisip na may magulang din ako na nagaalala para sa akin. Pero dahil sa labis na kagustuhan kong makasama siya kinagalitan at kinaiinisan ako ng family ko.
For almost 3 months na panliligaw. Finally, sinagot nya na ako. Hindi tlaga ako makapaniwala para bang gusto kong sumabog nung mga oras na yun sa sobrang tuwa. Imagine, kung dati hanggang tingin lang ako sa kanya pero ngayon girlfriend ko na siya. Sobrang sarap pala sa feeling na makatuluyan mo yung babaeng pinapangarap mo at gustong-gusto mo. Kaya naman ginrab ko na yung chance na maipakita sa kanya kung gaano ko talaga siya kamahal. Kung gaano ako kasigurado na siya na yung babaeng gusto kong makasama sa buong buhay ko. Na siya na yung babaeng gusto kong iharap sa altar. Sa kabila ng lahat ng sayang pinagdadaanan namin, hindi maiiwasan sa buhay ng tao yung mga mahihilig makisawsaw. Yung tipong alam na may boyfriend na yung tao pero hindi marunong dumistansya, hindi alam kung ano ang limits nila. Hindi nila alam na nakakasakit at nakakasira na sila ng isang relasyon. Madalas namin napagtatalunan at napagaawayan ang pagseselos ko sa mga lalaking umaaligid sa kanya. Paulit-ulit na nangyayari to sa aming dalawa. Dumalas ang away, bangayan gabi-gabi. Minsan nahahayaan nang matulog ang isa't isa nang hindi kami nagkakaayos. Lumala ng lumala yung damage sa relasyon namin. Hanggang sa isang araw dumating na yung pinaka kinatatakutan kong mangyari. Yun ay ang mawala siya. __ Yes, bumitiw na siya, iniwan na kong nagiisa. _ Mahirap pala talaga makabangon kapag nahulog na.
Babe, alam ko mababasa mo ito at nais ko lamang sabihin sayo na mahal na mahal pa rin kita. Hindi ko alam kung bakit. Lagi ka pading nandito sa puso ko, lagi padin kitang iniisip. Madalas inaaliw ko nalang ang sarili ko para tuluyan nang malimutan ka. Pero tuwing gabi bago ako matulog. Iniisip ko padin. Iniisip ko padin kung paano tayo humantong sa puntong ito, na isang iglap nawala nalang lahat. Nawala na lahat ng mayroon tayong dalawa. Oo mahirap, mahirap dahil wala kana sa akin. Pero sa tingin ko mas mahirap kung mananatili parin tayong dalawa kung palagi lang natin nasasaktan ang isa't isa. I think it's better for us to let go na talaga. Pero eto lang ang masasabi ko sayo. Ikaw lang ang mahal ko mula noon hanggang ngayon. Ikaw lang yung babae na minahal ko ng ganito na masasabi ko sa sarili ko na kulang ang habambuhay para mahalin ka. Siguro hindi pa ito yung tamang panahon para sa ating dalawa. Alam kong huli na para sabihin pang mahal kita kaya paalam aking sinta dahil tayong dalawa'y sa panaginip na lang muling magkikita pa."
Tong
2015
Institute of Accounts, Business, and Finance (IABF)
FEU Manila
Story
This is a story of my grandfather.
Way back 1970's my grandfather applied in a company for an hr assistant position but he got rejected. He know that he did his best pero ininsulto pa siya ng interviewer kasi naka tsinelas lang siya.
Then he promised to himself that someday, he will return. Nag work siya abroad. Na-promote ng na promote hanggang sa yumaman.
Then he came back here in the Philippines and he bought the whole company from a chinese businessman.
Sa pagbabalik niya tinanong niya yung nag interview sa kanya. "Do you remember me?" Then the interviewer answered, "No sir." My grandfather replied, "I want you to wear slippers whenever you enter my company."
Just a funny and inspirational story from my lolo. Sabi niya maging aral daw yun dahil ang mundo raw ay bilog, kung nasa baba ka ngayon pero nag sikap ka, mapupunta ka sa itaas.
Apo
2010
Other
FEU Tech
Way back 1970's my grandfather applied in a company for an hr assistant position but he got rejected. He know that he did his best pero ininsulto pa siya ng interviewer kasi naka tsinelas lang siya.
Then he promised to himself that someday, he will return. Nag work siya abroad. Na-promote ng na promote hanggang sa yumaman.
Then he came back here in the Philippines and he bought the whole company from a chinese businessman.
Sa pagbabalik niya tinanong niya yung nag interview sa kanya. "Do you remember me?" Then the interviewer answered, "No sir." My grandfather replied, "I want you to wear slippers whenever you enter my company."
Just a funny and inspirational story from my lolo. Sabi niya maging aral daw yun dahil ang mundo raw ay bilog, kung nasa baba ka ngayon pero nag sikap ka, mapupunta ka sa itaas.
Apo
2010
Other
FEU Tech
Sorry Jessy Mendiola Tawile
Classmate ko si Jessy noong college. Masscomm kami nun. Siya ata ang pinaka maganda sa batch namin. Sobrang mestiza. Mala-anghel ang mukha. Mahinhin. Maganda. Ang dami daming nanliligaw sa kanya noon. Sino ba naman kasing lalake ang hindi mapupukaw ang mata kay Jessy? Sobrang head-turner. Konting konti nalang sobrang perfect na. Lalo na tuwing ngumi-ngiti siya. Para kaming pinapana ni kupido sa puso sa sobrang fall sa kanya.
Hindi narin kami nag taka nang madiscover siya bilang isang aktres. Sa mga play namin sa school, isa siya sa madalas napupuri ng mga professors namin. Napaka dedicated niya at makikita talaga ang passion niya sa pag arte noon pa lang. Marahil, alam ko na kung anong tumatakbo sa isip niyo. Sino ba ako? Well, Isa ako sa ilang daang lalaki na pumila at nangarap sa kanya. Medyo malaki nga lang ang difference ko sa kanila kasi ako, nabigyan ako ng chance.
Naging kami ni Jessy. Tandang tanda ko pa noong sinagot niya ako sa ilalim ng pinaka matandang puno sa gitna ng Freedom Park kung saan kami palaging nag me-meet. At ako na yata ang pinaka maswerteng lalaki sa buong mundo noong panahon na yun.
Si Jessy as a girlfriend? Maalaga siya. Malambing. Maalalahanin. May pagka-clingy kasi gusto niya noon, palagi kaming magka usap sa phone at magka-text. Haaay. The old times.
Siya yung tipo ng babaeng hindi expressive sa tunay niyang nararamdaman. Kapag galit siya sakin tahimik siya. Malalaman ko nalang na may problema kapag napansin kong wala siyang imik sa mga kwento ko. Ihu-hug ko siya tapos makikita ko nalang, umiiyak na siya then saka niya sasabihin yung problema na kinimkim niya.
We almost had a perfect relationship seriously, but sh*t just happened.
I've cheated on her. Well actually that was unintentional. I was drunk. I had s*x with another woman that I just met in a party. I don't know what happened. I was unconscious.
The next day, nakarating na kay Jess ang nangyari. Ikinwento ng isa sa mga nanliligaw sa kanya na nandoon din sa party.
I don't know if that was a set-up made by her suitors para sirain ang relationship na meron kami ni Jessy. But still, that was my mistake. Nag padala ako sa temptation. Hindi ko manlang siya inisip. Hindi ko man lang inisip na masasaktan siya kapag nalaman niya. So I don't have the right to blame her. Kasi ako ang sumira ng relasyon namin. Iyak siya ng iyak. Nakipag break siya ng hindi manlang nakinig sa side ko. Pero lame parin naman ang excuses ko kung sakali.
Dahil sa isang gabi na katangahan ko, nawala siya sa buhay ko.
Ganon talaga siguro. Hindi siguro kami para sa isa't isa. Tanggap ko na naman yun. Tanggap ko na, na isang magandang memorya nalang siya sa buhay ko.
Sorry Jessy. Goodluck nalang sa career. I am very happy for you.
smile emoticon
Ex ni Jessy
20**
Institute of Arts and Sciences (IAS)
FEU Manila
Hindi narin kami nag taka nang madiscover siya bilang isang aktres. Sa mga play namin sa school, isa siya sa madalas napupuri ng mga professors namin. Napaka dedicated niya at makikita talaga ang passion niya sa pag arte noon pa lang. Marahil, alam ko na kung anong tumatakbo sa isip niyo. Sino ba ako? Well, Isa ako sa ilang daang lalaki na pumila at nangarap sa kanya. Medyo malaki nga lang ang difference ko sa kanila kasi ako, nabigyan ako ng chance.
Naging kami ni Jessy. Tandang tanda ko pa noong sinagot niya ako sa ilalim ng pinaka matandang puno sa gitna ng Freedom Park kung saan kami palaging nag me-meet. At ako na yata ang pinaka maswerteng lalaki sa buong mundo noong panahon na yun.
Si Jessy as a girlfriend? Maalaga siya. Malambing. Maalalahanin. May pagka-clingy kasi gusto niya noon, palagi kaming magka usap sa phone at magka-text. Haaay. The old times.
Siya yung tipo ng babaeng hindi expressive sa tunay niyang nararamdaman. Kapag galit siya sakin tahimik siya. Malalaman ko nalang na may problema kapag napansin kong wala siyang imik sa mga kwento ko. Ihu-hug ko siya tapos makikita ko nalang, umiiyak na siya then saka niya sasabihin yung problema na kinimkim niya.
We almost had a perfect relationship seriously, but sh*t just happened.
I've cheated on her. Well actually that was unintentional. I was drunk. I had s*x with another woman that I just met in a party. I don't know what happened. I was unconscious.
The next day, nakarating na kay Jess ang nangyari. Ikinwento ng isa sa mga nanliligaw sa kanya na nandoon din sa party.
I don't know if that was a set-up made by her suitors para sirain ang relationship na meron kami ni Jessy. But still, that was my mistake. Nag padala ako sa temptation. Hindi ko manlang siya inisip. Hindi ko man lang inisip na masasaktan siya kapag nalaman niya. So I don't have the right to blame her. Kasi ako ang sumira ng relasyon namin. Iyak siya ng iyak. Nakipag break siya ng hindi manlang nakinig sa side ko. Pero lame parin naman ang excuses ko kung sakali.
Dahil sa isang gabi na katangahan ko, nawala siya sa buhay ko.
Ganon talaga siguro. Hindi siguro kami para sa isa't isa. Tanggap ko na naman yun. Tanggap ko na, na isang magandang memorya nalang siya sa buhay ko.
Sorry Jessy. Goodluck nalang sa career. I am very happy for you.
smile emoticon
Ex ni Jessy
20**
Institute of Arts and Sciences (IAS)
FEU Manila
Worth it
"Hi! So alam kong medyo mahaba tong story na to, wala ishashare ko lang
smile emoticon
Una sa lahat, bisexual ako. Lumaki akong independent, ganun kasi ako napalaki. Only child kasi ako, and busy ang magulang ko. Nabuhay ako na basta kumpleto ako ng materyal na bagay, masaya na ako. Kahit mawala na ang lahat, kaya kong magisa. Pero, mali pala ako.
May naging crush akong bisexual din, crush na crush na crush ko siya. Hindi ko alam kung bakit, nung una di ko naman siya pansin. Pero, may something sa mata niya eh. May kakaiba. Parang una pa lang, alam kong magiging parte siya ng buhay ko.
Alam niyo ba na sobra akong papansin sa kanya? HAHAHAHA! Syempre, umaasa tayo diba? Ayun, so papansin ganyan. Pero tinigilan ko din kasi naturn off ako kasi parang ang sungit niya. Hays.
Tapos nito lang, naging madalas na kaming magkausap. Video call, tapos nagkakatawagan sa cp yung dati ako yung tumatawag sa kanya napalitan ng siya na yung tumatawag sa akin. Nung una, di ako naniniwala na nangyayari to. Tapos, nasundan na yun ng gabi gabi na paguusap. Magsisimula ng 10 or 11, matutulog kami ng 4 am.
Masaya kami, sobra. Alam mo yung kahit anong pagusapan niyo pwede? Lagi pa kaming nagdedebate. Hahahaha. Wala kasing ayaw magpatalo samin. Mas naging masaya kami nung nagkikita na kami, feu ako, feu din siya. Minsan sa isang linggo, apat na beses kaming nagkikita minsan nga naging lima pa. Yung kahit walang pasok, pumapasok ako or siya para magkita kami. Hindi kasi namin matiis yung isa't isa. Ang dami kong nalaman sa kanya, lahat ng naging sikreto niya unti unti kong nalaman. Lahat yun tinanggap ko, lahat ng flaws niya. Wala eh, mahal ko.
smile emoticon
Kaso, may nangyari. Hindi kami nagkaunawaan eh, tapos bigla siyang naguluhan. Wala namang ready sa aming dalawa. Pero nasaktan ako ng sobra. Ang daming naging issues, nadamay pa yung ibang tao. Lalo na hindi na kami nagkikita ng matagal. Naging malabo na ng sobra. Tapos nagdecide siya na magusap kami. Magsosolian na din kami ng gamit.
This ends everything. Yan ang nasa isip ko, closure na to.
Sinabi niya sakin na yun nga di pa siya ready, na natatakot siya, na parang hindi niya priority ang lovelife. Thank God, naging honest siya. Ako din naman sinabi ko na, hindi ako ready. I will never be ready pagdating sa kanya. Lalo na ngayon? Ang bata pa namin andami pang pwedeng mangyari. Pero, gusto ko kasi siya na yung huling tatayaan ko. Siya na yung huling taong mamahalin ko.
Nung naguusap kami, sobrang saglit lang. Alam ko dapat maguusap kami ng about sa amin. Kung ano yung nangyari, pero iba yung nangyari. Naging asaran, tuksuhan, saka puro tawa lang. Naging masaya kami, na kahit na alam kong medyo pigil siya sa mga ginagawa niya. Kita sa mata niya na masaya kaming dalawa.
Niyakap ko siya ng sobrang higpit. At niyakap niya din ako pabalik. Dun niya sinasabi halos paulit ulit na namimiss niya ako. At ganun din ako sa kanya.
Nung pauwi na kami, nagsolian na kami ng gamit. Tapos, habang naglalakad kami. Bigla akong pinulikat, kaya naisip namin na magpahinga muna.
Dun ko narealize na kahit gaano katipid yung mga sinasabi niya, yung actions niya iba yung pinapakita niya. Alam ko na mapride siyang tao, pigil lahat ng sinasabi niya ewan ko din kung bakit.
Nung nakaupo na kami, wala kaming ginawa kundi magkulitan saka magusap. Kitang kita ko sa mata niya na masaya siya eh. Sobra siyang naging masaya. Doon parang lumalambot na siya, ramdam ko eh. Niyakap niya na ulit ako, sobrang nagiging touchy na ulit siya sakin. At paulit ulit niyang sinasabi na namiss niya ako. Miss na miss ko din siya. Sa kanya ako naging sobrang masaya at alam kong siya din. Inamin niya din yun, na sakin siya naging masaya kumpara sa mga naging ex at kaMU niya.
Pero sana wag ka ng matakot, oo nagkamali ako. Pero handa akong magbago para sayo. Gusto kong maging magkaibigan nga muna tayo, atleast mas makikilala natin ang isa't isa.
Gusto kong maging matured para sayo. GUSTO KONG MAGING BOYFRIEND NA ALMOST PERFECT FOR YOU. Kasi deserve mo yun eh, deserve mo lahat lahat. At someday, kung possible talaga, gagawin ko lahat para sa sayo.
Kung nababasa mo to baboy! Gusto ko lang malaman mo na, maghihintay ako sayo. Alam mo tama sila, masyado tayong nagtataguan ng feelings. Bagay daw tayo, parehas kasi tayong magulo. Hahahahaha. Parehas tayong takot. Pero, hindi na ako matatakot ngayon. Ayokong dahil sa takot ko, meron akong pagsisihan pagdating ng panahon ko. Gusto kita, at hihintayin kita hanggang sa maging ready ka. Andito lang ako palagi, katulad nga ng sinabi mo. Maging ""friends"" muna tayo. Set your priorities, susuportahan kita.
Wag ka magalala, kahit alam mo na hindi ako pasensyosong tao, pero para sayo MAGHIHINTAY AKO.
Di natin alam? Kahit gaano man katagal to, I am actually waiting for my forever na pala?
smile emoticon
""I will wait for you, because honestly I don't want anyone else, baeboy.""
☺
Pakyuuuuuu! "
Maghihintay
2015
Institute of Accounts, Business, and Finance (IABF)
FEU Manila
smile emoticon
Una sa lahat, bisexual ako. Lumaki akong independent, ganun kasi ako napalaki. Only child kasi ako, and busy ang magulang ko. Nabuhay ako na basta kumpleto ako ng materyal na bagay, masaya na ako. Kahit mawala na ang lahat, kaya kong magisa. Pero, mali pala ako.
May naging crush akong bisexual din, crush na crush na crush ko siya. Hindi ko alam kung bakit, nung una di ko naman siya pansin. Pero, may something sa mata niya eh. May kakaiba. Parang una pa lang, alam kong magiging parte siya ng buhay ko.
Alam niyo ba na sobra akong papansin sa kanya? HAHAHAHA! Syempre, umaasa tayo diba? Ayun, so papansin ganyan. Pero tinigilan ko din kasi naturn off ako kasi parang ang sungit niya. Hays.
Tapos nito lang, naging madalas na kaming magkausap. Video call, tapos nagkakatawagan sa cp yung dati ako yung tumatawag sa kanya napalitan ng siya na yung tumatawag sa akin. Nung una, di ako naniniwala na nangyayari to. Tapos, nasundan na yun ng gabi gabi na paguusap. Magsisimula ng 10 or 11, matutulog kami ng 4 am.
Masaya kami, sobra. Alam mo yung kahit anong pagusapan niyo pwede? Lagi pa kaming nagdedebate. Hahahaha. Wala kasing ayaw magpatalo samin. Mas naging masaya kami nung nagkikita na kami, feu ako, feu din siya. Minsan sa isang linggo, apat na beses kaming nagkikita minsan nga naging lima pa. Yung kahit walang pasok, pumapasok ako or siya para magkita kami. Hindi kasi namin matiis yung isa't isa. Ang dami kong nalaman sa kanya, lahat ng naging sikreto niya unti unti kong nalaman. Lahat yun tinanggap ko, lahat ng flaws niya. Wala eh, mahal ko.
smile emoticon
Kaso, may nangyari. Hindi kami nagkaunawaan eh, tapos bigla siyang naguluhan. Wala namang ready sa aming dalawa. Pero nasaktan ako ng sobra. Ang daming naging issues, nadamay pa yung ibang tao. Lalo na hindi na kami nagkikita ng matagal. Naging malabo na ng sobra. Tapos nagdecide siya na magusap kami. Magsosolian na din kami ng gamit.
This ends everything. Yan ang nasa isip ko, closure na to.
Sinabi niya sakin na yun nga di pa siya ready, na natatakot siya, na parang hindi niya priority ang lovelife. Thank God, naging honest siya. Ako din naman sinabi ko na, hindi ako ready. I will never be ready pagdating sa kanya. Lalo na ngayon? Ang bata pa namin andami pang pwedeng mangyari. Pero, gusto ko kasi siya na yung huling tatayaan ko. Siya na yung huling taong mamahalin ko.
Nung naguusap kami, sobrang saglit lang. Alam ko dapat maguusap kami ng about sa amin. Kung ano yung nangyari, pero iba yung nangyari. Naging asaran, tuksuhan, saka puro tawa lang. Naging masaya kami, na kahit na alam kong medyo pigil siya sa mga ginagawa niya. Kita sa mata niya na masaya kaming dalawa.
Niyakap ko siya ng sobrang higpit. At niyakap niya din ako pabalik. Dun niya sinasabi halos paulit ulit na namimiss niya ako. At ganun din ako sa kanya.
Nung pauwi na kami, nagsolian na kami ng gamit. Tapos, habang naglalakad kami. Bigla akong pinulikat, kaya naisip namin na magpahinga muna.
Dun ko narealize na kahit gaano katipid yung mga sinasabi niya, yung actions niya iba yung pinapakita niya. Alam ko na mapride siyang tao, pigil lahat ng sinasabi niya ewan ko din kung bakit.
Nung nakaupo na kami, wala kaming ginawa kundi magkulitan saka magusap. Kitang kita ko sa mata niya na masaya siya eh. Sobra siyang naging masaya. Doon parang lumalambot na siya, ramdam ko eh. Niyakap niya na ulit ako, sobrang nagiging touchy na ulit siya sakin. At paulit ulit niyang sinasabi na namiss niya ako. Miss na miss ko din siya. Sa kanya ako naging sobrang masaya at alam kong siya din. Inamin niya din yun, na sakin siya naging masaya kumpara sa mga naging ex at kaMU niya.
Pero sana wag ka ng matakot, oo nagkamali ako. Pero handa akong magbago para sayo. Gusto kong maging magkaibigan nga muna tayo, atleast mas makikilala natin ang isa't isa.
Gusto kong maging matured para sayo. GUSTO KONG MAGING BOYFRIEND NA ALMOST PERFECT FOR YOU. Kasi deserve mo yun eh, deserve mo lahat lahat. At someday, kung possible talaga, gagawin ko lahat para sa sayo.
Kung nababasa mo to baboy! Gusto ko lang malaman mo na, maghihintay ako sayo. Alam mo tama sila, masyado tayong nagtataguan ng feelings. Bagay daw tayo, parehas kasi tayong magulo. Hahahahaha. Parehas tayong takot. Pero, hindi na ako matatakot ngayon. Ayokong dahil sa takot ko, meron akong pagsisihan pagdating ng panahon ko. Gusto kita, at hihintayin kita hanggang sa maging ready ka. Andito lang ako palagi, katulad nga ng sinabi mo. Maging ""friends"" muna tayo. Set your priorities, susuportahan kita.
Wag ka magalala, kahit alam mo na hindi ako pasensyosong tao, pero para sayo MAGHIHINTAY AKO.
Di natin alam? Kahit gaano man katagal to, I am actually waiting for my forever na pala?
smile emoticon
""I will wait for you, because honestly I don't want anyone else, baeboy.""
☺
Pakyuuuuuu! "
Maghihintay
2015
Institute of Accounts, Business, and Finance (IABF)
FEU Manila
Subscribe to:
Posts (Atom)