FIRST BOYFRIEND

Hi! Tawagin nyo na lang ako sa pangalang Rose.

First year college ako noong makilala ko ang first boyfriend ko na itago na lang natin sa pangalang Jack.

Bago ko siya sagutin, marami muna akong inalam sa kanya, like his past.

Sinagot ko siya dahil kakaiba siya sa lahat. Sweet siya na hindi. Mataray siya na hindi. Magulo siya na hindi. Basta kakaiba sya sa lahat ng nakam.u at naging manliligaw ko.

Pinaramdam niya sa akin yung saya at sakit sa umpisa pa lang.

Naramdaman ko yung alaga niya at pagmamahal. But at the same time sa tuwing nagagalit siya ay nakakalimutan niya na mahal niya ako.

Napakaseloso niya na kahit mga kaibigan kong lalaki na hindi niya pa nakikita at nakilala ay pinagseselosan niya. Pero intindi ko na yon, natural lang yon, mahal niya ako eh. Kaya i chose him over my friends.

Nalulungkot ako kasi nakakamiss din sila. Nilalayo ko yung sarili ko sa mga kaibigan kong lalaki na ang turing lang namin sa isa't-isa ay magkakapatid. Pero napaisip ako sa sinabi ng boyfie ko,

"Kung totoong kaibigan mo sila, maiintindihan ka nila, mananatili sila."

kinakamusta nila ako, nagtatanong sila kung bakit, pero hindi ko lang sinasagot, dahil ayaw kong malaman nila. One friend lang namin ang nakakaalam, my girl best friend.

At ayon na nga, tuluyan kaming nawalan ng communication, pero nagkakalat pa rin sila sa newsfeed ko hehe.

Tapos ayon, naging okay kami ng boyfriend ko. Pero ganon pa rin, kapag galit siya, nakakalimutan niyang mahal niya ako. Sa tuwing magkaaway kami, lagi niya akong bina-block sa messenger. Kapag sa personal naman kami nag-aaway, yung dapat ba sabay kaming umuwi, nauuna sya maglakad tapos diretso uwi, ako, di na niya inihatid.

Hinahabol ko pa siya nung time na yun, kaso mabilis siya maglakad, kaya nawala na sya sa paningin ko. Nangyari ulit, tinry kong habulin siya ulit pero nawala na naman siya sa paningin ko, kaya umuwi na naman ako mag isa.

At noong nangyari ulit, this time, hindi ko na siya hinabol, hinayaan ko na lang siya mawala ulit sa paningin ko.

Ang sakit sakit lang, habang nasa jeep ako, umiiyak ako, may hiya pa naman ako kaya todo takip pa rin ako ng mukha ko habang umiiyak.

Sa school din nangyari ang iwanan, nagka-misunderstanding ulit kami, matapos niya sa last exam, diretso labas at uwi na agad siya.

Noong time na yon, tinapos ko rin agad yung exam ko, para habulin siya, pero wala na, umuwi na naman mag-isa, sumakay na kami ng friend ko sa jeep, para umuwi na rin sana, pero may isang classmate ako na nagsabi sa akin na yung boyfie ko naglalakad don, kaya dali dali ako bumaba at nagpaalam sa friend ko na mauna na siya.

Pumunta ako sa itunuro ng classmate ko, pero di ko sya makita, tinawagan ko siya pero di niya sinasagot, hanggang sa sagutin niya.

" Asan ka na, Jack?" tanong ko.

"Umuwi ka na, umuwi na ako." Sagot niya.

Sumakay na ako sa jeep na walang pasahero dahil hindi ko na mapigilan yung luha ko, at ayaw kong may makakita na umiiyak ako.

Pero, inintindi ko pa rin, besides, alam kong may ugali rin ako na iniintindi niya, pero bakit ganon? Ang sakit naman.

Ang kagandahan lang ay sa kabila ng pag-aaway namin, walang nagbabago, masaya pa rin kami tulad nung umpisa.

Pero narealize ko,

"Mahal mo lang ako kapag masaya tayo, pero pag hindi tayo okay, nakakalimutan mong mahal mo ako."

Pauulit ulit na away at bati, iiwan niya ako sa ere sa tuwing hindi kami okay kaya one time nung iwan niya ulit ako, sinabi kong,

"Ayaw ko na, pagod na ako, lagi mo na lang ako iniiwan sa ere sa tuwing nag-aaway tayo, mahal mo ba talaga ako?"

Matagal bago ulit hindi kami mag-chat, masakit pero tiniis ko. Ayaw kong, bumalik ulit sa kanya kahit ako na yung nasasaktan, inignore ko ang text at tawag niya for a while, pero dahil marupok ako, nung basahin ko na nag-message na "Sorry" napatawad ko na siya.

Ayaw niya raw na mag-break kami, at hindi niya kaya, kaya pinaliwanag ko yung nararamdaman ko sa kanya, kung bakit napagod ako. Nag-usap kami ng matino.

Nagsabi pa nga ako na,

"Hindi naman ako nakikipagbreak, ang ibig sabihin ng ayaw ko na ay ayaw ko na maramdaman yung sakit na pinaparamdam mo. Napagod lang ako. Nakakapagod naman talaga kaya magpapahinga muna ako pero sayo pa rin ako, at tsaka gusto ko lang din naman talaga malaman kung mahalaga at mahal mo ba talaga ako.”

Since that day, hindi na niya ginagawa yung iiwan ako sa ere sa tuwing hindi kami okay. At mas naramdaman ko pa yung pagmamahal niya.

Medyo mahirap siya i-handle sa umpisa, pero nagkaintindihan at nasolusyunan ang isang challenge sa love story namin noong sabihin namin ang problema sa isa't-isa.

Rose

2021

Unknown

Unknown