Lei
2011
College of Nursing
"I first had a boyfriend when I was 14. I wasn't rushing into love, I tell you. I didn't ask for it to happen but unexpectedly, it was there. Hindi na ako nanlaban o humindi. Tama nga sila (the elders), kapag tinamaan ka na ng lintik, wala ka nang palag. The relationship went on for 1 and half year. It was one hell of a painfully crazy rollercoaster ride. I risked everything in order to sustain whatever I had during that time. I risked my parents' trust, the joy of closely watching my little siblings' childhood, the company of good friends, the salutatorian title, the chance to study in a prestigious university abroad and I ended up losing it all. Sobrang dami nang investments ko sa relasyon na 'yon pero hindi nagwork out kasi puro ako lang ang namuhunan. One-sided pero hindi naman siguro all the time. He loved me and he did an awful lot of things to remind me that but it wasn't enough.
The thing here is, it ended because he cheated on me. He was away for quite some time. Akala ko faithful because that was what he claimed he was. I trusted him. Nalaman ko na lang na may iba siyang girlfriend and nabuntis pala niya 'yong babae. He said, mas mahal niya ako but I let him go, anyway. Hindi sapat ang salita lang.
I've been single for four years now. Masasabi kong naging okay naman na ako pero hindi ko maipagkakailang my past fucked up my present self. I was haunted by that relationship na feeling ko I won't be able to find another guy who will love me truly. Hindi na ako naniniwala sa konsepto ng pag-ibig. Uso pa ba 'yon ngayon? I became cold and bitter. I didn't curse love, though. I didn't close any doors.
That's why when I met Andrew (not his real name) through my best friend, okay lang sa akin. This guy and I became good friends. Inseparable, even. Sweet siya, good listener and tinutulungan niya ako in my Math subjects. Kahit ilang oras ang pagitan ng break at dismissal namin, lagi pa rin niya akong hinihintay. Lagi pa kaming nagkakatext; sa umaga pagkagising hanggang sa gabi bago matulog. Minsan, we would sing each other to sleep. Nakagawian na namin ang gano'n. Inihahatid-sundo niya ako (he's from QC and I'm from Makati kaya mej nalunod ako sa effort niya). Sinubukan kong hindi lagyan ng malisya ang lahat kasi sabi ko, gusto ko rin ng guy best friend baka siya na nga 'yon until one day, umamin siya na mahal niya daw ako. He befriended me kasi he wanted to get to know me. Noong una niya daw akong makita, he was captivated and from that moment, he knew who he wanted to be with for the rest of his life: me.
It changed things for me. No matter how his confession made me feel special, I decided to distance myself from him. Iniwasan ko na siya. Hindi ko na siya pinansin. I have this rule kasi na kapag tropa, tropa lang talaga. I even flirted with other boys para pagselosin siya, para itaboy siya palayo but he didn't budge. Instead, he stayed. He became more patient. Araw-araw niyang pinatunayan na hindi siya tulad ng iba. He wooed me. He wanted me back, he said. Kahit friends lang daw. Sinusungitan ko siya but I still accepted his letters (I read all of them by heart) and the roses (I kept them in between pages of my favorite books). FIRST TIME KONG MAKATANGGAP NG LOVE LETTERS AND FLOWERS IN MY ENTIRE LIFE MY GOODNESS GRACIOUS!!!! I WAS FLOORED. HINDI KO NAMAN KAMUKHA SI MAMA MARY!!!! AKALA KO KASI MGA SANTA AT SANTO LANG ANG INAALAYAN NG MGA GANO'N GANO'N. Hindi ko naman maitatagong may nararamdaman din ako sa kanya, na kinikilig kilig ako kapag nandyan siya at kapag nag-eeffort siya para sa akin pero takot na akong masaktan. I've been fucked up and over before, hindi imposibleng mangyari 'yon ngayon. I got scared shitless and worse, naduwag ako. Noong 20th birthday ko, he wrote me a very long letter, gave me flowers and a book that I've been lusting on for months na hindi ko mabili bili dahil sa wala akong time para basahin 'yon. On the last page of that book, he attached a sticky note saying, ""I'm very thankful to the high heavens that I've come to know you. You are a sweet and caring soul. You have such a kind heart. I'm so lucky to have you in my life. For now, this is goodbye."" His words saddened me pero I didn't dare ask kung saan siya pupunta or kung ano bang mangyayari sa amin. I simply let it pass pero mahal ko na siya. His absence didn't change the fact that I loved him.
He transferred to another school. Nawala siya for a while but out of nowhere, he reappeared. This time, he was even more sure of his feelings for me. To make the long story short, I gave him a chance. Sabi ko, bahala na masaktan kasi lahat naman nasasaktan sa pag-ibig. Kung masaktan man ako, worth it. Pinakilala ko pa siya sa parents ko (kung dati, hindi sila cool na may lalaki sa buhay ko; ngayon, okay na sa kanila). He had my friends' approval, too. Grand gestures here and there, assurances here and there. Masaya kami. Sobrang saya. He never failed to surprise me everyday, to make me happy. Nakaalign na ang lahat no'n. Pati na siguro mga bituin sa langit, mga planeta sa kalawakan. Aahhhh, shocks, 'pag in love nga naman. Everything was perfect ('yong bf-gf label na lang 'yong kulang) until...
Late last year, two nights before siya magpropose sa 'kin (nalaman ko because my friends told me na they've been planning with him for weeks kung paano nila gagawin, kung paano nila ako isusurprise), HE DIED IN A CAR ACCIDENT. That night, tama siguro na I felt extra clingy sa kanya. Hindi ko alam na 'yon na pala 'yong huling time na masasabihan ko siya ng ""I love you"", na mayayakap ko siya ng mahigpit, na maamoy 'yong pabango niya, na mahahawakan ko 'yong kamay niya, na maririnig ko 'yong boses niya. Hindi ko alam. Wala akong kamalay-malay. In a snap, it happened. Nawala na lang bigla 'yong lalaking pinakamamahal ko. I can't explain how painful it was to sit on my bed at 3AM with my parents who didn't know which to do first: hug me or leave me alone to cry. I was shocked by the news (sino bang hindi?). My ears rang from listening to his mom's muffled voice and sobbing on the phone. My eyes hurt from too much crying. Una kong naisip, if only I could turn back time... Sana sinulit ko 'yong oras na nandito pa siya. Sana hindi ako natakot. Sana hindi ako naduwag. Pero gano'n talaga 'no, nasa huli ang pagsisisi.
To you, my angel, I love you! I find peace knowing that I once made you happy (Your family told me so. Halos 3 years mo na daw pala akong kwinikwento sa kanila. Hindi mo lang ako magawang lapitan dati dahil ang sungit sungit ko.) Dapat ako ang magpasalamat ng todo sa high heavens 'cos I've come to know you. Thank you for loving me even just for a short forever!
smile emoticon
To the readers, pahalagahan n'yo 'yong mga taong mahal n'yo baka sooner or later, mawala siya tapos hindi n'yo pa nasasabing mahal n'yo sila or hindi n'yo nagagawang patunayan na mahal n'yo nga sila. Treasure them. And also, baka nasa tabi tabi lang 'yong mga taong nagmamahal pala sa inyo ng tunay, hinihintay lang ang tamang chance. Be patient.
"
Thursday, August 6, 2015
L
L
2006
AMV College of Accountancy
"Nung una kitang nakilala aaminin kong hindi agad kita nagustuhan. Tahimik ka kasi. Yung tipong hindi magsasayang ng laway kung hindi importante. Pero dahil seatmate kita, naging biktima ka ng ADHD ko. Natutuwa pa nga ako sayo non kasi kahit makulit at weird ako never kang nagpakita ng kahit konting hint ng inis. Minsan nga tinotolerate mo pa nga ako eh, tulad nung sinabi ko sayo na parang feel kong i-drawing si Spongebob sa kamay mo, kusa mong inalay ang kamay mo para maging canvass ng masterpiece ko.
Naalala mo ba nung nagdala ako ng baong kanin at ulam sa school, pinagtawanan mo ako? At isang linggo mo akong inasar at simula non hinding hindi na ko nagdala ng baong pagkain sa school. Pero dahil nakonsensya ka, nagsimula kang magdala ng pagkain para sa akin. Hinding hindi ko makakalimutan yun kasi nag-gain ako ng 5 pounds dahil yung favorite kong bacon ang lagi mong binabaon.
Kapag absent ka, kinukulit kita sa text, at kahit ang tagal tagal tagal tagal tagal tagal tagal tagal mong mag-reply, nag-hihintay pa rin ako kasi na-mimiss kita. Naalala ko nung kaka-start pa lang ng 2nd sem, isang linggo kang wala. Text ako ng text, pero hindi ka nag-rereply. Nag-out of the country ba kayo? Bakit hindi mo ako sinabihan? O baka naman nagpalit ka na ng number? Nawalan ng load? Ang dami dami kong naiisip nun. Kailangan kong malaman. Kaya tumawag ako.
“Hello?”
Binaba ko agad.
Bakit babae ang sumagot?
Girlfriend mo siguro?
Nag-text ka. Sabi mo, Busy ako L, please don’t text or call me.
Sorry. Busy ka pala. Busy sa girlfriend mo?
Sobrang nagtampo ako sayo nun. I stopped texting you, kahit mahirap. You owed me a lot of explanations. Gabi gabi akong umiiyak because of that.
A week after, pumasok ka na. Lahat ng classmates natin nag-kumpulan sayo. So ano ka na ngayon? Artista? Tapos sa kanila kwento ka ng kwento. Tapos sakin simpleng explanation lang thru text di mo pa mabigay? Hindi ko kayang makita ka kaya lumabas ulit ako ng classroom. Mag-ccut na lang ako.
Pero pinigilan mo ako. Ang higpit higpit ng kapit mo sa kamay ko. Struggling was useless.
“Sorry, L. Hindi ko masabi sayo.”
Ang alin? Na may girlfriend ka na? Na naging selfish ka? Pero wala akong masabi. Ni hindi kita matingnan sa mata, kaya sa dibdib mo na lang ako napatingin. Napansin ko biglang may nakaumbok sa dibdib mo.
Tiningnan kita sa mata. Parang alam ko na. Pero ayokong marinig. Ayoko. Ayoko. Sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko, para bang wala akong narinig sa mga sinabi mo kung hindi yung, “I only have a few weeks left.”
Napaiyak na lang ako. Ang sakit malaman na mawawala ka na. Sana hindi na lang tayo naging close. Sana hindi na lang ikaw naging seatmate ko. Sana hindi na lang ikaw ang minahal ko.
Pinunasan mo ang mga luha ko sabay sabing...
“Bakit ka ba umiiyak? Di pa ako tapos. Papunta kaming States para magbakasyon. I only have a few weeks left dito sa Pilipinas.”
Dahil sa sobrang inis, sinuntok kita. Tumatawa ako pero patuloy paring tumutulo luha ko.
Tinanong kita kung ano yung naka-umbok sa dibdib mo. Tinanggal mo ito.
Isang box? Binuksan mo, sabay luhod sa harap ko.
“L, will you be my girlfriend?”
Di ako makasagot nung mga oras na yun. Pero syempre alam kong alam mo naman na nun kung anong sasabihin ko sayo diba?
Ngayon, 4 years na tayo and counting. Thank you, G. I’ll skip the cheesy speech and just say it straight to the point. I love you, and I’ll always be here for you.
P.S. Pinsan nyang babae pala yung sumagot ng phone nya that time hahaha"
2006
AMV College of Accountancy
"Nung una kitang nakilala aaminin kong hindi agad kita nagustuhan. Tahimik ka kasi. Yung tipong hindi magsasayang ng laway kung hindi importante. Pero dahil seatmate kita, naging biktima ka ng ADHD ko. Natutuwa pa nga ako sayo non kasi kahit makulit at weird ako never kang nagpakita ng kahit konting hint ng inis. Minsan nga tinotolerate mo pa nga ako eh, tulad nung sinabi ko sayo na parang feel kong i-drawing si Spongebob sa kamay mo, kusa mong inalay ang kamay mo para maging canvass ng masterpiece ko.
Naalala mo ba nung nagdala ako ng baong kanin at ulam sa school, pinagtawanan mo ako? At isang linggo mo akong inasar at simula non hinding hindi na ko nagdala ng baong pagkain sa school. Pero dahil nakonsensya ka, nagsimula kang magdala ng pagkain para sa akin. Hinding hindi ko makakalimutan yun kasi nag-gain ako ng 5 pounds dahil yung favorite kong bacon ang lagi mong binabaon.
Kapag absent ka, kinukulit kita sa text, at kahit ang tagal tagal tagal tagal tagal tagal tagal tagal mong mag-reply, nag-hihintay pa rin ako kasi na-mimiss kita. Naalala ko nung kaka-start pa lang ng 2nd sem, isang linggo kang wala. Text ako ng text, pero hindi ka nag-rereply. Nag-out of the country ba kayo? Bakit hindi mo ako sinabihan? O baka naman nagpalit ka na ng number? Nawalan ng load? Ang dami dami kong naiisip nun. Kailangan kong malaman. Kaya tumawag ako.
“Hello?”
Binaba ko agad.
Bakit babae ang sumagot?
Girlfriend mo siguro?
Nag-text ka. Sabi mo, Busy ako L, please don’t text or call me.
Sorry. Busy ka pala. Busy sa girlfriend mo?
Sobrang nagtampo ako sayo nun. I stopped texting you, kahit mahirap. You owed me a lot of explanations. Gabi gabi akong umiiyak because of that.
A week after, pumasok ka na. Lahat ng classmates natin nag-kumpulan sayo. So ano ka na ngayon? Artista? Tapos sa kanila kwento ka ng kwento. Tapos sakin simpleng explanation lang thru text di mo pa mabigay? Hindi ko kayang makita ka kaya lumabas ulit ako ng classroom. Mag-ccut na lang ako.
Pero pinigilan mo ako. Ang higpit higpit ng kapit mo sa kamay ko. Struggling was useless.
“Sorry, L. Hindi ko masabi sayo.”
Ang alin? Na may girlfriend ka na? Na naging selfish ka? Pero wala akong masabi. Ni hindi kita matingnan sa mata, kaya sa dibdib mo na lang ako napatingin. Napansin ko biglang may nakaumbok sa dibdib mo.
Tiningnan kita sa mata. Parang alam ko na. Pero ayokong marinig. Ayoko. Ayoko. Sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko, para bang wala akong narinig sa mga sinabi mo kung hindi yung, “I only have a few weeks left.”
Napaiyak na lang ako. Ang sakit malaman na mawawala ka na. Sana hindi na lang tayo naging close. Sana hindi na lang ikaw naging seatmate ko. Sana hindi na lang ikaw ang minahal ko.
Pinunasan mo ang mga luha ko sabay sabing...
“Bakit ka ba umiiyak? Di pa ako tapos. Papunta kaming States para magbakasyon. I only have a few weeks left dito sa Pilipinas.”
Dahil sa sobrang inis, sinuntok kita. Tumatawa ako pero patuloy paring tumutulo luha ko.
Tinanong kita kung ano yung naka-umbok sa dibdib mo. Tinanggal mo ito.
Isang box? Binuksan mo, sabay luhod sa harap ko.
“L, will you be my girlfriend?”
Di ako makasagot nung mga oras na yun. Pero syempre alam kong alam mo naman na nun kung anong sasabihin ko sayo diba?
Ngayon, 4 years na tayo and counting. Thank you, G. I’ll skip the cheesy speech and just say it straight to the point. I love you, and I’ll always be here for you.
P.S. Pinsan nyang babae pala yung sumagot ng phone nya that time hahaha"
Ms. Never-Been-Cheated-On
Ms. Never-Been-Cheated-On
2010
College of Nursing
"After reading gazzilions of UST files cheating stories and novels, plus watching tons of movies about cheating, minsan napapaisip ako ""what's it like to be cheated on?"" (disclaimer: no offense to people who had been cheated on; no pun intended :)))
So, one day i asked my bf (of 2 years)
Me: Babe, di ka ba magchicheat sakin?
Him: WTF babe, siyempre hindi
Me: eh gusto ko magcheat ka eh
Him: bakit gusto mo akong magcheat?
Me: para pwede kitang awayin and wala kang choice but to accept my wrath dahil ikaw may kasalanan, malandi ka.
Him: WTF babe. Hindi nga ako magchicheat sayo!
Me: okay, whatever.
Exams week namin (same course and batch namin but we're not block mates) after an exam pumunta ako sa labas ng testing room ng class niya and went looking for him. wala siya, and it's weird na wala siya kasi alam kong tapos na siya dahil mabilis siyang magtake ng exam ever since first year. so i called him.
Me: san ka?
Him: nasa main building
Me: anung ginagawa mo jaaan?
Him: inaayos ko TOR ko.
Me: bakit di mo ko tinext? hinanap kita sa labas ng room niyo
Him: eh kasi akala ko di ka pa tapos
Me: okay, bilisan mo hintayin kita sa Pav.
Right after naming magusap nagmadali akong lumabas ng bldg. dapat talaga maghihintay lang ako sa pav kaso lang bigla kong naisip na baka may tinatago siya sakin kasi usually nagtetext siya pag tapos na siyang magexam, so i decided na dumeretsong main bldg. habang nagbibrisk-walking ako dami ng pumasok sa isip ko kung ano magiging reaction ko, sisigawan ko ba siya, or pageexplainin ko ba siya, sasampalin ko ba siya, sasabunutan ko ba yung babae. basta, naexcite ako na ewan. tapos half way na ako sa main bldg. ayun siya naglalakad magisa.
Him: oh, akala ko ba magkikita tayo sa pav?
Me: *rolled my eyes at him* eh i changed my mind, nagmadali pa naman among pumunta sa main bldg. kasi feeling ko nagchicheat ka sakin.
Him: *sobrang tawang tawa siya* WTF, sobrang baliw ka talaga. I would never cheat on you, I'm not the cheating type. sorry.
Me: wag kang magsalita ng tapos. one day, one day talaga!
Then yun, till this day faithful padin siya. hayyy... HAHAHA but seriously, hindi naman sa gusto kong masaktan and shit, minsan kasi gusto ko lang makarelate sa mga ganon, but i know na if ever dumating yung araw na gun (fingers crossed* jooooke) i'll look back to this post and regret it. but hopefully faithful si bf forever. :)))))"
2010
College of Nursing
"After reading gazzilions of UST files cheating stories and novels, plus watching tons of movies about cheating, minsan napapaisip ako ""what's it like to be cheated on?"" (disclaimer: no offense to people who had been cheated on; no pun intended :)))
So, one day i asked my bf (of 2 years)
Me: Babe, di ka ba magchicheat sakin?
Him: WTF babe, siyempre hindi
Me: eh gusto ko magcheat ka eh
Him: bakit gusto mo akong magcheat?
Me: para pwede kitang awayin and wala kang choice but to accept my wrath dahil ikaw may kasalanan, malandi ka.
Him: WTF babe. Hindi nga ako magchicheat sayo!
Me: okay, whatever.
Exams week namin (same course and batch namin but we're not block mates) after an exam pumunta ako sa labas ng testing room ng class niya and went looking for him. wala siya, and it's weird na wala siya kasi alam kong tapos na siya dahil mabilis siyang magtake ng exam ever since first year. so i called him.
Me: san ka?
Him: nasa main building
Me: anung ginagawa mo jaaan?
Him: inaayos ko TOR ko.
Me: bakit di mo ko tinext? hinanap kita sa labas ng room niyo
Him: eh kasi akala ko di ka pa tapos
Me: okay, bilisan mo hintayin kita sa Pav.
Right after naming magusap nagmadali akong lumabas ng bldg. dapat talaga maghihintay lang ako sa pav kaso lang bigla kong naisip na baka may tinatago siya sakin kasi usually nagtetext siya pag tapos na siyang magexam, so i decided na dumeretsong main bldg. habang nagbibrisk-walking ako dami ng pumasok sa isip ko kung ano magiging reaction ko, sisigawan ko ba siya, or pageexplainin ko ba siya, sasampalin ko ba siya, sasabunutan ko ba yung babae. basta, naexcite ako na ewan. tapos half way na ako sa main bldg. ayun siya naglalakad magisa.
Him: oh, akala ko ba magkikita tayo sa pav?
Me: *rolled my eyes at him* eh i changed my mind, nagmadali pa naman among pumunta sa main bldg. kasi feeling ko nagchicheat ka sakin.
Him: *sobrang tawang tawa siya* WTF, sobrang baliw ka talaga. I would never cheat on you, I'm not the cheating type. sorry.
Me: wag kang magsalita ng tapos. one day, one day talaga!
Then yun, till this day faithful padin siya. hayyy... HAHAHA but seriously, hindi naman sa gusto kong masaktan and shit, minsan kasi gusto ko lang makarelate sa mga ganon, but i know na if ever dumating yung araw na gun (fingers crossed* jooooke) i'll look back to this post and regret it. but hopefully faithful si bf forever. :)))))"
napagtripan
napagtripan
1234
Faculty of Arts and Letters
"Sa sobrang exciting ng summer ko, binasa ko yung 2012 journal ko. HAHAHA. K. Loser I know. Anyway, may nabasa lang ako and I just wanted to share my weird yet somehow funny jeepney experience..
--
Pauwi na ko galing mall. Nag-aantay ng jeep ng masasakyan. At dahil gabi na non, medyo mahirap na, halos lahat ng jeep puno na. Pero luckily, nakahanap din naman ako agad ng jeep na siksikan, in fact maluwag nga eh. So sumakay na ko.
Pagupo ko, medyo nagsisi agad ako. Kasi yung jeep eh parang nasa party. Lam nyo yun? Yung sobrang lakas ng music ni manong tas yung feeling mo yung puso mo nag ""tudugdugdug"" ng malakas. Tas may disco lights effect pa? Pero dahil gusto ko ng umuwi, nagstay nalang ako.
Habang naghahanap ng pera pambayad, si manong nagaantay lang ng pasahero para mapuno yung jeep. At nung finally, may mga sumakay na at finally nakahanap na ko ng bayad. ASDFGHJKL. May mga sumakay na group of boys, as far as I remember 8 sila. Mukang mga 2 years older than me. Umupo sila sa magkabilang side, bale tig apat sa parehong side para magkakaharap. Pero hindi sila snatcher o mukang goons kung yun ang naiisip nyo. Kay ako napa ""asdfghjkl"" eh kasi lahat sila medyo pogi. *excuse may kalandian :3* syempre sa dami nila dali nilang mapapansin di ba.
Anyway, isinantabi ko muna yung kalandian ko at nagbayad na ko.
Ako: Bayad ho. *sabay abot ng 20* isang simbahan.
Yung katabi kong guy, na kasama dun sa group of 8 yung nagabot ng bayad ko, itago nalang naten sya sa pangalang RED, since naka-red naman sya non. Oo aaminin ko, pogi si Red.
Anyway. So pagbayad ko di agad ako sinuklian ni manong. So ako, okay lang since it's a 15-minute drive from the mall to the church.
Umandar na yung jeep, at tumulala nalang ako sa kawalan hanggang sa...
inistorbo ng mga lalaking yon ang aking pagmumuni muni sa kanilang kwentuhang napakalakas. Isipin nyo naman ang ingay na sa jeep ang ingay pa nila so medyo nainis ako. Pero mas nainis ako dun sa pinagkkwentuhan nila.
Syempre sa ingay nila, narinig ko nayung usapan nila, turns out medyo mga loko pala to. Nagkkwentuhan sila about GIRLS. Na kesyo pinagtripan nila tas tatawa sila ng malakas. I don't exactly remember kung ano yung mga panttrip na ginawa nila pero ang alam ko di naman sya sobra, yung mga trip lang ng barkada ganon. Di ko namalayan isa pala ako sa ""soon to be"" na pagtatawanan nila...
Naubos na ang 5 minutes wala pa rin ang sukli ko. Gusto ko ng paalalahanan si manong, pero sa sobrang lakas ng music at tawanan ng mga lalaking yon, di ko magawa. Kasi alam kong kakailanganin kong sumigaw, eh nahihiya ako. So pinalipas ko nalang. Sabi ko pag malapit na talaga.
Naubos ulit ang 5 minutes wala pa rin ang sukli ko. Wala na kong magagawa, sayang kaya P12 na sukli. So ginawa ko na yung kinahihiya ko.
Ako: Manong yung sukli po ng isang simbahan.
Manong: ~~~~
Group of boys: *tumahimik, tinignan ako. what is awkward*
Ako: *medyo mas malakas* Manong yung sukli po ng isang simbahan.
Manong: ~~~~
Group of boys: *nakatingin pa rin sakin* sa isip isip ko, kailangan titignan ako!? Sobrang awkward talaga non gusto ko na maglaho :((
Then suddenly...
RED: *malakas na boses* kuya! yung sukli daw po ng isang simbahan.
*insert awkward moment here* di ko alam kung magtthank you ako or what so tumingin na lang ulit ako sa labas. Tas maya maya..
RED: Ate. aqiwueybaioeiaehrpnv *OO. Yan lang naintindihan ko sa lakas ng music*
So ako: Ha? *with matching kuha ng sukli sa kanya*
ABA! Pagtinign ko 6 lang yung sukli!! Di ata makatarungan yon. 12 kaya dapat sukli ko.
Dun lang ako na-enlighten na ang sinabi pala ni Red ay ""Ate kulang daw po sukli mo""
Ako: KUYA. KULANG PO YUNG SUKLI NYO.
Manong: *FINALLY PINATAY YUNG MUSIC* Ms. Wala po akong barya, yan lang sukli ko.
Sa isip isip ko: ANONG WALANG BARYA GABI NA KAYA. DAPAT MAY BARYA KA NA.
Ewan ko nainis talaga ako non, pero wala na kong magawa so nagsungit na lang ako. Nilagay ko yung sukli sa wallet ko na medyo padabog *ewan ko bat ako OA neto baka PMS*
RED: Hala, baka wala ng pamasahe pauwi si ate.
Di ko sya pinansin. Maya maya, tinawag nila ako. OO SILANG LAHAT: ATE!
Paglingon ko, lumapit si Red sakin, may inaabot saking P20.
Hindi ko alam kung kikiligin ako kasi medyo sweet, o matatakot ako kasi medyo creepy, o maiinis kasi parang akala nya wala akong pera hahaha. Pero sabi ko nalang..
""Hala kuya wag na, okay lang"" Tas ngiti.
Lahat ng lalaki bigla: AWWW!!
Ako: WTF JUST HAPPENED. Sabay lingon ulit sa labas.
*Here comes the climax of this story...*
Malapit na kong bumaba. At napansin ko na wala ng masyadong tao sa jeep non, yung mga lalaki, ako, at isang ale nalang.
Maya maya, si manong binuksan na ulit yung radyo nya. Palipat lipat ng kanta, naghahanap ng trip nya. Tas dumating sa isang kanta na di ko masyado narinig, pero nilipat nya agad. PERO. Sabay sabi nung mga lalaki. ""KUYA KUYA DUN NALANG DALI PALIPAT ULI""
Aba, malay ko bang sasakyan ni manong trip nila. Edi nilipat nya ulit.. Tas pinakinggan ko yung kanta, medyo oldies. Pero parang familiar ng biglang....
One boy: 1, 2, 3...
LAHAT SILA: NANGHIHINAYANG, NANGHIHINAYANG ANG PUSO KOOOOO
Pagtingin ko sakanila, lahat sila nakatigin sakin kumakanta with matching hand gestures pa. Tas tinutulak si Kuya Red. TAS AKO. OMG JUST STRIKE ME WITH LIGHTNING RIGHT NOW. SOBRANG NAHIHIYA NA KO NON. GUSTO KO NA BUMABA. HUHUHU.
Pagtingin ko pa dun sa isang ale, tumatawa sya. :((
Tuloy tuloy lang silang kumanta tas ako namumula na sa kahihiyan. FINALLY!! Bababa na ko so ako, ""MANONG PARA PO!!""
Tumigil silang lahat kumanta tas may nag ""Aww"" pa.
Nung tumigil na yung jeep pababa na ko biglang.. ""BYE ATE!!""
Nakababa na ko ng jeep, pero biglang sumilip sa bintana si RED sabay sabing ""Bye ate. Ingat ka"" with matching smile.
After non, ewan ko nakangiti narin ako hanggang makarating ng bahay.
smile emoticon
Fortunately, or unfortunately (depends on your view) after 2 years di ko na ulit sila nakita. Kahit si Red.
P.S. Sorry mahaba, labyu guys. I just wasted your 5 minutes.
kiss emoticon
P. P.S. HOY FRIEND, Di ko alam kung naaalala mo pang kinwento ko to sayo, pero pls kung oo. Don't tag me!! Okay? Labyu mwa
"
1234
Faculty of Arts and Letters
"Sa sobrang exciting ng summer ko, binasa ko yung 2012 journal ko. HAHAHA. K. Loser I know. Anyway, may nabasa lang ako and I just wanted to share my weird yet somehow funny jeepney experience..
--
Pauwi na ko galing mall. Nag-aantay ng jeep ng masasakyan. At dahil gabi na non, medyo mahirap na, halos lahat ng jeep puno na. Pero luckily, nakahanap din naman ako agad ng jeep na siksikan, in fact maluwag nga eh. So sumakay na ko.
Pagupo ko, medyo nagsisi agad ako. Kasi yung jeep eh parang nasa party. Lam nyo yun? Yung sobrang lakas ng music ni manong tas yung feeling mo yung puso mo nag ""tudugdugdug"" ng malakas. Tas may disco lights effect pa? Pero dahil gusto ko ng umuwi, nagstay nalang ako.
Habang naghahanap ng pera pambayad, si manong nagaantay lang ng pasahero para mapuno yung jeep. At nung finally, may mga sumakay na at finally nakahanap na ko ng bayad. ASDFGHJKL. May mga sumakay na group of boys, as far as I remember 8 sila. Mukang mga 2 years older than me. Umupo sila sa magkabilang side, bale tig apat sa parehong side para magkakaharap. Pero hindi sila snatcher o mukang goons kung yun ang naiisip nyo. Kay ako napa ""asdfghjkl"" eh kasi lahat sila medyo pogi. *excuse may kalandian :3* syempre sa dami nila dali nilang mapapansin di ba.
Anyway, isinantabi ko muna yung kalandian ko at nagbayad na ko.
Ako: Bayad ho. *sabay abot ng 20* isang simbahan.
Yung katabi kong guy, na kasama dun sa group of 8 yung nagabot ng bayad ko, itago nalang naten sya sa pangalang RED, since naka-red naman sya non. Oo aaminin ko, pogi si Red.
Anyway. So pagbayad ko di agad ako sinuklian ni manong. So ako, okay lang since it's a 15-minute drive from the mall to the church.
Umandar na yung jeep, at tumulala nalang ako sa kawalan hanggang sa...
inistorbo ng mga lalaking yon ang aking pagmumuni muni sa kanilang kwentuhang napakalakas. Isipin nyo naman ang ingay na sa jeep ang ingay pa nila so medyo nainis ako. Pero mas nainis ako dun sa pinagkkwentuhan nila.
Syempre sa ingay nila, narinig ko nayung usapan nila, turns out medyo mga loko pala to. Nagkkwentuhan sila about GIRLS. Na kesyo pinagtripan nila tas tatawa sila ng malakas. I don't exactly remember kung ano yung mga panttrip na ginawa nila pero ang alam ko di naman sya sobra, yung mga trip lang ng barkada ganon. Di ko namalayan isa pala ako sa ""soon to be"" na pagtatawanan nila...
Naubos na ang 5 minutes wala pa rin ang sukli ko. Gusto ko ng paalalahanan si manong, pero sa sobrang lakas ng music at tawanan ng mga lalaking yon, di ko magawa. Kasi alam kong kakailanganin kong sumigaw, eh nahihiya ako. So pinalipas ko nalang. Sabi ko pag malapit na talaga.
Naubos ulit ang 5 minutes wala pa rin ang sukli ko. Wala na kong magagawa, sayang kaya P12 na sukli. So ginawa ko na yung kinahihiya ko.
Ako: Manong yung sukli po ng isang simbahan.
Manong: ~~~~
Group of boys: *tumahimik, tinignan ako. what is awkward*
Ako: *medyo mas malakas* Manong yung sukli po ng isang simbahan.
Manong: ~~~~
Group of boys: *nakatingin pa rin sakin* sa isip isip ko, kailangan titignan ako!? Sobrang awkward talaga non gusto ko na maglaho :((
Then suddenly...
RED: *malakas na boses* kuya! yung sukli daw po ng isang simbahan.
*insert awkward moment here* di ko alam kung magtthank you ako or what so tumingin na lang ulit ako sa labas. Tas maya maya..
RED: Ate. aqiwueybaioeiaehrpnv *OO. Yan lang naintindihan ko sa lakas ng music*
So ako: Ha? *with matching kuha ng sukli sa kanya*
ABA! Pagtinign ko 6 lang yung sukli!! Di ata makatarungan yon. 12 kaya dapat sukli ko.
Dun lang ako na-enlighten na ang sinabi pala ni Red ay ""Ate kulang daw po sukli mo""
Ako: KUYA. KULANG PO YUNG SUKLI NYO.
Manong: *FINALLY PINATAY YUNG MUSIC* Ms. Wala po akong barya, yan lang sukli ko.
Sa isip isip ko: ANONG WALANG BARYA GABI NA KAYA. DAPAT MAY BARYA KA NA.
Ewan ko nainis talaga ako non, pero wala na kong magawa so nagsungit na lang ako. Nilagay ko yung sukli sa wallet ko na medyo padabog *ewan ko bat ako OA neto baka PMS*
RED: Hala, baka wala ng pamasahe pauwi si ate.
Di ko sya pinansin. Maya maya, tinawag nila ako. OO SILANG LAHAT: ATE!
Paglingon ko, lumapit si Red sakin, may inaabot saking P20.
Hindi ko alam kung kikiligin ako kasi medyo sweet, o matatakot ako kasi medyo creepy, o maiinis kasi parang akala nya wala akong pera hahaha. Pero sabi ko nalang..
""Hala kuya wag na, okay lang"" Tas ngiti.
Lahat ng lalaki bigla: AWWW!!
Ako: WTF JUST HAPPENED. Sabay lingon ulit sa labas.
*Here comes the climax of this story...*
Malapit na kong bumaba. At napansin ko na wala ng masyadong tao sa jeep non, yung mga lalaki, ako, at isang ale nalang.
Maya maya, si manong binuksan na ulit yung radyo nya. Palipat lipat ng kanta, naghahanap ng trip nya. Tas dumating sa isang kanta na di ko masyado narinig, pero nilipat nya agad. PERO. Sabay sabi nung mga lalaki. ""KUYA KUYA DUN NALANG DALI PALIPAT ULI""
Aba, malay ko bang sasakyan ni manong trip nila. Edi nilipat nya ulit.. Tas pinakinggan ko yung kanta, medyo oldies. Pero parang familiar ng biglang....
One boy: 1, 2, 3...
LAHAT SILA: NANGHIHINAYANG, NANGHIHINAYANG ANG PUSO KOOOOO
Pagtingin ko sakanila, lahat sila nakatigin sakin kumakanta with matching hand gestures pa. Tas tinutulak si Kuya Red. TAS AKO. OMG JUST STRIKE ME WITH LIGHTNING RIGHT NOW. SOBRANG NAHIHIYA NA KO NON. GUSTO KO NA BUMABA. HUHUHU.
Pagtingin ko pa dun sa isang ale, tumatawa sya. :((
Tuloy tuloy lang silang kumanta tas ako namumula na sa kahihiyan. FINALLY!! Bababa na ko so ako, ""MANONG PARA PO!!""
Tumigil silang lahat kumanta tas may nag ""Aww"" pa.
Nung tumigil na yung jeep pababa na ko biglang.. ""BYE ATE!!""
Nakababa na ko ng jeep, pero biglang sumilip sa bintana si RED sabay sabing ""Bye ate. Ingat ka"" with matching smile.
After non, ewan ko nakangiti narin ako hanggang makarating ng bahay.
smile emoticon
Fortunately, or unfortunately (depends on your view) after 2 years di ko na ulit sila nakita. Kahit si Red.
P.S. Sorry mahaba, labyu guys. I just wasted your 5 minutes.
kiss emoticon
P. P.S. HOY FRIEND, Di ko alam kung naaalala mo pang kinwento ko to sayo, pero pls kung oo. Don't tag me!! Okay? Labyu mwa
"
It must be TRUE LOVE
It must be TRUE LOVE
2003
College of Nursing
Tulalang tulala ako sa kawalan nun. Di ko malaman kung pano ko sasabihin sa tatay ko na nahulog ko yung 4k na allowance ko. First day na first day ng semester, minalas agad ako. Naisip ko noon, tanga ko naman. Nasa wallet na inalis ko pa. Biglang may nag approach sa akin na guy..
"Excuse me, Miss? San po yung building ng nag aaral ng communication arts?"
Syempre ako wala sa isip, tumayo, sabay sabing "Oo, nawalan ako ng pera. ay este, doon banda po. diretso lang po kayo. "" Tapos umalis na ko at umuwi.
Dumaan ang ilang weeks, habang kumakain ako sa dapitan. May kumalabit sa akin.. " Miss, nahulog niyo po noong isang araw"" Sabay abot ng nakafold na apat na libo. Gulat na gulat ako noon! sabi ko kay kuya, "" Kuya! hulog ka ng langit! maraming salamat!!!! lilibre kita kung gusto mo, kahit saan" at nag tatatalon ako sa tuwa.
Nagpalibre naman siya.. nilibre ko sya ng mumurahing shake. At dun kami nag kakilala. Ang pangalan nya ay Raymund at ako naman si Aida. Napag alaman ko na may kapatid sya na first year sa AB at nung time na bigla na lang ako umalis, tinatawag niya daw ako pero parang wala sa tamang pag iisip. Nalaman ko na 24 na siya at may anak na 7 mos. old. Sabi nya, naghiwalay daw sila ng asawa niya dahil hindi pa daw ready na maging nanay ung asawa. Weird pero muka namang honest sya. Simula nun, dumalas ung pagkikita namin. Hinahatid nya na ako malapit sa bahay na tinutuluyan ko at madalas na kaming kumakain sa labas. Nakarating din ako sa bahay nila. Mayaman siyang lalaki, maganda ang trabaho, kotse, bahay, at may dalawa silang kasama sa bahay. Isang taga alaga ng anak niya at isa namang taga linis ng bahay. Mabait si aling rosa at aling adel. Nagulat nga daw sila na may pinakilala si Sir Raymund nila sa kanila. At dun mas lalong lumalim ang relasyon namin ni raymund, kahit pa man na 19 lang ako at sya ay 24 na. Kinuwento ko sa bestfriend ko na si Carlo ang lihim na pagtingin ko kay Raymund, sabi ni carlo.. "Aida, itigil mo na yan. Ikaw lang masasaktan dyan. Kasal pa din sila kahit pagbalikbaliktarin mo ang mundo." Matigas ang ulo ko kaya binale wala ko lahat ng payo ni Carlo .. at dahil mahal ko na din si Raymund.
Lumipas ang ilang buwan, umamin si Raymund na nagugustuhan niya ako ngunit labag sa kalooban nya na ligawan ako dahil nga akoy isang kolehiyala at siyay pamilyado na. Sinabi ko naman sa kanya na pagkatapos na lang ng aking pag aaral. Pero syempre, di napigilan ang simbuyo ng damdamin.. naging kami nung ako'y nasa third year college na. Nagkaroon din kami ng financial crisis nuon kaya nakitira muna ako sa kanila. Nagkaroon ako ng sariling kwarto at naalagaan ko ang anak niya noon. Naging mabuti naman ang pakikitungo sakin ni aling rosa at aling adel, pati na din ang kapatid na babae ni raymund. At habang akoy nakikitira sa kanila, dun ko nAramdaman na desidido na kong makasama si raymund sa habang buhay at maging nanay ni raymark (pangalan ng kanyang anak) pagkatapos na pagkatapos ko ng college.
Hanggang sa naka graduate na ko.. kami pa din. Di pa din kami natitinag. Si carlo walang humpay ang pag papaalala sakin na ako lang ang masasaktan sa relasyon namin.
Isang araw mag cecelebrate na kami ng aming 3rd year anniversary. Di ko alam kung anong meron sa araw na yun, kabado ako at pinagpapawisan. Kumain kami sa paborito kong restaurant at nakita ko na parang may gusto siyang sabihin.
Maya maya nag salita sya, "I love you, Aida.. Alam mo kung gaano kita minahal.. pero si Rachel........
gusto niyang ayusin ang pamilya namin para kay raymark..."
Natahimik ako at di ko napansin ang luha na tumutulo mula sa aking mata. Biglang pumasok sa isip ko lahat ng sinabi ni carlo. ang araw na unang nagkakilala kami ni raymond. at kung paano kami magtatapos ngayon. Ang tanging nasabi ko nun,"" umuwi na tayo.""
Pag ka uwi namin, inayos ko na ang gamit ko, kahit sinasabi nya na next month pa naman babalik si Rachel, alam ko kailangan ko na umalis at hayaan na maging masaya ang pamilya nila. Bago ako umalis, pumunta ako sa kwarto ni Raymark, sabi nya "Tita, are you going to buy me another bike again?" tapos biglang pumasok sa isip ko na.. i was doing the right thing. i grew up in a broken family.. i want raymark to be with his mom and be happy in the future. After that, binigyan ko siya ng kiss and matinding hug then left raymund's house.
After 6 years, i finally moved on. Im working in a hospital as a nurse. While doing my work, inassign ako sa room 301 and familiar ung name ng patient. Raymark .......... Pag pasok ko.. isang batang 9 y/o ang bumungad sakin. Siya na ung anak ni raymund. Inasikaso ko siya and asked him kung asan ang parents niya. With all honesty ang sinagot niya, "My mom's too busy to take care of me, my dad is the only one here." sa isip ko nun, parehong pareho lang ang nanay niya. Biglang may pumasok na lalaki.. di ako makatingin sa likod nun dahil ang boses na narinig ko ay paniguradong si Raymund. Biglang lumapit sa akin ung lalaking pumasok at sinabing "Nurse, kamusta po kondisyon ng anak ko?". Napatingin ako sa kanya at nagulat siya sa nakita niya. Natahimik kami for awhile. Tapos nagsalita siya "Aida, it's been a long time, akala ko mag aabroad ka." then mag hahand shake sana kami ng biglang pumasok ung doctor. Sabi ni doc, " Hon, dito ka pala na assign" Nagulat si doc sa nakita niya. Doc knows my ex very well, at nagulat din si Raymund sa nakita niya at sinabing "So you two ended up together. Congrats Carlo! Finally. "
I looked at my husband as he wraps his arms around me at saka niya sinabi " It's a good thing we ended up together or else she'll be miserable for the rest of her life". I realized how lucky I am.. Si carlo na sumalo sa akin noong time na umiiyak ako. Habang nag aaral siya, inaasikaso niya ko. Pinakasalan niya ko, at binigyan ng dalawang cute na cute na anak. Nakita ko kung gaano ako mas naging blessed nung nawala ung akala kong nag iisang lalaking mahal ko. Kaya my dear thomasians, ang lesson dito. Hindi katapusan ng mundo pag iniwan tayo ng tao na akala natin ay mahal natin, kasi for sure, God reserved you for someone better and worthy of your love.
2003
College of Nursing
Tulalang tulala ako sa kawalan nun. Di ko malaman kung pano ko sasabihin sa tatay ko na nahulog ko yung 4k na allowance ko. First day na first day ng semester, minalas agad ako. Naisip ko noon, tanga ko naman. Nasa wallet na inalis ko pa. Biglang may nag approach sa akin na guy..
"Excuse me, Miss? San po yung building ng nag aaral ng communication arts?"
Syempre ako wala sa isip, tumayo, sabay sabing "Oo, nawalan ako ng pera. ay este, doon banda po. diretso lang po kayo. "" Tapos umalis na ko at umuwi.
Dumaan ang ilang weeks, habang kumakain ako sa dapitan. May kumalabit sa akin.. " Miss, nahulog niyo po noong isang araw"" Sabay abot ng nakafold na apat na libo. Gulat na gulat ako noon! sabi ko kay kuya, "" Kuya! hulog ka ng langit! maraming salamat!!!! lilibre kita kung gusto mo, kahit saan" at nag tatatalon ako sa tuwa.
Nagpalibre naman siya.. nilibre ko sya ng mumurahing shake. At dun kami nag kakilala. Ang pangalan nya ay Raymund at ako naman si Aida. Napag alaman ko na may kapatid sya na first year sa AB at nung time na bigla na lang ako umalis, tinatawag niya daw ako pero parang wala sa tamang pag iisip. Nalaman ko na 24 na siya at may anak na 7 mos. old. Sabi nya, naghiwalay daw sila ng asawa niya dahil hindi pa daw ready na maging nanay ung asawa. Weird pero muka namang honest sya. Simula nun, dumalas ung pagkikita namin. Hinahatid nya na ako malapit sa bahay na tinutuluyan ko at madalas na kaming kumakain sa labas. Nakarating din ako sa bahay nila. Mayaman siyang lalaki, maganda ang trabaho, kotse, bahay, at may dalawa silang kasama sa bahay. Isang taga alaga ng anak niya at isa namang taga linis ng bahay. Mabait si aling rosa at aling adel. Nagulat nga daw sila na may pinakilala si Sir Raymund nila sa kanila. At dun mas lalong lumalim ang relasyon namin ni raymund, kahit pa man na 19 lang ako at sya ay 24 na. Kinuwento ko sa bestfriend ko na si Carlo ang lihim na pagtingin ko kay Raymund, sabi ni carlo.. "Aida, itigil mo na yan. Ikaw lang masasaktan dyan. Kasal pa din sila kahit pagbalikbaliktarin mo ang mundo." Matigas ang ulo ko kaya binale wala ko lahat ng payo ni Carlo .. at dahil mahal ko na din si Raymund.
Lumipas ang ilang buwan, umamin si Raymund na nagugustuhan niya ako ngunit labag sa kalooban nya na ligawan ako dahil nga akoy isang kolehiyala at siyay pamilyado na. Sinabi ko naman sa kanya na pagkatapos na lang ng aking pag aaral. Pero syempre, di napigilan ang simbuyo ng damdamin.. naging kami nung ako'y nasa third year college na. Nagkaroon din kami ng financial crisis nuon kaya nakitira muna ako sa kanila. Nagkaroon ako ng sariling kwarto at naalagaan ko ang anak niya noon. Naging mabuti naman ang pakikitungo sakin ni aling rosa at aling adel, pati na din ang kapatid na babae ni raymund. At habang akoy nakikitira sa kanila, dun ko nAramdaman na desidido na kong makasama si raymund sa habang buhay at maging nanay ni raymark (pangalan ng kanyang anak) pagkatapos na pagkatapos ko ng college.
Hanggang sa naka graduate na ko.. kami pa din. Di pa din kami natitinag. Si carlo walang humpay ang pag papaalala sakin na ako lang ang masasaktan sa relasyon namin.
Isang araw mag cecelebrate na kami ng aming 3rd year anniversary. Di ko alam kung anong meron sa araw na yun, kabado ako at pinagpapawisan. Kumain kami sa paborito kong restaurant at nakita ko na parang may gusto siyang sabihin.
Maya maya nag salita sya, "I love you, Aida.. Alam mo kung gaano kita minahal.. pero si Rachel........
gusto niyang ayusin ang pamilya namin para kay raymark..."
Natahimik ako at di ko napansin ang luha na tumutulo mula sa aking mata. Biglang pumasok sa isip ko lahat ng sinabi ni carlo. ang araw na unang nagkakilala kami ni raymond. at kung paano kami magtatapos ngayon. Ang tanging nasabi ko nun,"" umuwi na tayo.""
Pag ka uwi namin, inayos ko na ang gamit ko, kahit sinasabi nya na next month pa naman babalik si Rachel, alam ko kailangan ko na umalis at hayaan na maging masaya ang pamilya nila. Bago ako umalis, pumunta ako sa kwarto ni Raymark, sabi nya "Tita, are you going to buy me another bike again?" tapos biglang pumasok sa isip ko na.. i was doing the right thing. i grew up in a broken family.. i want raymark to be with his mom and be happy in the future. After that, binigyan ko siya ng kiss and matinding hug then left raymund's house.
After 6 years, i finally moved on. Im working in a hospital as a nurse. While doing my work, inassign ako sa room 301 and familiar ung name ng patient. Raymark .......... Pag pasok ko.. isang batang 9 y/o ang bumungad sakin. Siya na ung anak ni raymund. Inasikaso ko siya and asked him kung asan ang parents niya. With all honesty ang sinagot niya, "My mom's too busy to take care of me, my dad is the only one here." sa isip ko nun, parehong pareho lang ang nanay niya. Biglang may pumasok na lalaki.. di ako makatingin sa likod nun dahil ang boses na narinig ko ay paniguradong si Raymund. Biglang lumapit sa akin ung lalaking pumasok at sinabing "Nurse, kamusta po kondisyon ng anak ko?". Napatingin ako sa kanya at nagulat siya sa nakita niya. Natahimik kami for awhile. Tapos nagsalita siya "Aida, it's been a long time, akala ko mag aabroad ka." then mag hahand shake sana kami ng biglang pumasok ung doctor. Sabi ni doc, " Hon, dito ka pala na assign" Nagulat si doc sa nakita niya. Doc knows my ex very well, at nagulat din si Raymund sa nakita niya at sinabing "So you two ended up together. Congrats Carlo! Finally. "
I looked at my husband as he wraps his arms around me at saka niya sinabi " It's a good thing we ended up together or else she'll be miserable for the rest of her life". I realized how lucky I am.. Si carlo na sumalo sa akin noong time na umiiyak ako. Habang nag aaral siya, inaasikaso niya ko. Pinakasalan niya ko, at binigyan ng dalawang cute na cute na anak. Nakita ko kung gaano ako mas naging blessed nung nawala ung akala kong nag iisang lalaking mahal ko. Kaya my dear thomasians, ang lesson dito. Hindi katapusan ng mundo pag iniwan tayo ng tao na akala natin ay mahal natin, kasi for sure, God reserved you for someone better and worthy of your love.
Subscribe to:
Posts (Atom)