P
2011
College of Rehabilitation Sciences
"Confession: I kind of like it when my girlfriend cries. I don't mean that I like MAKING her cry but see, my girlfriend is tough as a rock. She cries once in a blue moon and I'm not even joking. She doesn't get very emotional even when she's sad or upset already. We watched Toy Story 3 together and I cried like a baby and all she said was ""Cute story. Punasan mo nga uhog mo."" She's so calm and chill and I love that about her. But on the rare occasion that she does cry (usually because of school-related shit), she goes to me first and she starts crying and I find it so.....cute. When she cries I realize, tao din pala tong girlfriend ko. And she's just so beautiful when she cries to be honest.
For the record I'm not some sadist jerk who enjoys seeing my girl in distress. When she cries of course I comfort her. I hug her, pat her head, kiss her, feed her, anything to take away the crap. It's just it feels nice that she's completely comfortable crying in front of ME. Kumbaga I'm one of the few lucky people that get to see the other, more vulnerable side of her. She doesn't mind letting her guard down for me and I feel honored. Pero guys tandaan, wag na wag niyong paiiyakin ang mga girls kahit hindi niyo girlfriend. Tarantado ka kung nagpapaiyak ka ng babae. If I could I would personally kick you in the nuts. At kung may girl naman na lumapit sa inyong umiiyak, just be there for her. Trust me, parang nanalo sa lotto yung feeling kapag alam mong ikaw yung nagpangiti sa girl mong malungkot.
smile emoticon
"
Thursday, August 6, 2015
ATENG AB NA NAKABENDA ANG PAA
Ayaw ko sa taong mabagal maglakad. Lalo na yung tipong nagmamadali ka tapos yung taong nasa harap mo ang bagal. Talaga namang mapapaputangina ka nalang talaga e. E nung araw na yon pa. na-late ako tas may quiz. Putangina ulit. Yung ateng nasa harap ko, ang bagal maglakad. May mga kasama siya, ayun naman pala pilay si ate. E wala, hinayaan ko na. Late naman na din ako, napatangina nalang ako sa isip ko. Sumunod lang ako kay ate at nakinig sa mga usapan nila. Sa bagal nilang tatlo, ang dami ko nang nadinig. Natatawa naman ako sa pag-uusap nila kaya kahit late, sige lang. Sunod lang ako sa kanila. Sa buong kwentuhan nila, nalaman ko na swimmer siya at UAAP season pala at sa training siya nainjured. Natatawa ko kasi ang tapang magsalita at ayaw magpahawak sa mga kasama niya kasi daw parang lola daw siyang inaakay.
Sumabay na ko sa paglalakad nila at ramdam ko namang di nila napansin yon. Napakachismoso ko na pero sa dami ng kwentuhan nila, isa lang ang natandaan ko... at yun yung sabi ni ateng pilay. "Okay lang na pilay ako noh, napilay naman ako habang ginagawa yung gusto ko. Love ko naman kaya kahit masakit, go! Walang choice e." Ewan ko pero tingin ko, ang lalim ng babaeng yon. Pinagmasdan ko, maganda naman siya kaso mukang mataray, mukang matapang. Nakapasok na ko at lahat, nasermunan ng prof, bagsak sa quiz, pero nawala yung badtrip ko, ewan ko kung dahil yon sa mga kwentong nadinig ko o sa babaeng pilay na nasa harap ko.
3 years ago na yon. Thrice ko nalang ata siya nakita after noon. Hanggang sa isang Tuesday, naglalakad kami ng tropa ko sa carpark at nakita ko siyang lumabas ng greenwich kasama yung kaibigan niya. Nakita ko siyang, NAKABENDA NA NAMAN ANG PAA. Bakit pag nagkikita kami palagi siyang pilay? Tinuro ko sa tropa ko at sinundan namin, sabi nila crush ko na daw yon kasi palagi kong hinahanap-hanap. Sabi nila tulungan ko kaso nahihiya ako. Putangina, nababading ako. Sa sobrang torpe ko, sinundan namin at nalaman kong sa training na naman siya napilay at na kakabreak lang nila ng ex niya. Naalala ko tuloy yung sinabi niya noon sa kaibigan niya, basta love niya kahit masakit, go.
Ateng AB na naka jansport na pink at violet, hindi ko alam pero crush na crush kita. Pakiramdam ko ang tapang-tapang mo, ang lakas ng loob mo. Sana kung may training ka, mag-ingat ka naman para wag ka nang mapilay. O kaya naman kung mapilay ka, sana ako naman yung aalalay sayo. Sana ako na yung kasama mo. Sana hindi nalang ako yung palaging nakasunod sayo at nakikinig sa pinagkekwentuhan niyo. Sana ako na yung kakwentuhan mo.
smile emoticon
Mark
College of Commerce and Business Administration
2010
Sumabay na ko sa paglalakad nila at ramdam ko namang di nila napansin yon. Napakachismoso ko na pero sa dami ng kwentuhan nila, isa lang ang natandaan ko... at yun yung sabi ni ateng pilay. "Okay lang na pilay ako noh, napilay naman ako habang ginagawa yung gusto ko. Love ko naman kaya kahit masakit, go! Walang choice e." Ewan ko pero tingin ko, ang lalim ng babaeng yon. Pinagmasdan ko, maganda naman siya kaso mukang mataray, mukang matapang. Nakapasok na ko at lahat, nasermunan ng prof, bagsak sa quiz, pero nawala yung badtrip ko, ewan ko kung dahil yon sa mga kwentong nadinig ko o sa babaeng pilay na nasa harap ko.
3 years ago na yon. Thrice ko nalang ata siya nakita after noon. Hanggang sa isang Tuesday, naglalakad kami ng tropa ko sa carpark at nakita ko siyang lumabas ng greenwich kasama yung kaibigan niya. Nakita ko siyang, NAKABENDA NA NAMAN ANG PAA. Bakit pag nagkikita kami palagi siyang pilay? Tinuro ko sa tropa ko at sinundan namin, sabi nila crush ko na daw yon kasi palagi kong hinahanap-hanap. Sabi nila tulungan ko kaso nahihiya ako. Putangina, nababading ako. Sa sobrang torpe ko, sinundan namin at nalaman kong sa training na naman siya napilay at na kakabreak lang nila ng ex niya. Naalala ko tuloy yung sinabi niya noon sa kaibigan niya, basta love niya kahit masakit, go.
Ateng AB na naka jansport na pink at violet, hindi ko alam pero crush na crush kita. Pakiramdam ko ang tapang-tapang mo, ang lakas ng loob mo. Sana kung may training ka, mag-ingat ka naman para wag ka nang mapilay. O kaya naman kung mapilay ka, sana ako naman yung aalalay sayo. Sana ako na yung kasama mo. Sana hindi nalang ako yung palaging nakasunod sayo at nakikinig sa pinagkekwentuhan niyo. Sana ako na yung kakwentuhan mo.
smile emoticon
Mark
College of Commerce and Business Administration
2010
Ang Minamahal Kong Janitor
Ever since first year, loner na ko. Di naman nila ko binubully, pero wala lang pumapansin sakin. Di lang talaga ako makaconnect sa kanila socially. At dahil din siguro na di ako kagandahan. Kaibigan nga wala, boyfriend pa kaya?
Kaya naman sa Filipiana na lang ng library ako tumatambay palagi. Basa lang talaga ako ng basa para ubos-oras. Araw-araw akong ganito sa lib na napansin ako ng pangalanan na lang nating Karol, isang janitor na 21 years old. Di kapogian, pero sino ba ko para magjudge na di naman maganda. Pansin niya daw na mag-isa lang ako palagi sa table. Sinuggest niya na basahin ko daw yung "Eleanor & Park" by Rainbow Rowell. Sa isip ko sinasabi ko, "Wow a, kuya, teenage girl book yun a. Nagbabasa ka ng ganun?" As it turned out, isa pala siyang obsessed reader. Tambay daw siya sa National Book Store, where nagbabasa siya ng books na walang plastic cover. Sa AB daw dapat siya nakaassign na maglinis, pero pinilit niya sa library.
Dun na nagsimula. Araw-araw, lagi kaming nagkukuwentuhan about any genres of books. Classics, romance, young adult, books adapted to films. Nung una, pinagtitinginan kami ng mga tao sa lib kase 'student at janitor magkasama'. Pero I learned not to care cause I enjoy talking to him. Minsan nasa Filipiniana kami, minsan Humanities. Minsan sa Maintennance Room, pero mabilisan lang dun kase kahiya naman mahuli.
Laging sinasabi sakin ni Karol na di niya daw permanent job maging janitor. Pinagmamalaki niya nga na si James Cameron, direktor ng Titanic, ay naging janitor din. Hangang-hanga ako sa confidence at boldness niya.
When he gained my trust, nagkwento na ko sa kanya ng personal matters. Kinwento ko na wala akong friends at walang paki sakin mga magulang ko. Kinonsole niya ko ng mga words that make me special. He always finds a way to make me feel better. Nagquote pa nga siya sakin ng A Rocket to the Moon saying "There's somebody out there looking for you. Someday he'll find you, I swear that it's true".
Nung gabi ng December 17, madaming nakatambay sa lover's lane at nakabukas na ang Christmas lights. Karol did something different, as he always do. Nagsuot siya ng CTHM uniform kasama ako na naka-AB. At nag-ikut-ikot lang kami sa lane like a normal student couple.
Umupo lang kami sa grass where it just felt so good. Pinakinggan nya lang akong magsalita habang tinitingnan niya ko na nakangiti. Ako naman nagpapanggap na di alam na nakatingin siya. Finally, someone thinks I'm attractive. Someone thinks I'm an angel. Someone thinks I'm special. Hiniling ko na sana panghabang-buhay na lang kaming nandun.
RCJanitorLove
Faculty of Arts and Letters
2011
Kaya naman sa Filipiana na lang ng library ako tumatambay palagi. Basa lang talaga ako ng basa para ubos-oras. Araw-araw akong ganito sa lib na napansin ako ng pangalanan na lang nating Karol, isang janitor na 21 years old. Di kapogian, pero sino ba ko para magjudge na di naman maganda. Pansin niya daw na mag-isa lang ako palagi sa table. Sinuggest niya na basahin ko daw yung "Eleanor & Park" by Rainbow Rowell. Sa isip ko sinasabi ko, "Wow a, kuya, teenage girl book yun a. Nagbabasa ka ng ganun?" As it turned out, isa pala siyang obsessed reader. Tambay daw siya sa National Book Store, where nagbabasa siya ng books na walang plastic cover. Sa AB daw dapat siya nakaassign na maglinis, pero pinilit niya sa library.
Dun na nagsimula. Araw-araw, lagi kaming nagkukuwentuhan about any genres of books. Classics, romance, young adult, books adapted to films. Nung una, pinagtitinginan kami ng mga tao sa lib kase 'student at janitor magkasama'. Pero I learned not to care cause I enjoy talking to him. Minsan nasa Filipiniana kami, minsan Humanities. Minsan sa Maintennance Room, pero mabilisan lang dun kase kahiya naman mahuli.
Laging sinasabi sakin ni Karol na di niya daw permanent job maging janitor. Pinagmamalaki niya nga na si James Cameron, direktor ng Titanic, ay naging janitor din. Hangang-hanga ako sa confidence at boldness niya.
When he gained my trust, nagkwento na ko sa kanya ng personal matters. Kinwento ko na wala akong friends at walang paki sakin mga magulang ko. Kinonsole niya ko ng mga words that make me special. He always finds a way to make me feel better. Nagquote pa nga siya sakin ng A Rocket to the Moon saying "There's somebody out there looking for you. Someday he'll find you, I swear that it's true".
Nung gabi ng December 17, madaming nakatambay sa lover's lane at nakabukas na ang Christmas lights. Karol did something different, as he always do. Nagsuot siya ng CTHM uniform kasama ako na naka-AB. At nag-ikut-ikot lang kami sa lane like a normal student couple.
Umupo lang kami sa grass where it just felt so good. Pinakinggan nya lang akong magsalita habang tinitingnan niya ko na nakangiti. Ako naman nagpapanggap na di alam na nakatingin siya. Finally, someone thinks I'm attractive. Someone thinks I'm an angel. Someone thinks I'm special. Hiniling ko na sana panghabang-buhay na lang kaming nandun.
RCJanitorLove
Faculty of Arts and Letters
2011
M
-M
2013
College of Commerce and Business Administration
"Usually, i observe people from omegle.
Iba 'to sa mga nakausap ko.
Read 'til the end.
You: hulaan ko, lalaki ka?
Stranger: oo
Stranger: lalaki ka rin eh no?
You: psych?
Stranger: hindi
You: engg?
Stranger: oo
Stranger: engg ka rin no? dama ko
You: tropa ano bang hanap mo dito?
You: baguhan lang eh haha
Stranger: haha baguhan ka dito omegle pre?
You: ngayon lang nakagamit dre.
You: Usually, ano bang ginagawa dito haha
Stranger: okay lang yan, payo ko lang brad, wag mo gayahin yung maraming lalaki dito na binabastos mga babae at naghahanap ng fubu, kausapin mo yung mga babae dito ng matino, karamihan ng girls dito yung tipong mga lonely, at no bf since birth, pangitiin mo na lang sila pre wag mo bastusin :))
You: Salamat sa payo dre.
Stranger: ako ang balak ko dito ay makausap ng mga stranger talaga masaya rin kasi eh, tsaka pangitiin lang kahit sandali ang mga girls na yan dito, kahit di ko makilala okay lang
You: .....
You: Kuyang taga-engg salamat. Faith in men restored.
Stranger: haha
smile emoticon
engg ka rin ata eh?
You: Di mo alam kung gano mo ko pinangiti.
smile emoticon
Hindi ako lalaki.
Stranger: weh
smile emoticon
You: Buti may nabubuhay pang mga katulad mo.
Stranger: haha wala yan, marami ring katulad ko, nakatago lang sila sa tabi, mas malakas lang talaga loob ng mga bastos na lalaki
smile emoticon
ano college mo?
--THE END--"
2013
College of Commerce and Business Administration
"Usually, i observe people from omegle.
Iba 'to sa mga nakausap ko.
Read 'til the end.
You: hulaan ko, lalaki ka?
Stranger: oo
Stranger: lalaki ka rin eh no?
You: psych?
Stranger: hindi
You: engg?
Stranger: oo
Stranger: engg ka rin no? dama ko
You: tropa ano bang hanap mo dito?
You: baguhan lang eh haha
Stranger: haha baguhan ka dito omegle pre?
You: ngayon lang nakagamit dre.
You: Usually, ano bang ginagawa dito haha
Stranger: okay lang yan, payo ko lang brad, wag mo gayahin yung maraming lalaki dito na binabastos mga babae at naghahanap ng fubu, kausapin mo yung mga babae dito ng matino, karamihan ng girls dito yung tipong mga lonely, at no bf since birth, pangitiin mo na lang sila pre wag mo bastusin :))
You: Salamat sa payo dre.
Stranger: ako ang balak ko dito ay makausap ng mga stranger talaga masaya rin kasi eh, tsaka pangitiin lang kahit sandali ang mga girls na yan dito, kahit di ko makilala okay lang
You: .....
You: Kuyang taga-engg salamat. Faith in men restored.
Stranger: haha
smile emoticon
engg ka rin ata eh?
You: Di mo alam kung gano mo ko pinangiti.
smile emoticon
Hindi ako lalaki.
Stranger: weh
smile emoticon
You: Buti may nabubuhay pang mga katulad mo.
Stranger: haha wala yan, marami ring katulad ko, nakatago lang sila sa tabi, mas malakas lang talaga loob ng mga bastos na lalaki
smile emoticon
ano college mo?
--THE END--"
ABCA
"Nagpabili ako sa friend ko ng libro sa Book Market.
Di kasi ako makakaonline eh. Kailangan na talaga nung libro.
Fortunately, nakahanap yung friend ko.
She texted, ""bukas ah! 11AM, php 250, commerce siya, lalaki, sa amv tree""
Napaisip ako na sana St. Raymund's nalang. Or AB/Com Pav. AB kasi ako e.
Para less effort.
Pero sige. Nakakahiya naman. choosy ko pa, di naman ako yung nakipagdeal.
edi ayun.
10:50 palang nasa amv tree na ako, nagpapalipas ng oras, kumakain.
11:05, i texted him. ""HI, good morning!
smile emoticon
Ako po yung bibili ng ******, yung sa amv tree po? Dito na po ako. Feel free to meet up with me na po. Text nalang po kayo. Thanks!""
11:15, he replied. ""Hello! Kakalabas ko lang po, papunta na po ako diyan. AB right?
smile emoticon
""
I texted, ""yes po ok po see you!""
11:30, wala pa siya. may group of commerce boys na parating. sinubukan kong tumingin at maghanap, baka kasi nandun si kuyang bibilan ko at hawak nya yung libro.
e wala.
at ang kamalas malasan ko pa, nakita ko ex ko.
malungkot siya, pero kausap niya mga kasama niya.
alam kong malungkot siya. pano namang hindi e kuya ko siya nung elementary palang kami.
alam na alam ko kung anong htsura, galaw, at mga salita nya.
boyfriend ko siya nung 2nd yr high school ako, at 3rd yr hs naman siya. at nung first sem, nakipagbreak siya sakin.
at sadly, hindi ito isang ""it's not you, it's me"" na break up.
ito ay isang diretsong, ""dahil sayo kaya ako nakikipagbreak"" break up.
iniwan niya ako kasi masyado raw akong mature para saknya.
iniwan niya ako kasi masyado raw akong demanding.
iniwan niya ako kasi masyado raw malayo major ko samajor niya.
iniwan niya ako kasi masyado raw akong clingy, nakakasakal.
iniwan niya ako kasi, ako ako.
naramdaman ko yung galit nung time na yon.
kahit malungkot siya at nasasaktan ako, wala na akong pakialam.
naalala ko kung gano siya kaselfish sa akin.
kaya lumayo ako. bago pa kami magkakita.
naglakad ako, dun nalang ako sa health service.
i texted yung bibilhan ko, ""hi kuya! health service nalang po, sorry po! d2 na po ako.""
11:40patient akong tao.
pero nung nakita ko ex ko, gsto ko na tlaga umalis.
so i called yung bibilan ko.
sinagot nya, at nagsalita ako agad not minding and not listening to him.
""Kuya, asan ka na po ba? antagal ko na po kasi nag iintay dito oh!""
""Anjan na po, sorry po ate"" nagmamadali yung boses niya.
nagmamadali, pero narecognize ko parin.
bakit ba ang liit ng mundo?
bakit ba hindi ko sinabi sa kaibigan kong may ex ako sa commerce?!
mas lalo akong nainis. binaba ko na yung tawag.
di ko alam kung anong gagawin ko.
aalis na dapat ako eh
kaso patawid na siya.
nagkaeye to eye contact kami.
bumalik lahat.
lahat lahat.
yung piko nung bata kami, yung cat nung hs, yung sabay na pagkuha ng ustet.. lahat.
sama mo na yung pagmamahal ko.
naiiyak ako.
nilapitan niya ko, i treated him like a stranger.
nilabas ko yung bayad ko, inabot ko, and then binigay nya sakin libro.
he was speechless.
he was staring at me.
malamang dahil umiiyak ako.
at gusto ko siyang yakapin. pero di ko magawa.
dahil wala na akong karapatan.
wala akong karapatan kase masyado siyang maraming ayaw sa totoong ako.
naglakad nalang ako papalayo, not looking back.
hanggang makarating ako sa ab pav.
umiiyak lang ako.
hanggang sa kailangan ko ng pumasok sa klase.
hindi ko alam kung mahal ko pa siya.
siguro.
hindi naman agad nawawala yun e.
pero he's done with me.
kaya iiyak nalang ako.
and hope na i can move on.
sa tamang panahon, sa tamang paraan.
thanks for making me stronger, al."
- ABCA
FACULTY OF ARTS AND LETTERS
Di kasi ako makakaonline eh. Kailangan na talaga nung libro.
Fortunately, nakahanap yung friend ko.
She texted, ""bukas ah! 11AM, php 250, commerce siya, lalaki, sa amv tree""
Napaisip ako na sana St. Raymund's nalang. Or AB/Com Pav. AB kasi ako e.
Para less effort.
Pero sige. Nakakahiya naman. choosy ko pa, di naman ako yung nakipagdeal.
edi ayun.
10:50 palang nasa amv tree na ako, nagpapalipas ng oras, kumakain.
11:05, i texted him. ""HI, good morning!
smile emoticon
Ako po yung bibili ng ******, yung sa amv tree po? Dito na po ako. Feel free to meet up with me na po. Text nalang po kayo. Thanks!""
11:15, he replied. ""Hello! Kakalabas ko lang po, papunta na po ako diyan. AB right?
smile emoticon
""
I texted, ""yes po ok po see you!""
11:30, wala pa siya. may group of commerce boys na parating. sinubukan kong tumingin at maghanap, baka kasi nandun si kuyang bibilan ko at hawak nya yung libro.
e wala.
at ang kamalas malasan ko pa, nakita ko ex ko.
malungkot siya, pero kausap niya mga kasama niya.
alam kong malungkot siya. pano namang hindi e kuya ko siya nung elementary palang kami.
alam na alam ko kung anong htsura, galaw, at mga salita nya.
boyfriend ko siya nung 2nd yr high school ako, at 3rd yr hs naman siya. at nung first sem, nakipagbreak siya sakin.
at sadly, hindi ito isang ""it's not you, it's me"" na break up.
ito ay isang diretsong, ""dahil sayo kaya ako nakikipagbreak"" break up.
iniwan niya ako kasi masyado raw akong mature para saknya.
iniwan niya ako kasi masyado raw akong demanding.
iniwan niya ako kasi masyado raw malayo major ko samajor niya.
iniwan niya ako kasi masyado raw akong clingy, nakakasakal.
iniwan niya ako kasi, ako ako.
naramdaman ko yung galit nung time na yon.
kahit malungkot siya at nasasaktan ako, wala na akong pakialam.
naalala ko kung gano siya kaselfish sa akin.
kaya lumayo ako. bago pa kami magkakita.
naglakad ako, dun nalang ako sa health service.
i texted yung bibilhan ko, ""hi kuya! health service nalang po, sorry po! d2 na po ako.""
11:40patient akong tao.
pero nung nakita ko ex ko, gsto ko na tlaga umalis.
so i called yung bibilan ko.
sinagot nya, at nagsalita ako agad not minding and not listening to him.
""Kuya, asan ka na po ba? antagal ko na po kasi nag iintay dito oh!""
""Anjan na po, sorry po ate"" nagmamadali yung boses niya.
nagmamadali, pero narecognize ko parin.
bakit ba ang liit ng mundo?
bakit ba hindi ko sinabi sa kaibigan kong may ex ako sa commerce?!
mas lalo akong nainis. binaba ko na yung tawag.
di ko alam kung anong gagawin ko.
aalis na dapat ako eh
kaso patawid na siya.
nagkaeye to eye contact kami.
bumalik lahat.
lahat lahat.
yung piko nung bata kami, yung cat nung hs, yung sabay na pagkuha ng ustet.. lahat.
sama mo na yung pagmamahal ko.
naiiyak ako.
nilapitan niya ko, i treated him like a stranger.
nilabas ko yung bayad ko, inabot ko, and then binigay nya sakin libro.
he was speechless.
he was staring at me.
malamang dahil umiiyak ako.
at gusto ko siyang yakapin. pero di ko magawa.
dahil wala na akong karapatan.
wala akong karapatan kase masyado siyang maraming ayaw sa totoong ako.
naglakad nalang ako papalayo, not looking back.
hanggang makarating ako sa ab pav.
umiiyak lang ako.
hanggang sa kailangan ko ng pumasok sa klase.
hindi ko alam kung mahal ko pa siya.
siguro.
hindi naman agad nawawala yun e.
pero he's done with me.
kaya iiyak nalang ako.
and hope na i can move on.
sa tamang panahon, sa tamang paraan.
thanks for making me stronger, al."
- ABCA
FACULTY OF ARTS AND LETTERS
Subscribe to:
Posts (Atom)