BEBE

We met two years ago. It's exactly September 11, 2019 nung nakausap kita through chat. September 17, that was the first time na nagkita tayo. At first, gusto ko lang talaga ng kaibigan. Pero mapaglaro talaga ang tadhana. Haha.

After ng pagkikita na yun, nagtuloy tuloy yung pag uusap natin, hanggang sa nanligaw ka. Month of January 2020 nung sinagot kita. Grabe hiyang hiya ako non, sabe mo nga sa akin namumula ako. I hugged you the moment na sinabi kong "oo na". Natatawa pa ako sayo non, sabe mo sa'kin kung sure na ba ako haha.

Masaya naman tayo, you were my best buddy at everything. Hindi ko akalain na, matatapos din ang lahat. Month of July 2020, naipakilala kita sa family ko. Laganap pa pandemic non, pero you made it to our home kase gusto mo na rin silang makilala. Sobrang saya natin nung time na yun, pangarap natin yun eh, ang mai-legal sa kanya kanyang family. Simula noon, nakikitulog ka sa bahay mga once a month, pupunta tayo ng palengke, bibili ng lulutuin. Nung una ikaw yung nagluluto, hanggang sa natuto na ako. Kaya simula noon, pag pupunta ka sa amin, sabay tayong mamamalengke, at ako ang magluluto. Syempre ikaw ang taga tikim ng niluto ko. Gustong gusto ka ng fam ko. Hanggang sa naipakilala mo na rin ako sa fam mo, sobrang saya ko na rin non, sa wakas, kilala na nila ako haha. Naaalala ko pa mga usapan natin noon, na ako yung gusto mong mapangasawa, na gusto mo na akong pakasalan. Pero we have to wait for the right time.

Pero, kahit pala talaga gaano niyo ka gusto yung isa't isa, talagang susubukin kayo 'no? Ang dami na nating nadaanang pagsubok, ilang beses na tayong umiyak sa isa't isa, sobrang proud tayo kasi nalalagpasan natin. Until one day, September 15, bigla tayong nag hiwalay. Napagod ako. Pero alam mo yung nakakasama ng loob don? Wala kang ginawa haha. I know I shouldn't expect. Pero ang sakit lang, ilang beses kitang inilaban, ilang beses kong inilaban ang relasyon natin, ilang beses kitang kinulit, na kayanin natin, ayusin natin. Pero ngayong napagod na ako, umaasa akong makakakuha ako ng lakas galing sayo. Pero hahaha wala lang. Masyado lang siguro akong mag expect.

Nakakalungkot lang na, napagod ka ipaglaban ang relasyon niyo, na gusto mong bigyan ka naman din niya ng lakas, pero wala siyang ginawa. And, we ended that way. Siguro, hanggang dito lang talaga ang journey nating magkasama. Month of September ang pinaka favorite month of the year ko, we chatted, we met the first time. And now, we ended in the same month, the same week kung kailang nagkakakilala tayo 2 years ago. I guess, wake me up when September ends na lang?

I never thought that my most favorite month of the year would be the month of my worst heart break with my great love. Sana maging masaya na ako, sana mawala na yung bigat na nararamdaman ko. Salamat sa lahat. Sa mga nakakakilala sa akin, shh nalang kayo.

Da

2019

BSA

Others

GUILTY OF ACADEMIC DISHONESTY

Sa title pa lang, masasabi na ninyo agad kung patungkol saan itong confession ko. Pero sana bigyan ninyo ako ng kaunting oras para maibahagi ang side ko.

Halos lahat naman ata nahihirapan sa new normal or sa ganintong setup 'no? Mas lalong mahirap kapag wala kang equipment na magagamit para sa online learning. Ganito kasi yung nangyari. Sa unang linggo ng klase namin, medyo okay pa yung sitwasyon kasi nakakapagpasa pa naman ako ng mga activities and assignments on time kahit cellphone lang ang gamit ko for online class. Sa second week, medyo nahihirapan na kasi may software na kailangang gamitin para makapagpasa. Luckily, nakapagpasa naman ako, sa tulong narin ng mga kaklase ko. Sa ika-tatlong linggo, dito na ako nanlumo. Kailangan makapagpasa kami ng recorded video namin habang ini-execute yung activity o assignment na pinapagawa. Binigyan kami ng sapat na oras para magawa iyon ngunit hindi ko nagawa. Nagchat ako sa kaklase ko na magwiwithdraw nalang muna ako sa subject na iyon at babalikan nalang next semester. Naawa sa akin ang kaklase ko kaya't pinakiusapan niya akong magsubmit nalang kahit walang video. Pero kaunting oras nalang ang natitira at magsasara na yung submission bin, wala pa akong nagagawa kahit isa. Kaya napag-usapan naming kopyahin nalang ang kanyang output pero papalitan lang ng kung ano mang pwede palitan doon. So, yun nakapagpasa naman tapos wala pang isang oras na-check na agad ng teacher namin yung outputs. Hindi ko alam kung ano ang irereact sapagkat nahuli akong nangongopya ng output ng iba. Binigyan ako ng time para mag explain kaya agad agad akong nag email sa teacher namin at nagpaliwanag na nagawa ko lamang iyon dahil sa kakulangan sa gamit. Mas lalo akong nanlumo sa nabasa kong reply niya sa email ko. Ang sabi niya, bagsak na ako sa klase niya at mas mabuti pang umalis nalang sa kurso/program na kinuha ko pagkatapos ng semester. Hindi ko alam kung ano ang gagawin, hindi pa ito alam ng parents ko, tanging ako at yung pinagkopyahan ko lang ang nakakaalam. Hindi ko alam kung anong tulong ang hihingin ko pero sana may darating bago ko maisipang sumuko nalang.

PS: Alam ko pong may magsasabing sana gumawa ako ng activities kahit sa computer shops lang. Pero wala pong malapit na computer shop sa aming lugar. Mahal din po ang pamasahe papuntang bayan, yung pera ko pangload ko lamang. Hindi ko rin magawang manghingi sa parents ko dahil medyo nahihirapan narin kami dahil sa nangyayari sa atin ngayon. Maraming salamat po.

Cheater

2021

CCS

MSU

BACK TO YOU

Naaalala ko pa rin ang mga nangyari no'ng araw yun. Nakaupo ka sa gilid, pawis na pawis kakatakbo habang hawak ang sira mong tsinelas. Iniiwasan kong maglakad sa gitna dahil baka matamaan niyo ako, pero kahit na nasa gilid na ako, natamaan pa rin ako. Agad kang lumapit, ang dungis ng itsura mo. Ayokong lumapit ka sa'kin kasi katatapos ko lang maligo nun, baka magamoy pawis ako kagaya mo.

"Ate pasensya na." 'Yan ang sabi mo sa akin.

Tiningnan kita ng masama at nagpatuloy na maglakad. Dito na kami titira ngayon sa lugar na ito kaya araw-araw kitang makikita, at summer kaya walang pasok. Buti naman at may mga naging kaibigan ako dito kaya madalas akong lumalabas para makipaglaro sakanila, malas nga lang kasi lagi kang andoon. Ang panget mo sa totoo lang.. pero nahulog ako sayo.

"Ayieee kayong dalawa ah, sumbong kita sa papa mo!" Tukso saakin ng isang bata, inirapan ko lang siya at nagpatuloy na makipaghabulan sa'yo.

Ang saya saya ko no'ng mga panahong 'yun. Masaya ako kasi palagi kitang nakikita, nakakasama, nakakatawanan. May iba na ata akong nararamdaman nun? Akala ko wala akong pagasa, ngunit sinabi mong nagugustuhan mo na rin ako. Hindi pa tayo teenager no'ng mga panahon na 'yun pero niligawan mo ako kasi gusto mo ipakita na seryoso ka sa'kin. (yawa 11 palang ako nun) Naaalala mo pa ba no'ng gabing tumakas tayo? At umupo sa bench na malapit sa bahay natin. Hindi ko alam kung anong nagtulak saakin para sabihin 'yung tatlong salita na hinihintay mo.

"Sinasagot na kita." Pabebe kong sabi sa'yo habang abala ka kakatingin sa mga bituin. Agad mo akong nilingon, "weh?" Tanong mo sa'kin. Tumango lang ako at bahagyang nabigla kasi niyakap mo ako ng mahigpit. Hinalikan mo ako sa noo habang nakayakap parin saakin. Bata pa tayo pero bakit ganito na ang nararamdaman ko para sa'yo?

Lumipas ang ilang buwan at mas naging sweet ka sa'kin. Lagi mo akong binibilhan ng ice candy, fishball, at marami pang iba. Lagi kang palihim na naghihintay sa labas ng gate namin para sunduin ako at tumambay sa paborito nating pwesto. Nagtagal din tayo ng walong buwan, ngunit isang araw umalis ka ng walang paalam sa'kin.

Nasaktan ako ng sobra, nagtanong tanong ako kung nakita ka nila o baka nakasalubong, ngunit wala ako nakuhang sagot. Nagchachat ako sa fb mo, pati kapatid mo chinachat ko na. First time ko maghost, ang bata ko pa nun.

After 2 years, nagparamdam ka. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko ng mga panahong 'yun. Masaya kasi bumalik ka? Malulungkot kasi may iba na akong nagugustuhan? O magagalit kasi iniwan mo ako sa ere? Pero kahit na ganon, kinausap pa rin kita. Bumalik 'yung nararamdaman ko for you, kaso ghinost mo ulit ako after 3 or 4 months of chatting. Then last year, nananahimik na ako tapos bigla ka nanaman pumasok sa buhay ko. Para saan nanaman? Ighost ulit ako? Paasahin? Saktan? Aba ewan. Hindi na kita pinansin, pero ang kulit kulit mo. Napilitan akong iblock ka.

In-unblock kita noong birthday mo para batiin ka, hanggang sa nagiging malapit nanaman ang loob ko sayo ngunit kailangan kong pigilan dahil may iba akong iniibig noong mga panahon na 'yun. Lagi kitang nakakasalubong sa labas, nasakto lang ba na andoon ka at lumabas ako? O baka tayo talaga para isa't isa? Kasi hindi lang isang beses kundi halos araw-araw na.

FF. Nagkajowa ka, masaya na ako sa buhay ko, not until nagchat ka ulit. Medyo nagkakalabuan na kami ng partner ko nun, at kayo naman wala na. Hindi kita pinatulan kahit na anong pilit mo sa'kin kasi ayokong masaktan ko yung jowa ko. Hanggang sa naghiwalay kami, at ikaw 'yung andyan para icomfort ako. Ilang buwan ka rin nasa tabi ko. Sinabi mo nun saakin na pag naheal na ako liligawan mo ako, napamahal na ulit ako sa'yo kaso bigla mo akong hindi kinausap. Nagkaroon ka ng bagong jowa, at heto nanaman ako, broken hearted ulit. Inayos ko ang sarili ko, sabi ko hindi na kita hahayaang makapasok muli sa buhay ko.

Kinain ko lang 'yung mga sinabi ko. Hinayaan na naman kitang makapasok, kaso ngayon iba na. You said that the reason why mas pinili mo 'yung babae kesa sakin is because ayaw mo akong maabala, ayaw mong makasagabal sa pag-aaral ko. But now, you're doing your best to prove sa'kin na nagbago ka na nga. Sabi mo saakin na nagsisisi ka kasi iniwan mo ako sa ere. Sabi mo rin na magumpisa tayong muli, tulad noong mga bata pa tayo. Sana magtuloy tuloy na 'to. Himbing ng tulog mo kasi humihilik na eh haha, naririnig ko sa tawag call kasi ayaw mong patayin.

Kahit anong gawin ko, sa'yo pa rin ako bumabalik eh. 'Yan din ang sabi mo sa'kin. Siguro nga ikaw na, pero kung hindi ikaw ang para sa'kin edi wag.

I know I'd go back to you. Sweet dreams my baby.

Rain

2021

Others

Others

SABAW

This happened year 2018, exam day. Sa dinarami raming sabaw at lutang experience ko ito ang isa sa pinakahindi ko malimutan. Last AM subject is General Math, so pagtapos kong i-take iyong exam na 'yon sobrang lutang na 'ko iniisip ko kung tama ba ang pagkakacompute at ang mga naging sagot ko, medyo nanginginig din ako that time dahil sa gutom. Agad kong kinuha ang ginawa kong reviewer na nakasulat sa yellow paper upang i-check ang ilan sa mga sagot lalo na sa part ng pag coding keme at habang tinitignan ko iyon ay siya ring paglakad ko papuntang cr upang maghugas ng kamay at mag ayos ng sarili.

Dalawang classroom lang ang pagitan ng layo ng CR mula sa akin at dahil kabisado ko naman ang hallway naglakad ako ng nakatingin sa hawak kong reviewer at hindi sa daan. Nang marating ko na ang banyo ay napatulala ako ng ilang segundo habang nakaharap sa salamin, walang ibang tao roon kundi ako lang kaya kiber lang sa pagtulala. Ilang saglit lang ay nag hugas at nagpatuyo na ako ng kamay.

Habang nag aayos ako ng buhok ay nakita ko sa reflection ng salamin ang isang lalaking HRM student na mukhang nabigla at natigilan sa pagpasok, kasabay ng pag tigil niya papasok ang pag tigil sa paghigop gamit ang straw sa kaniyang buko juice. Ako naman medyo iritable at nakataas na ang isang kilay habang tinatapos kong ayusin ang buhok ko dahil hindi siya umaalis at nakatayo lang sa pinto na para bang hinihintay akong umalis.

Humarap ako sa kaniya na nakasalubong ang kilay na mistulang nagtataka at para bang sinasabi ng mga mata ko na "anong ginagawa mo? fyi cr kaya 'to ng pambabae, anong tinatayo tayo mo riyan?!" At siya naman nakataas ang dalawang kilay at medyo nanlalaki ang mga mata at nagtataka rin. Habang nakatingin ako sa kaniya ay bigla akong napatingin sa pintuan at nakita ang "Men" sign na nakadikit. Sa mismong oras na iyon na napagtanto ko na ako talaga ang mali ay parang nilayasan ako ng emosyon at pakiramdam ko namula ako sa sobrang kahihiyan. Yumuko na lang ako at nag sorry. Mas lalo pang dumagdag sa kahihiyan ko noong nagmamadali na nga akong lumabas ay tsaka naman sumabit ang takong ng sapatos ko sa tiles na nakaangat ng kaunti muntikan na akong masubsob ng bongga. Mabuti na lang sa doorknob ako napakapit. HUHUHUHU tangna nakakahiya talaga halos mangiyak ngiyak ako pababa ng hagdan kasi doon lang ako natauhan na nasa 4th floor nga pala ako which is for Men's cr lang ang nasa floor na iyon at ang pambabae naman ay nasa 3rd floor.

At ngayong habang tinatype ko itong alaala na ito bumibilis tibok ng puso ko, naalala ng katawan ko yung kahihiyan na parang kanina lang nangyari.

Ikaw? Anong most memorable sabaw at kahihiyan moments mo?

elayeley

2018

BSTM

OLFU