SMART BANNER

So ito nga, aside sa bts meal we all know naman na endorser rin ng smart yung bts dito sa atin. Nakapag redeem na ako ng bts photocards sa smart outlet pero wala pa ako ni isang smart banner na may mukha ng mga asawa ko. May nakita naman akong tindahan dito sa amin, trinay ko hingiin pero bawal daw. Edi si ate mo girl umuwing sawi. Hahaha!

Hanggang sa para akong nakakita ng lightbulb sa utak ko at naalala ang ex ko. Yung girl na ipinalit nya sa akin noong nagloko sya, sila pa rin till now. Naalala ko man yung panloloko nilang dalawa, natatawa na lang ako sa ideyang pumapasok sa utak ko.

Yun kasing ipinalit nya sa akin nagbebenta ng load sa may palengke. Retailer ba ganun. Yung lahat ng networks. Tho palagi ko nga sya nakikita noon, hindi kami nagpapansinan kasi aware naman syang nang agaw lang sya noon. Nahiya ata.

Pero this time I need to talk to her. Hindi para magkapatawaran kundi alam nyo na. Humingi ng bts smart banner. HAHAHAHAH! So ito nga, pagdating ko sa pwesto nila nagulat si girl. Sabi ko magpa-paload ako. After nya ako niloadan pangiti ngiti lang ako halata mong may pakay talaga. While sya halata mo nahihiya. Hanggang sa nagtanong ako.

"Uy may smart banner ka yung may face ng bts?" Abay tumango lang ang lola mo. Sabay sabi nya "Gusto mo? Bibigyan kita. Ayun kumuha sya hindi lang isa kundi tatlo. HAHAHAHA nag thank you ako after. That was our smooth conversation after a year of betraying me. By the way wala na sa akin yung nangyari, okay na ako. Pasalamat nga sya bts banner lang hiningi kong danyos sa kanya on breaking my heart before. Hahahaha atleast my Bts banner na ako.

Jena

2021

Others

Alabang

SELFISH

Meron na sana tayo ngayon 5 years old na anak kung hindi ako naging selfish noon.

Year 2016 nung sinabi ko sayo na buntis ako. As usual, di ka naniniwala, hindi ka pa ready sa responsibilidad mo. Mas matanda ako sayo ng isang taon at highschool lang tayo parehas neto. Mula ng sinabi ko sayo na buntis ako, naging cold ka sa akin, kaya ramdam na ramdam ko na ayaw mo sa dinadala ko. Pilit kita nilalambing at sinasabihan na pupuntahan kita sa inyo pero ayaw mo. Palagi mong reason busy ka mag ayos ng mga papeles mo, dahil nung mga panahon na to pabalik kana ulit sa italy. Masakit para sa akin na hindi mo kami kayang panindigan ng anak mo. Kita ko din naman sayo na hindi ka pa ready, at alam ko sobra kong masisira buhay mo kung ipagpapatuloy ko pag bubuntis ko. Kaya nag decide ako umuwi non sa panggasinan, pinalaglag ko anak natin. Kahit mahirap ang signal sa panggasinan nag hanap padin ako ng way makausap lang kita. Hindi ko sinabi sayo yung ginawa ko. Sinusubukan pa rin kita kausapin kung pwede tayo magkita bago ka man lang umalis ng bansa dahil sa sobrang depress ko sa ginawa ko. Gustong gusto ko humingi ng comfort sayo ng mga oras na yun pero binaliwala mo lang ako at ni hindi mo man lang din kinamusta pagbubuntis ko.

Husgahan niyo na ko kung gusto niyo, inisip ko lang ang kinabukasan namin parehas, lalo na sa kanya. Ngayon nakikita ko naman siya na masaya na sa Italy at masaya na ko doon, may bago na rin siyang girlfriend ngayon. Pero ako eto hanggang ngayon, dinudurog pa rin sa ginawa ko sa sarili kong anak. Hanggang ngayon di ko pa rin nasasabi sa kanya, at wala na ko balak pang sabihin sa kanya yun. Di bale ng ako ang magdusa dahil sa ginawa ko, dahil di ko nagawang protektahan sarili kong anak.

Freya

2015

Others

Others

ALAK

Ang swerte nung pamilyang kahit broken family may pagmamahal at pagmamalasakit sa isat-isa. Yung pamilyang kahit nagkamali ka tatanggapin ka buo at walang isusumbat sayo kasi ayaw ka nilang masaktan. Yung pamilyang pagkukunan mo ng lakas, magpapalakas ng loob mo at mamahalin ka ng buo. Yung pamilya kasing meron ako wala ni isa sa mga nabanggit ko.

Sa bawat araw na dumadaan wala kong narinig sa kanila kundi puro pangmamaliit at panglalait. Pwede ko na nga sabihin na nabubuhay ako sa sumbat nila e. Yung tatay ko everytime na malalasing lahat ng reason kung bakit sila naghiwalay ni mama isusumbat nya sakin kahit wala kong kinalaman. Ico-compare nya ko kay mama tapos dadagdagan nya yon at isusumbat sa akin.

"Yung utak mo puro pangarap, bobo!"

"Puro ka pangarap ng walang katuturan."

"Dun ka sa nanay mong p*ta, pvta*na!"

"Wala kang patutunguhan sa buhay."

"Tanggapin mo lahat ng sakit kasi yun yung totoo."

Hindi ko alam kung saan ako humugot ng lakas ng loob para tanggapin at magsawalang-kibo sa lahat ng sinasabi nyo kasi dati tatahimik lang ako at iiyak sa isang tabi pero ngayon? Nagagawa ko ng tanggapin na parang wala lang lahat. Ni hindi ko na magawang umiyak o masaktan. Immune na siguro ako kaya sobrang manhid ko na.

Sabi nyo may anak na ko kaya dapat napupursigi ako, pero sa tuwing susubukan kong umabante, hihilahin nyo ko pabalik. Kesyo "Sinong mag-aalaga ng anak ko, ura-urada ako at di nag-iisip. Sinong inaasahan kong mag-aalaga sa anak ko, kayo?"

Sobrang hirap na maging taga salo ng kasalanang hindi ko naman ginawa. Sobrang hirap maging anak nyo. Pagod na pagod na ko mentally and emotionally.

Pero kahit tingin nyo sakin walang kwenta at pabigat. Kahit tingin nyo hindi ako mabuting anak. Hindi ko hahayang maranasan ng anak ko lahat ng hirap at bigat na naranasan ko sa inyo. Wag kayong mag-alala makakabawi din ako pero hindi na sa inyo. Magiging mabuting magulang ako sa anak ko kahit hindi yun ang nakikita nyo.

Siguro nga puro pangarap lang ako ngayon pero sa bawat hakbang ko sa buhay hindi ko kayo nakalimutang isama. Pangako isang araw may mararating din ako.

Marami pa sana kong gustong sabihin pero siguro hanggang dito na lang. Hindi rin kasi ako magaling magkwento gusto ko lang talaga ilabas yung bigat na nararamdaman ko.

Kang

2018

H.E

Others

CAN WE BRING BACK THOSE DAYS?

Kanina, I saw this couple na nagtatalo.

Tinulak nung boy yung girlfriend niya na dahilan ng pagkaupo nito. I was about to help the girl when lola whose standing beside me uttered,

"Apo, nung kabataan ko, yung asawa ko kahit sigawan hindi niya nagawa,"

Napatingin ako sa kanya at doon sa babaeng kanina ay nakasalampak ay nakatayo na ngayon. Halatang hindi pa rin sila nagkakasundo.

Muli kong binaling ang tingin kay lola, I was curious so I asked her to tell more about her husband. Oo na, kalalaking tao chismoso ako.

"Lola, kung hindi niyo po mamasamain, paano niyo naha-handle yung relasyon na walang sigawan?"

Ngumiti lang siya, akala ko hindi niya ako sasagutin dahil nakatingin siya doon sa dalawa na patuloy pa rin sa pagtitinginan ng masama.

"Noon, kapag nagalit ang asawa ko, hindi niya ako kikibuin ng mga ilang minuto. Hindi yun aabot ng isang araw o isang oras. Isang beses tinanong ko siya kung bakit hindi niya ako sinisigawan since the day he have me at sumagot siya,"

Hindi ako nagsalita at patuloy lang na nakikinig sa kanya.

"Sabi niya, kapag raw sinigawan niya ako, parang binastos na niya ako bilang babae. Kaya sa halip na ilabas yung sama ng loob at sigawan ako, mas pinipili na lang niya na huminga ng tatlong beses na malalim at isipin na mahal ako. Ganon ang tunay na lalaki,"

And that hits me up.

Can we bring back the 80 and 90's where love are pure, where boys can respect and girls are being respected?

Richardson

201*

Unknown

SA SAKRISTAN NA TAGA LOURDES ST.

Grade 7 ako nung simula ko siyang nagustuhan. Kakalipat ko lang nung taon na yun doon kasi taga-Palawan pa ako.

Dumaan ako sa street nila, may tindahan sa kanila at may bumili nun. Nakita ko siyang nakatingin sa akin. Sa isip ko nun napaka-cute niya, pero ayoko sa bata. Baby face kasi siya. Tsaka ko na nalaman na dalawang taon yung tanda niya sa akin.

Di ko pa siya nun nagustuhan, nagustuhan ko na siya nung pangalawang beses ko siya nakita.

Half-day lang ang pasok namin pero maaga nag sisimula, around 6 am yung start ng klase namin, medyo nagmamadali ako kaya di na ako nakapag toothbrush. Dumaan ako sa isang street bago don sa street nila. Bumili na lang ako ng mentos kasi nakakahiya baka mabaho hininga ko. Subdivision kasi yung lugar namin tapos linya linya yung mga street.

Di ko makakalimutan to kasi mala kdrama ang peg ng pangalawang pagkikita namin, napakaharot ko.

Nalaglag yun piso na barya ko kaya pinulot ko, pag tayo ko sakto may papalabas na kotse sa street na yun kaya di ako maka tawid, tapos nakita ko din siyang huminto, nagkatitigan kami nun tapos wala na, naging crush ko na siya. Nagsimula na kalandian.

Nalaman kong Sakristan siya, at sobrang devoted ng family niya sa simbahan kaya mas lalo ko syang nagustuhan at napadalas yung simba ko tuwing linggo. Dumadaan din ako sa tindahan nila tuwing umaga bago pumasok para bumili/masulyapan siya. Harot!

Months yung nakalipas at lagi ko pa rin ginagawa yun, hanggang sa siya na yung dumaan sa street namin kaso napaka-wrong timing, kasi kakatapos ko lang maglaba at nagsasampay ako nun, napaka haggard ng fes ko huhu.

Hindi ko alam kung assumera ako pero feeling ko talaga assumera ako, kasi nakikita ko siyang sumusulyap din sa akin sa simbahan at nakikita ko siya tuwing hapon hila hila yung aso niya sa street mismo namin.

Nagpapapansin ka na rin ba? Kasi, Oo napapansin kita.

Pa-college na ako ngayon, at hanggang ngayon crush ko pa rin sya, lumipat na ako sa Palawan pagka-grade 9 ko, kaya hanggang stalk nalang ako sa kanya. Nalaman ko name niya kasi medyo famous pala siya don sa school ko nun dati, sila ng kambal niya. Doon din daw kasi siya nag-aral pero lumipat din sa private. Sayang di ko naabutan.

Sa guy na di na baby face ngayon. I'll never forget u too, katulad ng isang confession sa FEU.

Magtatapos ako sa dream course ko, di ako umaasa pero babalikan kita kapag wala pa rin tayong nahahanap na iba. Wala pa rin akong nahahanap na makikita kong kasama ko sa future ngayon, at alam ko na ganon ka rin.

At pag confident na ako, lalapit na ako sayo at hindi na yung puro sulyap lang.

Liezel St

2021

Humss