INUMAN

Hi FEUSF! I'm Kyra. Let me share my story here kase wala na talaga akong mapaglabasan ng sama ng loob.

I'm in a 2-year relationship with my boyfriend. Like others, masasabi kong normal naman relationship namin, feeling ko pang-stable na kase mature na kami pareho. Not until this night came.

Birthday ng tropa ng boyfriend ko kaya in-invite niya kami ng jowa ko sa place nila. Inuman daw kasama ang ibang tropa na kasama rin mga girlfriends nila.

Since weekend, free kami ng boyfriend ko kaya pumunta kami. Kilala ko na rin naman yung mga tropa niya.

Pagdating namin doon, andoon na lahat ng tropa niya sa may labas nag-iinuman habang yung mga babae nasa may sala. Hiwalay yata yung inuman ng mga babae kaya hinatid ako ng jowa ko doon sa mga babae.

Kalagitnaan, medyo nakainom na ang karamihan and i think yung jowa ko malapit na talagang malasing. Natatanaw ko kase siyang patawa-tawa na.

Maya-maya umalis muna ko sa may salas para puntahan sana yung jowa ko. Baka kase lasing na. Pero bago pa ko makarating ng labas narinig ko yung jowa ko na nagsasalita,

"Oo pre, sobrang bait talaga, ang swerte ko na sa ganoong babae."

Alam kong ako tinutukoy niya kase syempre ako yung jowa eh.

"Kaya nga pre eh, naka-jackpot ka! Alagang-alaga ka na wala ka pang gastos kase may kaya" sabi ni Paolo na isa sa tropa niya.

Hindi ko nagustuhan ang tono ng pananalita niya kaya nanatili akong nakatayo sa may gilid at pinapakinggan sila. Ewan ko kung anong pumasok sa isip ko at na-intriga akong makinig.

"Oo, sagana nga ako sa pagkain at luho ko eh, tapos kapag date namin, laging hati kami sa bayad o hindi kaya'y siya na magbabayad. Kabaliktaran kay Nicole pre."

Lasing na nga kase nabanggit na si Nicole na ex-girlfriend niya. 2-year relationship din yun pero pinagpalit siya sa lalaking may kaya. Kaya ramdam ko yung hinanakit niya. Noong bago pa lang kami nalaman ko na pineperahan lang siya nung babae kaya sabi ko sa sarili ko, never akong manghihingi kahit piso sa kanya. Kaya ko namang bilhin lahat ng gusto ko kase may trabaho naman ako.

"Pero pre, pansin ko lang sa tagal niyo ni Kyra, parang hindi ko nakikita na fine-flex mo siya sa social media" sabi pa nung isa niyang tropa.

Doon ako mas lalong na-intriga. Alam kong ang sagot niya ay dahil gusto niya ng lowkey relationship. Kase yan ang palagi niyang sinasagot sa akin everytime sinasabi kong i-upload mga pictures namin.

"Alam niyo pre, in-unblock na kase ako ni Nicole. Alam mo namang yun, stalker. Nahihiya lang ako na baka sabihin niya na pinagpalit ko siya sa mas pangit sa kanya..."

Hindi ako malungkot nung gabing yun, pero nakakagulat na yung luha ko tuloy-tuloy na tumulo. Parang sumisikip ang dibdib ko sa narinig ko. Hindi ko alam kong anong maramdaman ko. Iba ang sagot niya sa inaasahan kong 'lowkey' lang.

"... simple lang kase si Kyra diba? Hindi nagme-make up tulad ni Nicole na palaging naka-ayos. Okay sana kung simple na maganda HAHHAHA..."

Hindi ko na kinaya ang susunod na sasabihin niya. Rinig ko nalang tawanan nila. Umalis na ako at tumungo papuntang banyo. Dahil lasing na ang iba naming kasama, hindi nila napansin ang mukha kong namumula na.

Inayos ko ang sarili ko. Naghilamos na rin ako para hindi masyadong halata. Hindi ko bahay to para mag-eskandalo.

Nagpaalam ako sa kanila na may kailangan lang ako gawin sa bahay. Hindi naman sila nagtanong pa. Nakiusap na rin ako na paalagaan muna ng boyfriend ko dahil sobrang lasing talaga at hindi na kayang umuwi. Sinamahan ko lang silang ihatid yung boyfriend ko sa kwarto at nagpaalam na agad akong umalis.

Namumuo ang luha ko noong mga oras na tinitigan ko yung boyfriend. Isa lang alam ko sa gabing yun, kelangan ko umalis.

Gusto ko man manatili pero pakiramdam ko hindi ako belong sa lugar na yun. Nahihiya ako. Nahihiya akong tumingin sa tropa niya. Nai-insecure ako sa mga babaeng nasa sala.

Alam kong hindi ako maganda. Pero mas masakit marinig dahil narinig ko mismo galing sa kanya Hindi niya ako sinasabihang ganun. Everytime na feeling ko pangit ako, lagi niyang sinasabi na akala ko lang daw yun.

Lagi niya akong sinasabihan simple lang, maayos tignan, bagay yung suot ko, kaya na-build ko self-confidence ko simula nakilala ko siya.

But all this time, sugar coated words lang pala. I thought gusto lang ng lowkey relationship kaya ayaw mag-flex pero ngayong nagsink in lahat sa akin mga dahilan niya, ang sakit. Parang wala akong maramdaman kundi sama ng loob sa kanya.

It's been days simula nangyari yun. Normal kaming nag-uusap sa call. That night i decided to pretend na wala akong alam, kase ayokong pag-usapan. Ayokong marinig sa kanya yung katotohanang hindi naman talaga ako maganda sa pangalawang pagkakataon.

Hindi ko na mababago ang itsura ko. Totoo yun eh. Yun ang tunay na ako. Ngayon pinipilit kong maging maayos ang sarili ko at boses ko everytime na tatawag siya. Kahit out of a sudden na lang tumutulo ang luha ko kapag naririnig ko ang boses niya.

Ang sakit magtiis. Ang hirap magpanggap na okay lang ako. Naaapektuhan na ako. These past few days, gusto ko lang matulog. Tinatamad na rin akong kumain. Wala akong gana kumilos. Sinasabi ko lang na medyo masama pakiramdam ko, but deep inside sobrang nasasaktan talaga ako. Wala eh, mahal ko yung tao at ayoko ng gulo.

Kye

2021

Unknown

AGE GAP

Hi FEUSF! I'm Meca. I just want to release this burden in my heart. It feels so heavy lalo na at hindi ko mailabas kahit sa mga friends ko dahil i can't find the courage to do so.

Nahuhulog ako sa taong way older than me. As in really, really old guy. He's 35 while I'm 19. See the gap? And first time nangyari sa akin 'to.

Falling for a guy whose age is way apart to mine? Yes, I prefer older guy but i didn't saw this one coming. And hindi n'ya alam. Wala s'yang ideya na nahuhulog nako sa kanya. He's clueless. Naging stress reliever n'ya ako sa hectic nyang schedule.

We always talk. Palagi rin syang natawag. Akala ko yun lang yon pero ako tong na-attach eh. Nasanay ako lintek. Alam ko ang age gap namin before i admitted to myself that I like him no, I like him even more that it's too close to love.

I have a bunch of reasons kung bakit ko s'ya nagustuhan. I'm really in love with his personality. On how he carry himself, how he compose himself, on how he perceives things. The way he sort things out, the way he explain something na kahit ang babaw yes, pero ang lakas ng impact sakin.

I'm in love with his 'aspects of maturity' since yeah he's old kaya ganon na s'ya ka-matured. Pero 'yon ba talaga? Am i infatuated? Am I just admiring him? Puppy love? Sana, pero paano kung hindi?

Mayaman s'ya, nagtatrabaho sa VXI, so pwedeng pwede syang makahanap ng mas better. Sa age nya? Pang seryosohan na ang hanap nya. Alam ko kahit hindi nya pa sabihin. Nasanay na ako sa kanya e tang'na talaga.

Kabisado ko na s'ya. May nagugustuhan na syang babae that's what I know. What's worst? Kahawig ko pa! Great.

Ang hirap lang, tinatry ko naman syang hindi isipin. Kapag nakikita nga ni ate na may kausap ako thru phonecall sinasabi ko "ah si Ron to yung manliligaw ko" kahit ang totoo sya naman talaga. I'm afraid of what they might think.

Takot akong i-judge nila ako. Kase kahit naman maging negative or positive tayo palagi pa rin silang may masasabi. And now, hindi na kami palaging nag-uusap. Nagtu-turn off chat ako every time na makikita kong online s'ya.

Umiiwas ako baka kase lumala? Natatakot ako. Lintek naman kase self! Mahuhulog na nga lang, sa taong mas matanda pa sa akin! Ano nang gagawin ko? I miss him so much.

Tho hindi lang naman sya ang nakakausap ko palagi since busy nga s'ya. Si Ron din, minsan may iba pa pero sya talaga e, yung tipong 'd@mn, nagchat siya!'

Ganon. Masaya ako. Tipong kahit walang certain topic? Bigla na lang kayong magju-jump into something na mapag-uusapan, minsan nauuwi pa sa pagdidibatehan dahil meron s'yang sariling preference sa certain topic na yon, so do I. Meron din ako and i don't filter my words. Kaya nga may freedom of speech. But at the end of the day, mas nahuhulog lang ako.

Hindi ko man s'ya pagtuunan ng pansin pero ganon parin e. Hindi ko naman iniisip promise, pero pumapasok talaga. Naiisip ko talaga s'ya. Sa sobrang frustrate ko gusto ko nang umiyak bwiset. Lintik kasing matandang yon! Mangkukulam. Tang'na puppy love paba to? Infatuation?

And I remember, we set a friendly date this coming first week of june. I suddenly felt the urge na gusto ko s'yang lutuan. Hindi ako palaging laman ng kusina alam ng familya ko yan. Infact i barely cook.

Hindi hassle since may bahay sila dito sa village kahit na hindi s'ya nakatira dito and marami rin syang kamag-anak dito sa place namin. But the question is, itutuloy ko pa ba? Tang*na. Gulong-gulo ako.

Ibo-block ko ba? Eh lagi ko ngang hinihintay na magpop up yung message nya sa messenger. Nafu- frustrate ako na gusto ko nalang magshutdown, literally.

For you my happiness,

Hey, kamusta ka? I hope you’re doing good. Stay healthy so please iwasan na ang magpuyat. You're not getting younger anymore. You want early libing? And please ingat sa mga nae-encounter since pandemic, prone ka to get infected. Although, we don't talk that much or not really? Kase hindi na ako nagparamdam, pero iniisip pa rin kita. I always pray for your health. I wish you find what you are looking for.

I just wanna say that ever since I met you, I no longer desire anything more than spending my precious time with you. You mean a lot to me. You're my comfort. You're my kind of safe haven in this chaotic world.

Eca

2021

Unknown

CORNETTO

Way back 2018, kumakain ako ng kwek kwek non sa labas ng eskwelahan tapos nakita ko siya sa isang tabi umiiyak. Gusto ko syang lapitan pero baka hindi lang ako pansinin. Kaya yung sukli ko sa street foods binili ko ng Cornetto sa 7/11.

Tinapik ko siya kasi di ko alam paano siya ia-approach saka ko inabot yung Cornetto nung lumingon sya sakin.

Non-verbatim tagal na kase eh. Pero parang ganito naging usapan namin.

"Tanggapin mo na, yung kapatid ko kasi tumatahan kapag binibigyan ko ng ice cream."

"Wala akong pambayad nito."

"Libre yan, basta ngumiti kalang."

At epektib naman, ngumiti nga siya.

"Bakit Cornetto binigay mo?"

"Cornetto kasi paborito ng kapatid ko."

"Ginawa mo naman akong kapatid eh."

Tsaka sabay kami tumawa.

Dhil doon in-add namin yung isat-isa sa facebook tsaka dun nagsimula yung pagkakaibigan namin.

Sobrang madaldal sya, sobrang komportable namin sa isat-isa kahit kakakilala palang namin. Sabay kami tuwing uwian tsaka pupunta sa 7/11 para bumili ng Cornetto. All time favorite eh.

Pero isang buwan makalipas, lilipat na pala sila. Yun pala dahilan bakit siya umiiyak nung araw nayun. Ayaw niyang umalis sa lungsod na kinalakihan niya pero natuloy pa rin sila.

Ilang buwan din kaming nag c-chat hanggang sa naging busy siya kaya dumalang nalang yung komunikasyon namin hanggang sa wala na talaga.

Pero sabi ko sa sarili ko nung may namumuo na akong feelings sa kanya na hihintayin ko siya, hindi ako mage-entertain ng ibang babae dahil hihintayin ko siya.

Minsan inii-stalk ko siya kung may boyfriend naba siya pero madalang lang siya mag-post, kung may post man tungkol lang sa academics or random videos.

2019, 2020, 2021.

Habang naghahatid ako ng modules ng kapatid ko may natanaw akong pamilyar na babae, tinitigan ko siya hanggang sa lumingon na siya.

At siya nga!

Bumalik na siya. Tinanaw niya rin ako pero hindi niya ako masyadong mamukhaan kase naka-facemask at face shield ako. Nilapitan ko siya at doon ko inalis ang face mask at face shield ko at doon niya rin ako nakilala.

Hindi ko alam pero sobrang saya ko nung makita ko siya, hindi ko napigilan kaya nayakap ko siya. Sinita pa ako nung kasama niya kase nga social distancing daw pero hindi na namin siya pinansin. Basta yinakap ko siya ng mahigpit, sa tagal kong hindi siya nakita, na-miss ko siya ng sobra.

Inaya niya ko sa may malapit na 7/11 at nilibre niya ko ng Cornetto. Siya na ang nanlibre ngayon. Aww that’s my girl.

Tinanong ko siya kung bakit siya bumalik dito pero tumawa lang siya.

Tinago ko yung takip ng Cornetto na may pick-up line na libre niya sa akin baka magamit ko pa yun eh haha! Sabi ko sa kanya after namin grumaduate this year liligawan ko na siya.

Leonard

2021

Unknown

THE CHEATER

The memory of J is still vivid. Kung paano ako nahulog sa kanya, kung paano ako napapangiti sa mga banat niya. Kung paano niya nagawang palitan ng puwang sa puso ko yung taong minahal ko sa loob ng apat na taon in just a minute.

End of the week ng september nung biglang mag-appear yung name niya sa screen ng phone ko. Gulat pa ako nun kasi it's been two years since we had our last conversation. It is already 1 am. Akala ko simpleng kamustahan lang ang magaganap pero unexpected things happened. Hindi ko aakalain na doon na pala magsisimulang magbago ang lahat.

Sobrang bilis ng mga pangyayari for the both of us. The next month we already decided to be a couple. I dont know what really into J. Kung bakit sa kaunting oras na nagkausap kami nakalimutan ko na yung taong matagal ko ng pinaglalaban. Yung taong minahal ko ng mahabang panahon.

I just found myself smiling when we talk, found my days feel completed when I saw him on my phone screen silently sleeping, found myself happy when he updates me for everything he do. And then found myself slowly falling out of love to the man I loved for almost 5 years.

Oo, naging kami ni J habang may boyfriend pa ako. I am into a long distance relationship. Three years na kaming ldr nung boyfriend ko nun. Sa three years na yun God knows how I fought for all of the things na pwedeng ikakasira ng relasyon namin.

But suddenly J came into my life and everything changed.

Pinili kong kalimutan yung lalaking apat na taon kong karelasyon. Pinili kong kalimutan yung nararamdaman ko sa kanya. Pinili kong baliwalain lahat ng mga pinangarap naming dalawa. Pinili kong itaboy sya just to be with J.

For me kasi mas nangingibabaw yung mga nababasa ko na,

"Kung pipili ka man sa dalawa, chose the second one. Kasi kung mahal mo talaga yung una wala ng magiging pangalawa."

I stand for it. I chose J over him.

But funny how karma strikes that fast to me. Kung gaano kabilis yung pangyagaring naging kami ni J, ganun din kabilis na natapos kami.

I cheated on my ex-boyfriend and decided to broke up with him because I chose J. Then suddenly I found out that I am being cheated by J.

Pinagpalit ko yung taong walang ibang ginawa kundi ang mahalin ako sa taong hindi ko man lang alam kung minahal ba talaga ako.

Pinagpalit ko yung taong handang hintayin ako sa haba ng panahon sa taong hindi sigurado kung kaya akong hintayin.

Pinagpalit ko yung taong handang suportahan ako sa lahat ng bagay na gusto ko sa taong hindi ko alam kung may pakialam ba sa akin.

Pinagpalit ko yung taong nirerespeto ako sa taong hindi ako nirespeto.

Pinagpalit ko yung taong kahit kailan hindi ako sinaktan sa taong sinaktan ako ng sobra.

I know, sobrang laki ng pagkakamali ko. Nagsisisi ako, oo, pero hindi ko rin kasi maikakaila sa sarili ko na I am thankful because I met J. Na naging parte siya ng buhay ko. Na once upon a time naging akin si J. Iba pa rin talaga ang pakiramdam dahil personal na kasama ko siya.

It is just a short time but in that short time I know to myself na sobrang laki ng naging bahagi ni J sa buhay ko. Because of J, mas nakilala ko yung sarili ko. May mga bagay akong natutunan na kaya ko palang gawin na akala ko dati hindi ko kaya.

Its been a month since J and I broke up. But I am still in the process of healing. And when my ex-boyfriend found out about sa paghihiwalay namin ni J, gusto niya ulit makipagbalikan sa akin.

Handa pa rin syang tanggapin ako sa kabila ng lahat ng sakit na naidulot ko. All this time minahal at mahal niya pa rin ako. Pero hindi ko na nakikita yung sarili ko na mahalin siya tulad ng dati.

Kung kaya ko lang na ibalik lahat ng pagmamahal ko sa kanya gaya ng dati ginawa ko na. Kaso hindi ko kayang diktahan yung puso ko. Yung dating pagmamahal ko sa ex-boyfriend, lahat yun na kay J na.

For A,

I'm sorry for all the heart breaks that i’ve caused. Sorry for betraying you. Sorry kung natukso ako. Alam mo kung gaano kita minahal din dati. Alam mo kung paano kita pinahalagahan. It didn’t change the fact that I loved you. And i don’t want to regret anymore. For now, i will pray for your happiness and i hope you’ll get the love that you deserve.

For J,

Hey. Kumusta ka? Everyday I used to remind myself to be happy kasi yun yung gusto mo diba? I am trying but at the end of the day I ended up crying. Lagi kong binibisita account mo, kahit limited lang mga nakikita ko doon because we’re not friends anymore. I am still into you bb. I miss you so much. I hope you’re doing good. Mag-iingat ka palagi. I love you!

Askmee

2016

BSBA

Unknown

CONGRATS

Isa ako sa malakas ang paninindigan noon na,

"Hindi ka dapat pumapatol sa ex ng kaibigan mo, kumbaga sisterly code."

Pero ayon nga masyadong mapaglaro ang tadhana kase yung salitang binitiwan ko kinain ko rin.

Years ago, nagka-boyfriend yung isa sa mga college best friend ko, si Pat. Nag-aaral pa kami ng college noon. First year kami and my bestfriend has a really strict parents lalo na't panganay siya kaya bawal talaga ang boyfriend.

But despite of that tinuloy nila ni Ken yung relasyon nila and I witness how they loved each other. Ang ideal nga eh as in ako yung mediator nila noon kapag hindi sila okay. Pat and Ken used to ask for my advice kapag may small fights sila.

Pero noong patapos na kaming mag-second year nalaman ng magulang ni Pat yung relasyon nila ni Ken. At walang ano-ano pinauwi agad nila si Pat sa province.

Nawalan kami ng kahit anong communication kay Pat. Dahil doon naging close ko na rin si Ken dahil nga third wheel nila ako noon and I treated him as my friend na rin.

I helped Ken at all means na ma-contact si Pat pero wala hindi talaga namin ma-contact, kahit sa mga kapatid wala kaming mapiga.

To make the story short I helped ken to move on when he decided to forget about Pat. As a friend lang talaga noong una, wala akong ibang agenda. Gusto ko lang talaga tulungan si Ken maka-move on nung time na wala na talaga kaming maisip na way para magkaroon pa ng communication kay Pat.

Na-encourage akong tulungan siyang makalimot dahil sa napapabayaan na kase ni ken yung studies niya actually napabayaan talaga.

Years passed mas lalong naging close kami. Noong nag-4th year kami we're lucky na nakapasa kami parehas sa isang company to perform our OJT. Doon na nag simula ang lahat ng tuksuhan. Akala ng mga superior namin magjowa kami pero hindi.

And to be honest I really tried na hindi ma-inlove kay Ken kase nga ex ng kaibigan ko (actually hindi nga ex eh kase wala namang break up na naganap) pero wala eh nainlove ako. Pero never ako gumawa ng move to tell ken na I'm inlove with him.

Actually ang sama ko nga that time dahil nagjowa pa ako ng iba para mawala ang focus ko kay Ken. Pero noong nagkajowa ako doon nag-start umamin si Ken na gusto niya ako. Hindi niya raw alam kung kelan at paano nangyare pero ang alam niya lang daw is mahal na niya ako.

To make the story short again, syempre mahal ko nga siya so hiniwalayan ko yung boyfriend ko nun at sinagot si Ken.

Naging masaya kami ni Ken, kahit marami akong naririnig na mga salita na,

"Lah plastic jinowa jowa ng kaibigan niya."

"Solutera, mang-aagaw” and other mean words.

Pero dedma mahal ko eh and I know na I tried my best na pigilan pero wala eh mahal din niya ako kaya bakit pa ako iiwas diba?

Naka-graduate kami ni Ken ng college and parehas na absorb sa company kung saan kami nag-OJT. Ang saya ng first two years namin not until bumalik si Pat.

Nag-chat siya sa akin at kinuwento lahat ng nangyari. Kaka-graduate niya lang that year kase na delay siya nung trinasfer siya sa province. Ang saya ko noon kase na-miss ko rin naman siya pero nalungkot ako kase after niya ikuwento hinanap niya si Ken.

Paano ko sasabihin na jowa ko na? Yun ang pinoproblema ko nun. Nag-set siya ng date na magkikita kami at sabi niya sama ko raw si Ken. Nabanggit ko kase sa kanya na ka-work ko si Ken pero hindi ko masabi na boyfriend ko na.

Nakiusap siya na isama ko raw si Ken kase magpapaliwanag and magso-sorry siya.

The day came, dahil sa guilt ko pinapunta ko si Ken pero hindi ako sumama pinauna ko lang siya. Sinabi ko na doon nalang kami magkikita sa meeting place. Hindi ko sinabi sa si Pat ang makikita niya pagdating niya doon. It's up to him naman kung anong gagawin niya kapag nagkita sila. I trust him.

Nagkita sila that day at hindi na nakapag-update si Ken sa akin the whole day. With that, nagka-idea na ako sa pwedeng mangyari. Kinabukasan kinausap niya ako bakit hindi hindi ko sinabi na si Pat ang kikitain. Hindi raw siya handa. Halata naman sa kanya na nagulat siya dahil ang tamlay niya at kitang-kita na ang lalim ng iniisip niya.

Lumipas ang isang linggo hindi parin alam ni Pat na kami ni Ken dahil walang nagsasabi sa kanya.

Hindi ko alam pero noong mga panahon na yun, ine-expect ko na darating yung araw na kakausapin ako ni Ken. Kilalang-kilala ko siya eh. Kitang-kita ko na kung sinong mahal niya. At alam kong lugi ako kahit mas matagal niya akong nakasama sa hirap man o sa ginhawa.

Simula nung nagkausap sila ni Pat ramdam ko na may nagbago. Obviously. After ilang days umamin si Ken na ilang beses pa silang nagkita ulit ni Pat.

I am crying the whole time na nag-usap kami. I expected it to happen simula bumalik ang taong mahal niya pero masakit pa rin. Ken is crying while telling me the story and how sorry he is for me kase alam niya daw na mali ang nagawa niya. Alam ko na patutunguhan ng usapan namin. Mahal ko siya kaya ako na unang bumitaw.

Yes. Nakipag hiwalay ako kay Ken. Masakit para sa akin, pero mas masakit makita na nahihirapan siya kung paano siya bibitaw sa akin.

I witness how they loved each other. I've been a fan to their love team. Mas matagal kong nakasama si Ken pero sa paningin ko noon ay match made in heaven sila. They are just too good to each other.

Mahirap pakawalan yung taong mahal na mahal mo pero mas mahirap na makita mong di totoong masaya yung mahal mo sa piling mo. Naging masaya rin naman ako noong mga panahon wala si Pat. I am even the happiest dahil naging kakampi ko si Ken. But maybe we are just really destined to remain as good friends.

Years passed again and ikakasal na sila ngayong July. I don't know if Pat knows about the relationship i have with Ken. I didn’t talk to them that much because i choose to distance myself. Nag-resign rin kase ako agad sa work.

Parehas ko silang mahal. And as much as i wanted to attend to their wedding, i just can’t. I know i am still in pain. Maybe I am strong to let go the person I loved but not that numb to witness how the man I love will tie the knot with my best friend.

Tin

2017

Unknown